Lekeli Siyah

31 | DELİ GİBİ

LEKELİ | SİYAH

Hastaneden çıktığım zamandan itibaren, sigarayı bırakan birinin yemekten aldığı zevk gibi, ben de her anımdan zevk alıyordum.

Eliz'e sarılmaktan, parlayan mavi gözlerine bakmaktan, sesini duymaktan, her şeyden ayrı bir zevk alıyordum.

Kokular bile farklıydı.

Ayrıca unuttuğum bir gerçek vardı. Eliz acayip sıkı sarılıyordu!

''Yavaş ya!''

''Sus ya! Özledim!'' Elimden tutup içeri sokarken Sarp'ta peşimizden girip kapıyı kapattı. ''Bora! Gençer geldi!''

Eliz, Sarp'ın adını bilerek o şekilde söyleyince gözlerimi devirdim.

''İsmi Sarp.''

Eliz, Sarp'ın bakışlarına karşılık omuz silkti.

''Aras, Gençer diyor.''

''Aras, abi diyor. Sen Sarp de.''

Sarp'ın göremeyeceği şekilde, bana bakıp gözlerini devirince durumun kritik olduğunu anladım.

Bora mutfaktan çıkıp ''Hoş geldin savaşçı!'' Diye bağırdı ve yavaşça bana sarıldı. Sırıtıp yavaşça sırtına vurdum.

''Ee, aç mıyız?''

Ben hevesle başımı sallarken Bora ve Sarp tokalaştılar.

''Siz geçin, biz geliyoruz.''

Sarp'ın elinden tutup odama götürürken Eliz homurdanmıştı.

İçerisi hiç bıraktığım gibi değildi. Tamamen toplanmış, tertemiz kokuyordu. Camın önünde tuvalim vardı ve üzeri bir örtüyle kapatılmıştı. En son ne çiziyordum? Bir şey çizdiğimi hatırlamıyordum. Bu neydi?

''Hep burada mı kalıyorsun?'' Sarp'ın sorusuyla dikkatimi tuvalden alıp ona çevirdim.

Kapıyı örtüp elindeki çantayı sehpanın üzerine bıraktı. ''Hı, hı.'' Dedim sessizce. ''Aslında evim burası değil ama burada kalıyorum.''

Yatağa oturdu ve beni yanına çağırdı. Yavaşça dizinin üzerine oturdum ve sağlam kolumu boynuna dolayarak dudaklarına eğildim.

''Biraz yalnız kalsak çok iyi olacak.''

Dudaklarımı dudaklarına sürterken vücudumda dolanan ellerini hissediyordum. Yavaşça kaydı ve kalçama inip etimi sıktı. Heyecanla kesik bir nefes çektim. Dudakları boynumda, küçük öpücüklerle beni rahatlatıyordu. Gözlerimi yumdum ve hissettiğim zevki daha da yoğunlaştırmaya çalıştım.

''Fazla alışma Gümüş, yalnız değiliz.''

Yüzünü benden uzaklaştırmaya çalıştığı sırada tırnaklarımı sakallarına sürttüm ve üzerine kapanan kişi ben oldum.

''Umurumda değil.''

Nedense kalbim, ilk defa öpüşüyormuşum gibi çarpmıştı.

Kendimi tamamen ona bırakıp, onu her yerimde hissetmek istiyordum. Bu duygu o kadar yoğundu ki, kendimi durdurmak içimden gelmiyordu.