Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan t...
Vallahi finale yaklaştıkça bölüm yazasım olmuyor. İçimdeki bütün bölüm aşkı sırf finale geliyoruz son iki diyoruz diye söndü gitti. Şimdi ben çocuğum gibi sevdiğim bu hikayeyi nasıl bırakacağım açıklayın hadi? Öyle veya böyle hepinize bitmesin dediğinizde, her güzel şeyin bir sonu vardır dedim ama hiç içten değil bu. Yani insan minnoşunu nasıl bırakır gider. Şakaf Sökerken'in finalinde ağladım bunda ise dondum kaldım. Henüz yazmadığım finale dondum kaldım, gerçi nasıl biteceği hazır ama yapacak bir şey yok. Neyse bir şekilde iki haftamız kaldı Kimse Sağ Çıkmaz için. İki hafta sonra final yapıp buradan birbirimize el sallayacağız... Ah ah... Aren'di, Sencar'dı, Samet'ti, Hera'ydı, Arya'ydı, Ceren'di derken bitirdik vallahi...
Neyse, gelelim fasulyenin faydalarına. Şimdi Kimse Sağ Çıkmaz'a veda ediyoruz ancak ben tabi ki buradan gitmiyorum. Kalbi Kor adında bir hikayeye daha imza atmaya çabalayacağım. Yılbaşında size şans getirsin, beni takip edenlere de bir hediyecik olsun diye Kalbi Kor isimli hikayeyede başlıyoruz. Siz şimdiden kitaplığa ekleyin derim. Benden öneri... Unutmadan! Bütün ev halkı olarak seferber olduğumuz bir hikaye daha var. Sağ olsun kızlar çok yardım ettiler, çok fikir sundular, hatta bazı sahneleri oturup beraber hayalledik ve bana kalırsa çok güzel de olacak gibi... Şuan tanıtımı veya kendisi profilimde görünmüyor ama tüm yazdığım ağır abi, sevgi, gibi hikayelerden daha farklı olacak isimsiz hikaye... Artık azıcık merak edeceksiniz... Seviliyorsunuz. İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir erkek sevmişse ki Aren yüreğini söküp verecek kadar sevmişti, söz konusu sevdiği kadın olduğunda akan sular buz tutardı. Nasıl kıyardı ki Aren Hera'sının bir damla göz yaşına. Güzelim gözlerinden süzülen taneler uğruna tüm dünyayı tutuşturabilecekken bir de kendine üzülmesi cinayet sebebiydi adam için. Bir adam sevmişse eğer tüm nefesi de nefessizliği de o adın olsun ister. Bir adam annesini koymuş bir köşeye de gözünü ilk kez onunla açmış gibi hissetmişse ne söylenecek kelam ne de bir teselli vardır. Söz konusu ismi dahi geçse çakılır tabanlarından yere, ulan sevmesem kılımı kıpırdatmam da sevdim ya yaksın ateş seni dese atlarım ateşe demişse bütün diller lal oluverir bir anda. Bir adam adam gibi sevmişse yaşamayı zaten kendi için değil yüreğini verdiği kadının elleri kanında ısınsın soğuk kalmasın diye yaşama tutunur. Bu yüzdendir ki, ne zaman seven bir adam dokunursa sevdiği kadının saçlarına sırf başka detay göze çarpmasın diye siyah beyaz olur her yer. Ama bir adam severse ne olursa olsun tutunur hayata en ince yerinden, bu yüzden yersizdir boşa telaş.
15 Yıl Sonra
Yıllar fazla hızlı ilerlemişti. İki gün önce kök söktüren kızının ne ara büyüdüğünü bilmeden bir de mezuniyetine hazırlanıyorlardı Hera ve Aren. Adam salondaki boy aynasında uzun zamandır giymediği takımın içine girmiş bedenine baktığında yüzüne de çapkın gülümsemesi yerleşti. Hera ile karşılaştığı o gün üzerinde olan takımın şuan da bedeninde tüm asaletiyle durması büyük şanstı adam için. Ne formu bozulmuş ne de siniri hafiflemişti. Hala agresif hala ve hala burnu havada bir adamdı dışarıdan bakanlara göre. Bileğindeki saati düzelterek sol kolunun manşetine parmaklarını çevirdiğinde dışarı çıkan bilekliğin üzerinde parmaklarını dolaştırdı.
