Lekeli Siyah

6 | ADAM OLMAK İÇİN ÖPÜLEN KURBAĞA

LEKELİ | SİYAH

Ben onu gereksiz düşüncelerle kafamda o kadar büyütmüştüm ki ansızın beni kaçıran adamların katili bile yapmıştım. Onu tanımıyordum evet ama bu, tanımadığım herkesi katil mi yapardı?

Büyük ihtimalle kimsenin sikinde değildim ve kendimi gerçekten fazla abartmıştım. Aras'ın barda siyah elbiseli kız hakkında söyledikleri de doğruydu. Bu olanlar kötü bir şanstan ibaretti.

Aras'ı potansiyel katil konumuna yerleştirip, gizli ajancılık oyunumun ardından bana kalan kocaman bir sıfırdı. Umduğum şeyi bulamamanın verdiği rahatlamanın yanında, bana çevrilen bal kahvesi gözlere yapacağım açıklamam olmaması ayrı bir dertti. Burada ne bok yediğimi nasıl açıklayacaktım acaba?

Sert gözler gücünü alaycı bakışlara bıraktığı zaman duygu selinde kulaç atmaya başladım. Korkmalı mıydım? Hiç korkutucu görünmediği halde?

Hayır salak, utanmalısın. Sayende rezil olduk.

Aras iplerin arasından eğilerek geçti ve yere atladı. Elindeki eldivenleri dişleriyle çözüp çıkartırken göz temasını kesmemesi utancımı ikiye katlıyordu.

Bu hareketle seksi görünüyor.

Bir de bana sor.

Eldivenleri yere attıktan sonra karşımda durdu. Konuşmamı bekliyordu. Tek kaşını kaldırıp bana merakla bakarken kekelememek adına ağzımı açmadım. Hangi cümleyle başlayabilirdim?

Adam öldürüp öldürmediğine bakmıştım da...

Kesinlikle bitik haldeydim. Her türlü rezil olacaktım ve başka hiçbir açıklamam da yoktu. O yüzden hızlı ve acısız olmasını umut ettim. Konuşmayacağımı anladığı zaman yüzünde beliren sıkıntıya karşılık tüm organlarım bana gözlerini devirdi.

Seni çekilmez buluyor.

Ne yapayım? Söyleyecek bir şeyim yoksa ne diyebilirdim?

''Birilerini kestiğimi düşünüyordun değil mi?''

Aklımı okuduğu konusunda yeni bir gelişme olması rahatsızca kıpırdanmama neden oldu. Bunu kesinlikle sesli belirtmediğim halde ne düşündüğümü biliyor olması tuhaftı. Kaşlarımı çatıp ona baktığımda açıklama yapması gereken kişi ben olmama rağmen o konuşmayı tercih etti.

''Adamların öldürüldüğünü öğrendiğinden beri tuhaf davranıyordun.'' Öyle miydim? ''Ne hissedip ne düşündüğünü anlamak arada bir kolay oluyor. Korkuyorken şeffaf oluyorsun. Bunun dışında kapalı bir kutu gibisin.''

Kaşlarım çatıldığında etrafta çıt çıkmıyordu. İçeride ki tüm adamlar, bazıları benden küçüktü, susmuş pür dikkat bizi dinliyordu. Bunun kızlara özgü olduğunu zannediyordum ama bir ton meraklı erkek yığınının bakışları üzerimizdeydi. Rahatsızca kıpırdandım ve  bakışlarından kaçındım. Rahatlama ihtiyacı geri teperken bana bakan en az on meraklı adamla karşılaştım ve tekrar Aras'a döndüm. Sorunu anlamış gibi kaşlarını çattı ve arkasını döndü. Bu sefer bakışlar onu bulduğunda herkes dağılmaya başladı.

''Sen kal.''

Aras bir çocuğa seslendiğinde eldivenli çocuk olduğu yerde durdu. Aras onun varlığını yok sayarak tekrar bana döndü ve arsız bir sırıtışla yüzümü baştan aşağıya süzdü. Konuşma ihtiyacı ağır bastığında boğazımı temizleyip savunmaya geçtim.