Lekeli Siyah

39 | TERK EDEN VE YALNIZ KALAN

LEKELİ | SİYAH

🦅

"Sen kimsin?"

O gece Sarp'a sorduğum soruydu bu. Pis depoya, yanıma atıldıktan sonra tanışmıştık. Ben, Kartal'a sunulmak için beklerken o da ölümünü bekliyordu. Yakalanmıştı ve söylediğine göre Kartal ihaneti sevmezdi.

Kim severdi ki?

"Tanımazsın." Geçiştirircesine bir cevapla dikkatimi daha da çektiğini fark etmemişti.

"Ama sen benimle ilgili her şeyi biliyor gibisin. Kimsin ve burada ne işin var?"

O gün, o gece bunu ona sormuştum zaten. Benimle alakalı bir şeyler bilmesi tuhaf olmamalıydı.

"Sarp Asilkan." Diyerek tanıttı kendini. "Ve seni tanıyorum çünkü Kartal'ın en iyi adamlarından biriydim. Adını dört senedir duyuyorum ve dört senedir her gün, seni arayan adamlar olduğunu biliyorum."

Arabanın kenarında rüzgarın soğuğuna aldanmadan, öfkeyle çattığım kaşlarımın altındaki bakışlarımı üzerinde gezdirmeye devam ettim. Zihnen yorgun düşmüş hissediyordum. Aşık olduğum adamla bu şekilde karşı karşıya gelmek cezadan başka bir şey değildi. Aynı kırıklığı Aras'ta da yaşamıştım. Beni kendine aşık edip Kartal'a vermeyi düşündüğü için tanışmıştık. Safça kalbimi ona vermiştim. Şimdiyse Sarp'ın bir planının içinde kalmıştım.

"Senin planın ne?" Ona acıyarak baksam da karşımda bir ayna varmış gibi hissediyordum. "Sen de beni kendine aşık edip Kartal'a intikam olarak öldürmeyi mi düşünüyordun?"

Mükemmel plandı. Sarp gibi zeki birinden her hamleyi beklerdim. Ama bu tahminim onda hayal kırıklığı yaratmışçasına bakışları düştü.

"Seni kendi çıkarlarım için kurtarmadım Adelya. Kötü bir şey yaptığımı düşünüyorsun-"

"Siktir git Sarp! O kız da sürtüğünü bulmuşsun dedi. Benimle alakalı herkesin bir şeyler bilmesi çok tuhaf değil mi!"

İç çekti ve sakinliğini korumaya devam etti. "Gümüş, öfkelendiğin için açıkça önünde olan şeyler görmüyorsun."

"Bana sakinlikten bahsedersen seni parçalarım." Burnumdan soluyordum ve onun bu rahatlığı beni sinirlendiriyordu. Kendimi çok çabuk aldanan birisi gibi hissediyordum. Bu kadar sakin olduğuna göre her şey çok mu basitti.

"Arsen bana takıntılı. O kızla bilgi almak için çok uğraşmıştım. Kartal'dan kaçtıktan sonra senin ve benim adım herkes tarafından duyuldu. Sen yakalandın, seni kurtarmaya çalıştım..." Elini kaldırıp bana hafızamı geri kazandırmaya çalışıyor gibi hareketler yaptı. "Seni kurtarıp Kartal'ı yok ettim." Çatık kaşlarımla tüm bu anıları zihnimde canlandırdım. "Yani sana kavuştum. Arsen burada her şeyi söylüyor olabilir. Seni aradığımı ve bulduğumu, ya da sonunda birini sevebildiğimi söylemiştir. O süslü konuşmayı çok sever. Bu huyunu abisinden almış." Kaşlarını kaldırıp omuz silkti. "Berkay'da seni şüpheye düşürmüştü."

Nefesim dizginlese de hala sorularım vardı ve tatmin olmuş hissetmiyordum. "Neden beni çıkartmayı planladın?"

Başını yavaşça sallayıp bir süre yüzüme baktı. Kollarını kaldırıp yavaşça göğsünde bağladıktan sonra küçük adımlarla sağa sola yürümeye başladı.