Lekeli Siyah

32 | MEZARLIK

LEKELİ | SİYAH

Yatağın kenarına saklanmış, sessizliğimi korumaya çalıştım.

Dizlerimi karnıma sıkıca çekmiş, ellerimi de dizlerime dolamış ve olabildiğince küçülmüştüm.

Korkuyordum.

Her odanın kapısını yavaş yavaş açıp, sessizce ismimi söyleyen babamdan korkuyordum. Elektrikler gitmişti ve o böyle bir oyun bulmuştu.

Beni yakalayacaktı.

Sonrasında gıdıklayıp güldürmeyecekti. Sonrasında ne olacağını çok iyi bildiğim için sessiz olmaya çalışarak, korkudan titreyerek ağlıyordum.

Sadece sekiz yaşındaydım.

Sekiz yaşındaydım ve dayak korkusundan titreyerek ağlıyordum.

Oyun dakikalarca devam etti.

Yakalandım. Her yerime defalarca vurmak için ilk tokadı attı.

Yeterince iyi saklanmamıştım.

Ama o geldi.

Melek geldi.

Ablam.

Babam çok içmişti. Melek bu kadar içmesine kızıyordu.

Ve bu sikik evde her şey normalmiş gibi sadece babamın içmesine kızdı, bağırıp çağırdı.

Kızdığı tek şey buydu.

İçmesi.

Beni de kolumdan tutup odama koydu ve kapımı kapattı.

Kurtarıcımdı.

İşte bu kadar acizdim.

İşte böyle birine hayranlık duyacak, aziz görecek kadar acizdi çocukluğum.

Yarın onu gömecektik.

Sevgilisiyle beraber.

🦅

Ellerimle başımı sıkıca kavramış, sorgu odasında bekliyordum.

Klasik prosedürler biraz aksayacak gibiydi çünkü herkeste ortalarda olmayan Okan'ın adını duyuyordum. Ben yokken o rütbe yükseltmiş olmalıydı.

Keşke burada olsaydı.

Kapı açılıp içeri birisi girdi ve yavaşça geri kapandı.

Kaç defa ifade verecektim?

Yavaşça başımı kaldırıp arkama yaslanırken kapıya yaslanmış halde beni izleyen Okan'ı gördüm.

Neden bunu yaptım?

Hıçkırarak ağlamaya başladım.

Hiçbir şey yokken.

Kapıdan ayrılıp yanıma geldi ve önümde diz çöktü. Böylece aynı hizaya gelmiştik ve ona rahatça sarılabilirdim.

Başımı boynuna gömdüm ve ellerimle onu sıkıca tutarak ağlamaya başladım.

Okan, babam öldüğü zaman soruşturmasıyla ilgilenen çaylak bir memurdu.

Şimdi de öldürdüğüm ablamın cinayetiyle ilgileniyordu ve her zamanki gibi beni kolluyordu.