LEKELİ | SİYAH
Tenimden usulca geçişini hissettim.
Sırayla kollarımda, saçlarımda, yüzümde dolanmasını hissettim; nefesimi tuttum ve bunun güzelliğini dinledim. Parmakları dudaklarımda durdu. Kendimi bırakıp dudaklarını da hissetmek istedim.
İlkbaharın ılık esintisi dudaklarımdaki boşluğu doldurdu.
Gözlerimi açınca onu da hissettim. İlkbahar gibi gelişini, öpüşünü, sevişini hissettim.
Ben, fark etmeden onun olmuştum.
Bunu da iliklerime kadar hissettim.
🦅
İlkbaharın ortalarındaydık. Nisanın yirmi ikisiydi.
Bahçede akşam olmasına rağmen ılık bir hava vardı. Rüzgarlıydı ama üşütmüyor, serinletiyordu.
Ben terliydim. Nefes nefeseydim. Bir adamın üzerindeydim.
Rüzgarın hızlı darbesi tüm saçlarımı yüzümde toplayınca tek bir hamleyle onlardan kurtuldum. Aklım orada, çok yakından gelen mırıltıdaydı.
Önce tanıdık botları gördüm. Sonra o tanıdık botların yanına kurulmuş, başı önde ama bakışları yanımdaki adama dişlerini göstermekte olan Nemesis'i.
Sarp ayaktaydı.
Altımdaki adam yarı doğrulup bana baktığında sıçrayarak altımdan kaçtı. ''Bilmiyordum!'' Sarp'ın yanına yaklaşırken tedirgin olsa da bir ona bir de bana bakıyordu. Bana bakarken korkuyla yüzünü buruşturdu. ''Gümüş olduğunu görmedim!''
Muhtemelen on dakika içindeki son cümlesi oldu.
Sarp elindeki silahın kabzasıyla onu yere yığdıktan sonra tek eli göğsünde bana eğildi. Elini tutmadan kendi gücümle kalkıp hemen yarasına bakmak için uzandım. Karşı çıkmadan kendini bana bıraktı. Ceketini çıkartıp yere attıktan sonra yırtık tişörtünü elimle parçaladım. Bu hareketimle dudakları gerildi.
''Sırıtma Sarp.''
Dudakları sırıtmamaya çalışarak büzüştü.
Söylediği gibi bıçak kesiğiydi. Uzundu ve derindi. Yara dikilip temizlenmişti ama üzeri temiz bir sargıyla sarılmamıştı. Eve gidip bunu halletmeliydim. Ama evde tanımadığım iki insan daha vardı.
''Onlar kim?''
Çeneme uzanan eline vurdum. Diğer eliyle bileğimi sıkıca yakalayıp, çeneme uzandı. Parmaklarıyla kavrayıp sızlayan elmacık kemiğimden öptü ve bıraktı.
''Arkadaşlarım.'' Elimi tuttu, Nemesis'e de takip etmesi için işaret çaktığında o da peşimize takıldı. ''Yeni görüştüm.''
''Sarp-''
''Uzun zamandır sanal ortamda yardımlaştık ama yüz yüze ilk görüşmemizdi. Şimdilik sakin kal, detaylıca anlatırım. Güvenilir insanlar.''
Dediği gibi sessiz kaldım. Eve geçtiğimizde iki kişi salonda volta atıyordu. Kız kahverengi saçlarını sol yanına aldığı sırada bizi gördü ve olduğu yerde durdu. İri gözleri şirindi. Benimkinin aksine dolgun dudakları vardı. Çıkık kalçası, ince beli ve buradan bile belli olan kirpikleriyle güzel denilmeye hak kazanıyordu. Bu evde durmayacaktı değil mi?
YOU ARE READING
Lekeli Siyah
General FictionBen hiç kimse değildim. Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar. Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli. Şu an sadece korkak. Ve, deli.
