LEKELİ | SİYAH
Önce sesini, sonra yüzünü unutmaya başladım. Zaman onu benden aldığı gibi hafızamdan siliyordu da. Hayallerimi süsleyen o dudakların neye benzediğini unuttuğum zaman başka dudakları seviyordum. İhanet ediyordum, aldatıyordum.
Onları unuturken öldürüyordum.
Öldürürken de gülümsüyordum.
🦅
Sabahımız kavga gürültü bir kahvaltıyla sona erdiğinde Sarp'a trip atmak için kendimi odaya kilitlemiştim ve bilgisayarını da almıştım. Her siteyi engellediği için masaüstünde dolaşıp klasörlerden bir şeyler bulmaya çalışıyordum ancak hayatımda gördüğüm en sıkıcı bilgisayarla karşılaştığım gerçeğini de kabullenmiştim. Aykut'un bilgisayarındaki gibi mükemmel oyunlardan da yoktu. İndirmeye çalıştığımda ekranda şifre istemişti. Sarp'la alakalı bir şey bilmediğim için denemedim. Bilsem de adam hacker'dı. Aykut gibi bir şeydi sanırım çünkü gizli yerlere erişimi vardı ve bilgisayar gerçekten tuhaftı. Google'dan oyun indirmeye çalışamamıştım. Tuhaf bir ekrana bir şeyler yazmıştım ama yine o tuhaf yerlere gireceğinden korktuğum için şansımı zorlamadım. Alacağımı ve şantaj yapacağımı bildiği için böyle yapmış olmalıydı. Çünkü dün gece bilgisayarda hiç böyle şeyler yoktu.
Pislik, pes edeceğimi biliyordu.
İnadına odada kalmaya devam ettim. Ne de olsa tuvalet vardı, açlıktan da ölmezdim ya.
Yatağın başlığına yaslanıp tavanı izleme kararı aldım. Yorganı üzerime çekip yayıldıktan sonra rahat iki saat kalkmazdım.
Kavga nedenimiz de öyle akla mantığa sığan bir şey değildi. Sarp aşağıda bana gülüyordu, ona göre kavga olan bir durum değildi ama özel zaman sebebiyle ben sinirlenmiştim.
Benden bir saat önce kalkmasına rağmen kahvaltıya dair hiçbir şey yapmamış, benim kalkıp hazırlamamı beklemişti. Karnım ağrıyordu, açtım, midem bulanıyordu ve o oturmuş bilgisayarda bir şeyler yapıyordu. Aşağı indiğimdeyse suratıma boş boş bakıp 'sonunda, açlıktan öldüm.' Diyordu.
Zorla onu da mutfağa sokup hazırladıktan sonra toplamadan kalktım, bilgisayarını kaptım ve kendimi odaya kilitledim. Sonuç olarak karnım ağrıyordu ve uyumak istiyordum.
Aşağı kattan gelen kapı çarpılma sesinden sonra gözlerimi devirip yatağa gömüldüm ve yorganı başıma kadar çekip yattım.
Uyumak için çaba harcamama rağmen yeni kalktığım için uykum yoktu. Bilgisayardan da bir şeyler yapamıyordum. Sıkıntıdan patlayabilirdim.
Aklıma zınk diye gelen düşünceyle yataktan fırladım ve evin her bölümünü kontrol ederek Sarp'ın gittiğini onayladım. Evde yalnızdım. Bu demek oluyordu ki yapmamam gereken şeyleri yapacaktım.
Önce Sarp'ın odasına girdim. Kapıyı kilitlememişti.
Düz dekorasyon dışında açıkta hiçbir şey yoktu ve muazzam topluydu. Erkeklerin bu denli toplu olmasını anlamıyordum. Aykut hayatımda gördüğüm en dehşet dağınık insandı. Görkem ve Pars'ta öyle.
Hele Pars...
Sarp'ın yatağına oturup boş boş odaya bakındım. Aklımda kovalanan görüntüleri kovmaya çalışıyordum ama bir yandan da koşarak bu odadan çıkıp kendimi onların yanına atmamak için direniyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lekeli Siyah
General FictionBen hiç kimse değildim. Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar. Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli. Şu an sadece korkak. Ve, deli.
