Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan t...
Yine gecenin bir saatinde ben geldim. Allah akıl fikir versin desem yeridir. Sabah dersim var ama ben oturup fotoğraflarla, medya ekleriyle, düzeltmelerle uğraştım durdum neyse ki bitti de sizi bölümle baş başa bırakabiliyorum... İnanın yorgun düşmekten bir hal oldum. Kendi kendime kurmalarımı bilen bilir, o haldeyim. Sürekli kafamın içinde benimle kapışan biri var sanki. Neyse bu meseleleri fazla uzatmayayım ve bölüme geçeyim.
Unutmadan!!! Yeni hikaye tanıtımını da yayınladım. Profilimden ulaşabilirsiniz, Kalbi Kor adlı hikaye ile yılbaşında bir arada olacağız İnşallah. Ve bana kalırsa karakterler bir yana bomba gibi isimlerle geleceğim. Yani hikaye bir yana ben karakterlerin isimlerine vuruldum da bu hallere düştüm. Karakter tanıtımını da en kısa sürede yaparım. Göz atarsanız çok çok sevinirim... Hepinizi seviyorum... İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Duygularım insan olduğumu gösterir Görkem, peki senin neyin var? Ailen nerede? Ah tabi ya, red edildin değil mi? Kendi çocuğun uyuşturucu yüzünden öldü, bak bunu da hatırlıyorum, bir de yanlış hatırlamıyorsam sevdiğin kadın seni terk etti. O yüzden bu hale geldin. Ben duygularını temiz tutan bir herifken sen o duyguları bok çukuruna dökmüş bir herifsin ama unutma, hiç bir zaman aklından silme nefrette bir duygudur ve çok güçlüdür.' Aren'in her kelimesinden sonra Görkem'in elindeki silah daha da sıkılmış en sonunda adamın alnının ortasına namlu dayanmıştı. Yüzünde dalga geçen bir gülümseme oluştuğunda Aren'in geldiğinden beri ara sıra baktığı adam bir iki adım Görkem'e yaklaşarak bir kaç kelime söylemişti ki hemen arkasından sinirli bakışların yerini dalga geçen gülümseme almıştı.
'Bu herifi bu yüzden seviyorum işte. İhanet en sevdiğim şeydir ama daha iyi bir şey varsa tanıdığı insanların zayıflıklarını bilmektir.' Aren tek kaşını kaldırdığında Görkem elindeki silahı beline yerleştirmişti.
'Seni öldürmekten vazgeçtim. Kemiklerini kırarcasına dövün bunu ama ölmesin. Ve her an zarar görebileceğini unutmasın. Bütün alem koca Rollas soyadının diz çöktüğünü duyunca artık itibarda kalmaz. Hal böyleyken hep diken üstünde olursun.' Aren'in kaşları gittikçe çatılsa da Görkem arkasını dönüp ilerlemeye başlamıştı ki Aren üzerine çöken beş adamla bedenini yere atmış başını korumuştu. Gözleri ona göz kırpan Kıvaç'ı bulduğunda alemde çok iyi bilinen piçimsi gülüşünü gönderip inlemeye başladı. Canı yansa da bağıracak kadar değildi, daha önce bu evreye gelmek için onlarca kez dayak yemişti, üztelik bedenini bu kadar geliştirmemişken yemişti. Şimdiki vuruşlar basit gelse de bir an önce bitmesi için bağırabilir hatta bayılma takliti dahi yapabilirdi.
Yarım saat durmaksızın süren darbeler Aren'in bedenini serbest bırakmasıyla durmuştu. Tepesindeki adamların geri çekildiklerini ayak sesleriyle fark ettiğinde depo kapısının gürültülü sesi de duyulmuştu ancak açmamıştı gözlerini. Her ihtimale karşın kıpırdamadan yatmaya devam etti.
