Kimse Sağ Çıkmaz (Tamamlandı) (Kısım 1 - Kısım 2)

Bölüm 1 - İlk Karşılaşma

Merhaba millet...

Yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Aslında bu bölüm 2016'nın ilk saatlerinde yayınlanacaktı ancak ben yine olayların kızı olarak 18 saat rötarlı bir uçak çilesi çektim. Bu arada bu sadece bilgilendirme olsun, bayram, yılbaşı vs. gibi özel günlerde THY pilotları çalışmak istemiyor. 31 Aralıkda sefer aksama sebebi hava şartları değildi. Pilotların ailelerinden ayrılmamak istemeleriydi ki sağ olsun bizim pilot ilk 6 saat geçikip sonra da uçmak istemiyorum diyerek kabini terk etti. O yüzden size yılbaşı hediyem yorgun argında olsa geç olarak ulaştı.

İyi Okumalar...

                                                                                ---------------

Güneşin yeni yeni battığı saatlerde Aren uzun parmaklarını sakallarında dolaştırıp gün ışığına baktı. Artık son demlerini yaşıyordu. Arkasından gelen yatak sesi ile başını bir kaç milim oynatarak derin bir nefes almıştı. Yanına kadar gelen esmer kadın sandalye üzerindeki gömleğe uzandığında anında bileğini tuttu.

'Eşyalarıma dokunayım deme. Kıyafetlerini giy ve evi terk et' kararlı ve bir o kadarda soğuk olan sesi kadını ürpertse de birazcık bile yerinden kıpırdatmamıştı onu.

'Hadi ama, tüm gece tenine dokundum kahvaltı bitene kadar gömleğini giymem neden rahatsız etsin ki seni?' Aren sakince kadına dönüp tek kaşını havalandırdı. Ne kahvaltısından bahsediyordu bu kadın? Akşam olduğunun farkında değil miydi? Zaten bu kadar kalması bile bir mucize iken bir de onunla aynı masada yemek yiyeceğini mi düşünüyordu?

'Yanlış, tenime dokunmadın. Ben işimi bitirdim ve bana dokunmana izin vermedim. Şimdi giyin ve evi terk et.'

'Akın...' kadının samimiyetsizce çıkan sesi ile adamın bakışlarına dalga geçen bir ifade oturmuştu.

'En azından ismimi hatırlıyorsun, ben senin ismini bile hatırlamıyorum. Giyin, bu son ikazımdı' diyerek sandalyedeki gömleğini üzerine geçirdiğinde kadının fazla yavaş bir halde hazırlandığını fark etmişti. Her gecenin bitişinde bunu yaşamak zorunda mıydı acaba?

'Hızlı!' sert sesine bir de yükseklik eklenince kadının hareketleri hızlanmış ve işini bir kaç dakika içinde bitirmişti. Aren'e doğru bir adım atsa da adam bakışlaı ile kapıyı işaret edince kadın mecburen odadan çıkmıştı. Açık kapıdan esmer bir adam girerken Aren bakışlarını kapıdan çekip tekrar çöken güneşe dikti.

'Akın desinler.'

'Emredersiniz Aren bey, başka bir isteğiniz var mı?'

'Evi arayın, akşam yemeği için orada olacağım, ayrıca evin anahtarını her zamanki emlakçıya bırakıp kirayı ödeyin.'

'Peki efendim, arabanızı hazırlatıyorum' başını usulca aşağı yukarı salladığında kapı sesini duyarak kolunu pencere pervazına yasladı genç adam. Gözlerine kızıllık öyle vuruyordu ki bu görüntüye bir kaç kadın harici kimse şahit olamamıştı. Annesi bile çocukluğu haricinde oğlunun gözlerindeki derinliği görememişti. Kapının tıklanma sesini duyduğunda Aren çeketini giyerek derin bir nefes aldı bu defa.

'Gel' içeri giren adam bir kaç dakika önceki adamdan başkası değildi.

'Herşey hazır Aren bey, az önceki bayanı gönderdik, arabanız dışarda.'

'Bu gün için bir program var mı Sencar?'

'Otel dökümanlarınız mail hesabınıza iletilmiş, depo görüşmeniz isteğiniz üzerine yarına alındı, Toland bara davetiniz var Ferman bey tarafından. Akşam yemeğinde anneniz, babanız ve Aslı hanım var'