Ben hiç kimse değildim.
Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar.
Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli.
Şu an sadece korkak.
Ve, deli.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
KARTAL
Kutu kutu pense
Elmamı yerse
Arkadaşım Melis
Arkasını dönse!
Melis sarı saçlarını salladı ve heyecanla tutuşan ellerimizi ayırıp, hepimize arkasını döndü. Herkesin aklına gelen ilk isim olduğu için oyunlarda ilk o söylenirdi.
Gözüm yeni aldığı pembe elbiseye kayıp duruyordu sürekli. O kadar parlak ve çekiciydi ki, Melis giyse bile üzerimde hayal edip seviniyordum.
Tekrar bir tur için dönmeye başladık.
Kutu kutu pense
Elmamı yerse
Arkadaşım Murat
Arkasını dönse!
Yine sıra bana gelmemişti. Ama adımın söyleneceği anı beklemek bile içimi kıpır kıpır ediyordu ve heyecanla sürekli zıplayıp duruyordum.
Murat'ta gülerek arkasını döndü. Belki bu sefer beni söylerlerdi.
Kutu kutu pense
Elmamı yerse
Arkadaşım Yusuf
Arkasını dönse!
Yusuf siyah saçlarını karıştırdı ve Melis'e gülümseyerek arkasını döndü. İki kişi kalmıştık. Şimdi adım söylenmezse bile Melike'den sonra söylenecekti. Herkesin ağzından ismimi neşeyle duymak, oyunun parçası olmak beni en mutlu eden şeydi. O yüzden heyecanımı bir saniye bile kırmadım.
Kutu kutu pense
Elmamı yerse
Arkadaşım Melike
Arkasını dönse!
Elimi tutan Melike olduğu yerde bir tur döndükten sonra herkes gibi arkasını bana döndü.
