LEKELİ | SİYAH
Uzun zamandır bir şeyler çizmemiştim. Şimdi de elimde bir boya yoktu ama renklerim inanılmaz canlı, parlak ve kokuluydu.
Paletimden eksik etmediğim kırmızı rengi tüm yoğunluğuyla görmeyeli epey olmuştu. Kokusunu çekip öksürmeyeli, kendimi kaybedip etrafımı parçalamayalı çok uzun zaman olmuştu.
Sarışın kadının alnına kabul ettiği mermiden sonra bedeni yere yığıldı. Diğer yirmi belki de kırk kişinin arasında kendine yatacak bir yer bulmuştu.
Tüm bu kan, tüm bu koku...
Burası benim paletimdi ve istediğim gibi çizmekte özgürdüm.
''Partii!''
Tüfeğimi yere bıraktım ve kırmızı elbisemin uzun kollarının altına sakladığım çakılarımı yerlerinden çıkartıp elime aldım. Bana yönelen topluluğu görünce boynumu esnettim, fırçayı bırakıp elimle çizmemin vakti gelmişti.
Bu tablo muazzam olacaktı.
Ama, tüm bunların başına dönmek gerekirse, kıyametin temeli üç gün önce atılmıştı.
Bir kokteyl gecesinde.
🦅
Tam yarım saattir bağırıp duruyordu.
Yarım saattir o aptal mutfağa yapışıp kalmışlardı ve ne bir gelen ne bir giden vardı. Sıkılmamın üzerine bu sarı kafalı aptalın bana hakaretleri iyice sinirimi zıplatmıştı ama gidip onu da öldüremezdim. Çünkü çok sıkıcı ve basit olacaktı.
Ben, onun aksine yarım saattir yaratıcı bir ölüm düşünüyordum. Çekiç'in karısından bana kalan miras gibi bir şeydi. Öylece öldürmenin bir anlamı yoktu. Biraz kafa kullanmak lazımdı.
Aklıma Nemesis'i üzerine salmak gibi muazzam bir fikir gelince küçük canavarımı özleyip iç çektim. Sarp'la kavuşana kadar Nemesis ne kadar büyüyecekti acaba? Beni tanırdı herhalde o zamanda.
Sarp demişken, şu evin etrafına tel örgü çekerse iyi olacaktı. Unutmamıştır umarım o işi.
Ayağımdaki ayakkabıları merdivenlerden aşağı bırakıp geriye yaslandım ve sırtımı betona yerleştirip merdivene uzandım. Tam tepemde Andaç vardı. Beni kısaca bir süzüp yanıma oturdu.
''İyi misin?'' Havada hiç bulut yoktu. Yıldızlar ormanda olduğumuz için net görünüyordu ve ilk defa onlara bakmak hoşuma gitmişti. Andaç sessizliğime cevap olarak iç çekti ve merdivenlere çöktü. Ama bana dönüktü. ''Hala amacını anlamadım Adelya.''
Gözlerimi ona çevirip meraklı suratını süzdüm ve tekrar gökyüzüne döndüm.
''Sahibini öldürmediğim için dua etmesi lazım...'' İnternetteki haber gökyüzünde, yıldızların arasında canlandı. ''Arkadaşlarımı öldürdü.''
Yamaç'ın, Burcu'nun, Cenk'in acısını yeterince çıkartmamıştım. Bu kadar basit atlatamazdı.
''Kim?''
Kartal'ın köpeği tepemde dikildikçe rahatlamak dışında her şeyi tadıyordum. ''Uza, Andaç. Çekemem seni.''
''Arkadaşlarını öldürdüğünden haberim yok Gümüş, böyle bir şeyden bana hiç bahsetmedi.''
YOU ARE READING
Lekeli Siyah
General FictionBen hiç kimse değildim. Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar. Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli. Şu an sadece korkak. Ve, deli.
