Ben hiç kimse değildim.
Buna rağmen kimine göre olması gerekendim, kimine göreyse oluşturulan bir canavar.
Bazen kimsesi olmayan bir kadın, çoğu zamansa belirsizliklerle dolu bir deli.
Şu an sadece korkak.
Ve, deli.
Kendi başıma bir yıkım olduğum yetmezmiş gibi çevremdeki herkesi de yanımda yok ediyordum. Hata sadece bende değildi, bunun farkına uzun zaman önce varmıştım. Zaten dramatik bir şekilde kendimi suçladığım yoktu. Bunu da bırakalı çok zaman olmuştu. Sadece olasılıkların denk gelmesinden midir yoksa yazılı kaderden mi bilmem, ben tükenirken sevdiklerim de kayboluyordu. Belki de sadece çektiğim cezanın kurbanlarıydı onlar. Çünkü kaybettiğim herkes benim bir parçamdı. Onlarla beraber ben de kaybolup gidiyordum.
Kucağımdaki soğuk bedenin cansız saçlarını ellerimle taramaya çalıştım. Oysa ki her gün taranırdı bu saçlar. Yumuşak ve parlak olmadığı bir gün bile yoktu.
Birisi yanımda yavaşça diz çöktü. Savunma içgüdüsüyle Eliz'i kendime daha çok çektim ve sıkıca sarılarak olduğum yerde düzenli bir ritimde sallanmaya devam ettim.
Bu günden sonra hiçbir şeyin çok da önemi yoktu benim için. Zaten kaybetmediğim kimse kalmamıştı.
İki güçlü kol Eliz'e doğru uzanıp bedenini benden almaya çalışınca tüm vücudum taş kesildi ve inleyerek kız kardeşimi kendime biraz daha çektim.
"Bana bırak..." Aras bana biraz daha yaklaştı ve daha sakin bir şekilde tekrar Eliz'e uzandı. Keşke Eliz'e hep Aras baksaydı. O zaman kesinlikle yaşamaya devam ederdi.
Kollarımın arasındaki ağırlık kayboldu. Eskimiş derinin gıcırtısından anladığım kadarıyla Eliz daha rahat bir yerde yatıyordu. En azından deri koltuk ona benden daha fazla zarar vermezdi.
Bense ufak kan göletinin içinde oturmaya devam ediyordum. Aras yanıma gelip aynı göletin içine diz çöktü ve bana bakmaya çalıştı.
"Değdi mi Adelya?"
Hiçbir zaman değmezdi. Eliz'i kaybetmenin bana bir kazancı olamazdı.
Geriye Cenk, Aras ve Reka kaldı.
Şu hayatta en değer verdiğim kişiyi öldürdüm. Sen hala bunun bir plan olduğunu mu düşünüyorsun?
Travmatik bir an yaşıyorsun ve Aras sonunda geldi. El sende Adelya. Bunları boşuna yaşamış olmayacaksın.
İrademle yönetebildiğim bedenimi son kez zorladım ve Aras'ın duygusuz gözlerine baktım. Eliz umurunda değildi. O da kendini bende kaybetmiş başka bir deliydi sadece.
Değdi Adelya. Hepsine de değecek. Söz veriyorum.
Gözyaşlarımı kanlı ellerimle silip hala bana aşık olan parçasına güvenerek başımı olumsuz anlamda salladım ve yalan söyledim.
"Değmedi."
İşte böyle...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
