Lekeli Siyah

9 | POLİS VE SUÇLULAR

LEKELİ | SİYAH

Ne olduğunu bilmesem de Aras'a güveniyordum.

Eğer bu adama beni yakalattıysa eminim ki onun planının bir parçasıydı. Olabildiğince sakin kalmaya çalıştım ama kendimi tamamen bırakmamak adına adama omzumla vurdum. Gülüşünün sesini duyduktan hemen sonra omuzlarımdan tuttuğu gibi beni kendisine çevirdi. Kirli bir sakalı vardı ama temiz yüzlü görünüyordu.

"Eğlencemiz o gün yarım kalmıştı."

"Siktir git!"

Yüzüne tükürdüğüm için saçımdan tuttu ve hızlıca arkaya doğru çekti. Dudağımdan kaçan bir çığlık sokakta yankılanırken Aras huzursuzlandı.

''Yeter."

''Dua et bu herif biraz hassas.'' Diye homurdandı adam. Bir yandan da beni itikleyerek arabaya oturttu. Yanıma da kendisi oturdu ve Aras önde, biz arkada nereye olduğunu bilmediğim bir yola çıktık.

Dikiz aynasından sürekli bakışlarımız kesişiyordu. Her seferinde Aras sıkıntıyla gözlerini kaçırıyor ve duyamadığım bir şeyler söylüyordu. Yanımdaki yılışık ise gözlerini ayırmadan beni izliyordu.

''Okan'a ne yaptın?''

Güldü ve elini omzuma attı. Tiksintiyle elini ittim. Üzerime uzanıp özellikle her yerime sürtündü ve cebimdeki telefonu alıp kendi cebine attı.

''Sevgilin yaşıyor.'' Okan hakkında aldığım bu haberle havalara uçmamak için kendimi tuttum. ''Şimdilik.'' Tehditi beni korkutsa da belli etmemekten yanaydım. Cevap vermedim. Aras bilmediğim bir yoldan saptı. ''Konuşmamakta ısrarcı ama seni sayıklayıp duruyor."

"Polis kaçırdın ve yaraladın seni şerefsiz, bundan nasıl sıyrılmayı düşünüyorsun?"

Umursamadan güldü. ''Bu piç kadar akıllı adam görmedim." Gözleriyle Aras'ı gösterdi. "Seni bulmuş ama Kartal'a hala vermemiş. Güzel bir planı olmalı."

''Kartal beni mi istiyor?''

Kartal artık beni mi istiyordu?

Adam kirli sakalını kaşıdı ve titreyen telefonunu eline aldı. Bir şeye baktıktan sonra Aras'a seslendi.

''Daha hızlı.''

''Şoförün yok burada.''

Sorum arada kaynarken bana bakan Aras'a yönelttim bakışlarımı. İçimde anlamlandıramadığım bir cesaret vardı. Bunun kaynağı neydi? Kimdi?

''Pisliğin tekisin.'' Dedim Arasla bakışlarımız kesiştiğinde. Adam güldü.

Aras'ın bakışlarında ki ifade içimi acıtsa da adamın gülmesi bana bunun doğru olduğunu hissettirdi. Bildiği bir şey olmalıydı. Beni tuzağa atmazdı. Birbirimize değer veriyorduk.

''Nefretini de hemen kazandın.'' Aras'ın saptığı sokak daha da iyi canlandı gözümde. ''İhanet, en affedilmez şeydir, değil mi hırçın kız?''

Adamın işaretiyle Aras köşede durduğunda adam arabadan indi ve çalan telefonunu açtı. Onun bakışlarıysa üzerimdeydi. Görmesem de altında ezildiğimi hissediyordum.