LEKELİ |SİYAH
🦅
Çok da uzun olmayan bir süre önce onun için canını vereceğim adamla karşı karşıyaydık. Tek kurşunla beni öldürmeye ant içmiş gibi görünüyordu. Varsın denesindi, biliyordu ki beni öldürmek o kadar kolay değildi.
Arabanın kapısını açıp yavaş hareketlerle dışarı çıktım ve bir iki adım atıp mesafe bırakarak karşılarında dikildim. Biri ani bir hareket yapsa herkes silahlarına yapışacak gibi bir gerginlik vardı.
"Kıza dikkat et." Sessizliğin arasından Aras'ın kinayeli sesi yükseldi. "En tehlikelisi o."
Güzel, bunu bilmen senin için iyi.
Sarp yanıma geldiğinde Andaç ve Aykut'ta iki yanıma yerleşmişti.
"Silahları indirin, güzelce konuşalım." Dedi Sarp. "Benimle savaşamazsınız. Bu yaptığınız anlamsız."
Sarp'ın sesi yeterince sakindi. Aras'ın bu kadar adamı nereden bulduğunu hiç anlamamıştım. Silahların yönü bizim üzerimizdeydi ve aslında riskli bir pozisyondaydık.
"Silah sana doğrultuluyor abi, hatırlatayım." Aras sırıtarak silahlardan birinin namlusunu tuttu ve görmüyormuşuz gibi göstermeye çalıştı. "Adelya'nın açıklama yapmak için döneceğini bildiğim içim elimi çabuk tuttum. Tabi bunu beklemiyordunuz, değil mi?"
Vay...Kendini ne büyük görüyordu!
Yüzündeki ifade öyle güçlüydü ki kısa bir an ona üzülmüştüm. Biraz sonra bir şekilde rezil olacaktı.
"Adamlarına dikkat et de..." Andaç'ın Aras'ı bastıran bu sesi üzerine Aras'ın etrafındaki tüm adamlar silahlarını bizden çekip onlara çevirdi. Eliz ve diğerleri gözlerini kocaman açarken Bora pek şaşırmamış gibi yüzünü buruşturdu. Aras ise tamamen bozguna uğramıştı. Yine de güçlü durmaya çalışıyordu. "Ups..." Andaç yaramaz bir çocuk gibi eliyle dudaklarını örttü ve Sarp'a döndü. "Ben galiba bir şey yaptım."
Sarp buna da tepkisiz kalarak Aras'a bakmaya devam etti.
"İçeri geçin, konuşalım."
Çok rezil bir ortam olacağı kesindi. Hepsinin yüzlerindeki ifade, uğradıkları bozgundan dolayı asılmıştı. Aras öfkeden deliye dönse de sakinliğini korumaya devam ediyordu. Eliz'in üzerime gönderdiği bakışların yoğunluğunu alınca gözlerimi onun üzerine diktim. Öyle öfkeliydi ki, bu adamlar olmasa bana neler yapmaya çalışırdı bilemiyordum.
"İçeri." Andaç'ın talimatıyla adamlar onları içeriye sürükledi.
"Kahvaltıya geldim Adelya." Aras'ın boynuna basan adam bu sözle iyice bastırsa da eğik başını arkaya çevirip bana bakmayı başardı. "Ama yoktun."
Hepsi içeri sokulduktan sonra bizde arkalarından girdik. Üzerlerine doğrultulan silahlar yüzünden tek bir alanda toplanmışlardı.
"Götün yiyorsa çeksene lan adamları!"
Bora, Andaç'a dayılanınca Andaç aradığı fırsatı bularak kaşlarını kaldırdı.
"Çok istiyorsan gelebilirsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lekeli Siyah
General FictionBen hiç kimse değildim. Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar. Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli. Şu an sadece korkak. Ve, deli.
