Bangtan Princess

Chapter Fifteen

Czar's POV

"Czar. Get up."

"Shut up." I firmly said then tried to go back to sleep. But then the person waking me up is so persistent.

"Come on. Get up. You need to go to school." He strongly said then drag the blanket away from my body which caused me to sit.

I glared at the person in front of me but he just smiled in return. Fck this guy. I hate it when he's smiling. Its my weakness.

"Stop smiling. You look like an idiot." I said then turned away from his gaze.

He just chuckled, "Yeah sure. I am the idiot that you love."

I crossed my arms and gave him a death stare.

"Don't be so cheeky Lee Jongsuk. Even if I love you that doesn't mean you can just barge into my room and wake me up. And I just realized. Today's Saturday, means I don't have any class. So get the hell out of my room before I kick you out." I threatened him.

"Didn't you say yesterday that we're going on a date today?" He whined.

I grunted, "I'm tired and sleepy. Lets re-schedule it tomorrow."

He just stared at me for a while then he suddenly smirked. Omg. He's going to do something. My gaze followed him as he stood up then slowly came to me.

"W-what are you doing?" I awkwardly asked him.

He stopped at a nose distance thankfully--

~CHUP~

"HEY!" I growled at him but then he just giggled like a little kid.

Fcking bastard. He thinks he can do anything just because we're together? I hate it when he's being like this. 'Cause no matter how much I try, I can't deny that I like everything he does.

"Let's go on a date today. Get up and take a bath or do you want me to help you--"

"NO! I can do it myself. Get the hell out." I cut him off.

He just laughed and kiss my forehead. Stupid. Stop it. My heart's already beating fast. Can you just stop? Ugh.

"Czar, I love you."

"JONGSUK!"

"Czar! Ya! Gwaenchana?"

Napatingin ako kay Taehyung.

"Wae uneun geoya? (Why are you crying?)" Tanong niya.

Napahawak ako sa pisngi ko. Basa. Umiiyak nga talaga ako.

"Jongsuk..."

"Mwo? Jongsuk nuguya? (What? Who's Jongsuk?)" Nagtatakang tanong ni Taehyung.

Nakatingin lang ako sa kanya. Hinihingal at nagtataka. Umiwas ako ng tingin, yumuko at nag-isip. So that was all a dream? Maya-maya pa ay nakaramdam nalang ako ng mainit na yakap.

"T-taehyung."

"Sshh. Hajimal (Don't speak). Hindi ko man kilala kung sino siya pero alam ko na sinaktan ka niya." Sabi ni Taehyung.

I was just a first year college student when I met Lee Jongsuk. He was a graduating college student majoring in Business Management.

He hurt me. He said he won't ever leave but when he got an offer in NYC he left me.

Napahikbi na lang ako sa balikat ni Taehyung. Pakshit naman o! Bakit ba kasi napanaginipan ko pa siya? Sa loob ng tatlong taon, simula ng iniwan niya ako ngayon ko lang siya ulit napanaginipan. Ang sakit. Sobrang sakit. Kung saan ko na siya kinakalimutan doon pa niya ako kinukulit ulit.

He's the reason why I became rebelious.

"Teka, ikukuha lang kita ng tubig." Pabulong na sabi ni Taehyung habang dinadahan dahan ang pagkalas sa yakap.

Tumango na lang ako at pinagmasdan si Taehyung habang bumababa sa hagdan. Pagbalik niya ay may dala siyang tubig at pagkain. Nilatag niya sa kama ko ang tray na may pagkain.

"Kain ka muna. Mamaya na natin pag-uusapan si-- ang problema mo." Sabi ni Taehyung.

Matipid akong ngumiti at tumango pero nakatitig lang ako sa pagkain.

"Wae?" Tanong ni Taehyung.

Napatingin lang ako sa kanya, "Wala akong gana."

He pressed his lips into a thin line then get the food from my bed. He sat in front of me and put the tray on his thighs.

"Kakain ka. Kasi kailangan mong uminom ng gamot." Madiin na sabi ni Taehyung.

Wala na din naman akong lakas na makipagtalo pa kaya hindi na ako umangal at kumai na lang. Sinubuan lang ako ni Taehyung. Nakakapanibago ang ganitong side niya. Ibang-iba kasi ang attitude ni Taehyung sa school. He's very arrogant. Kaya hindi ko ineexpect na siya pa ang mag-aalaga sa akin.

"Last na lang 'to. Say ah~"

Ginawa niya naman akong bata. Napanguso na lang ako at kinain ang last spoon of food. Labas-ngipin na ngiti lang ang binigay sa akin ni Taehyung. I admit that he's good-looking and has a good heart.

"Czar inumin mo 'to."

Nilunok ko ang pagkain at uminom ng tubig. Kinuha ko sa palad niya ang dalawang piraso ng gamot at ininom ito.

"Yuck. Ang pait naman nun." Reklamo ko.

Tinawanan niya lang ako. Naging tahimik kami ng ilang sandali bago ako mag decide na magsalita, "Komawo Taehyung-ah. Kung hindi ka siguro dumating namatay na ako dito. Jeongmal kamsahamnida."

Ginulo niya lang ang buhok ko.

"Ya!" Suway ko sa kanya.

Ngumiti lang siya, "Wala yun. Kaibigan naman kita kaya dapat lang kitang tulungan. Basta sa susunod wag kang sumugod sa ulan. Arasso?" Tumango tango lang ako, "Mangako ka." Utos niya, "Yaksok (Promise)."

Napansin ko ang lion stuff toy sa gilid ng kama ko kaya kinuha ko ito.

"Sayo ba 'to?" Tanong ko.

"Aniya. Sayo yan. Pinabili ko kahapon." Sagot niya.

Napatingin ako sa kanya, "Waeyo? Para saan 'to?"

Hinagod-hagod niya lang ang batok niya, "Kapag kasi nagkakasakit ako mas mabilis akong gumagaling kapag nandiyan sa tabi ko si Mr. Lion. Binilhan na din kita kasi baka mas mabilis kang gumaling kapag nasa tabi mo din si Mr. Lion."

I just chuckled at his cuteness, "Effective nga siya. Mabilis akong gumaling. Komawo Taehyung."

Tumango lang siya at ngumiti. Pero hindi nagtagal ay nawala na din ang matamis niyang ngiti at napalitan ng simangot kaya nag-alala ako.

"Taehyung. Gwaenchana? (Are you okay?)"

Hindi siya sumagot kaya nabahala na talaga ako.

"Taehyung-ah~"

Nagtama ang paningin namin, "Hm?"

"Wae geurae (What's wrong?)" Tanong ko.

Bumuntong hininga lang siya at napayuko, "Hindi ko alam kung dapat ko ba 'tong itanong sayo kasi baka umiyak ka na naman." Nagtaka lang ako sa mga pinagsasasabi niya, "Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko.

Tumingala siya at tumingin sa akin, "Sino si Jongsuk?"

Natigilan ako. Ramdam ko ang pagsikip ng puso ko at pagbigat ng paghinga ko.

"Aish. Mian (Sorry). Wag mo na lang sagutin--"

No. Taehyung has the right to know. I looked directly at his eyes and said, "He's my first love."

------

First love or true love?

Vote and comment. Kamsahamnida!