Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan t...
Arkadaşlar acayip yoğunum, o yüzden bir süre benden ses seda çıkmaya bilir. Aksamalar için kusura bakmayın ama hem eğitim, hem iş, hem de özel hayatım bu aralar çok çok çok karışık. Yorgunlukdan ölmeden hayata dönmem gerek. Hepiniz seviliyorsunuz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çünkü sevmek yükselmekden çok beraber acı çekmek ve beraber düşmekdi. Eğer ki bütün bu acılar yok ise buna sevmek denemezdi.
O gecenin üzerinden bir hafta geçmişti. Hera için sakin ve eğlenceli ama Aren için fazlası ile yorucu bir haftaydı. Bayanlar bütün evi baştan sona yenilerken Aren onların tam tersine işlerini düzene sokup nikah hazırlıklarını tamamlamıştı. Sonuç olarak tüm karmaşaya rağmen o güne gelmişlerdi. Adamı evine dahi göndermemişlerdi. Serra hanım Aren'in her atağa kalkışında
'Evlendiğiniz gün ikiniz beraber gidecekisiniz.' diyerek adamı püskürtmüştü. Bu da yetmez gibi Aren'e fazlasıyla bir merak yüklenmişti. Ne Arya, ne Ceren, ne de Hera evin dekorasyonu hakkında en ufak ip ucu vermemişti.
'Oldu olacak eve de askerlerini dik yakınından bile geçemeyim anne' diyerek çıkış yaptığında ise Serra hanımın büyük gülümsemesi ve şok edici cümlesi ile karşılaşmıştı.
'Zaten yaptım.' işte o cümleden sonra Aren defalarca eve gitmeye kalksa da yolun başındaki Serra Rollas askerleri adamı engellemişlerdi. Sanki ev ev değildi de saraydı. Her türlü koruma yüklenmişti. Derin bir nefes alarak aynadaki haline baktığında gülümsemesi de büyümüştü ki kapının aralanması ile içeri giren kızlara baktı Aren. Ceren kucağındaki Savaş'ı Arya'ya vererek adamın kravatını düzelttiğinde kenardaki çeketi alıp tutmuştu. Aren ise hızlıca kollarını geçirerek tekrardan derince soluklandı.
'E damat bey heyecan var mı?'
'Heycan ne demek abla. Şu haline baksana 500 metre engelli koşu yapsa eminim kalbi böyle çarpmazdı.' Arya'nın dalga geçen haline bile sesini çıkarmamıştı Aren. Daha doğrusu kalp atışından kızın cümlesini dahi algılayamamıştı.
'Bir şey fırlatmadığına göre dediğim kadar var. Abi iyi misin?'
'Değilim. Ya oda çok sıcak değil mi? Bana mı öyle geliyor yoksa?'
'Odanın sıcaklığı iyi de seni belli ki kaynar kazana atmışız.'
'Cehennemde bu kadar ter dökeceğini sanmam.' Arya Ceren'e adam yerine yanıt verdiğinde Aren titreyen eli ile bardağı kavrayıp bir kaç yudum su içmişti ki başını havaya kaldırdı. Tavanı dahi tepesine iniyor gibi hissetmesi doğal mıydı Allah aşkına. İçi neden bu kadar daralıyormuş gibi geliyordu adama.
'Ceren sen doktor değil misin içim daralıyor? Kızım yardım etsene abine' Aren'in çıkışı ile Ceren tek kaşını kaldırdı bu defa.
