SİYAH MASAL

1.BÖLÜM

Derin bir nefes aldım ve başıma vuran sıcağa aldırmadan elime geçirdiğim çorap eskisini  bir kez daha dirseğime kadar çekip  mercimekleri yolmaya devam ettim.

Sıcak o denli yakıcıydı ki ne yazmamın altına koyduğum ıslak bezin,ne de kafama taktığım eskimiş şapkanın bir faydası vardı.

Kışın ne kadar soğuk geçerse,yazın da bir o kadar sıcak geçiyordu bu topraklarda.Hele bir de rüzgar esmeye görsün işte o zaman durum felaketti.Ilık ılık esen rüzgar insanın nefsini kesiyor,canından bezdiriyordu resmen.

Yine de doğup büyüdüğüm bu topraklarda mutluydum.Şartlar ne kadar zor olsa da yaşamayı,çalışmayı seviyordum ve en önemlisi her şeye rağmen şükretmesini biliyordum.

"Kız Dila yine nerelere daldın gittin?"diyen ses ile düşüncelerimden çıkıp yan tarafimda ki kıza döndüm.Çok fazla konuşmuşluğum olmamasına rağmen hiç vazgeçmiyordu..

"Havanın ne kadar sıcak olduğunu düşünüyorum Fatma"

"Evet çok sıcak.Paramdan kesmeyeceklerini bilsem bayılma numarası yapıp azıcık dinlenirdim ama başımızdaki çavuşun bu numarayı yiyeceğini hiç sanmıyorum "

"Bu düşünce hiç hoş değil canım neredeyse kul hakkına girmekle eş değer" dedim kaşlarımı çatarak.Kendi çıkarları için başka insanları salak yerine koyan insanlardan nefret ediyordum çünkü.

"Aman bir şey demedik zaten" deyip tekrar işine döndüğünde olumsuz anlamda kafamı salladım ve su toplamış ellerimin acısına  aldırmadan yolmaya devam ettim.

Geçinmek için buna mecburdum.Okumamıştım,daha doğrusu annemin bir takım rahatsızlığından dolayı okuyamamıştım.Beni buna iten sebep neydi bilmiyorum.Belki tarladan geldiğinde perişan halde ki görüntüsü,belki  eskiden sabahın ayazında sırf ayakkabılarım eskimesin diye evden okula kadar sırtında taşıması,belki de mükemmel bir anne olması bilmiyordum,bildiğim bir şey varsa onun bu haline dayanamadığım için orta okul sonrası okumadığım.

Pişmanmıydım?

Tabiki pişmandım ama yapacak bir şey yoktu.Kararlar verilmiş ve verilen kararlar doğrultusunda bende yoluma devam etmiştim..İşte bu düşünceler ile zorlu bir günü daha geride bırakmıştım..Bu işin en güzel yanı ise iş bitiminde paranın elimize verilmesiydi..

Traktörle yapılan yirmi dakikalık yolculuktan sonra nihayet evin önünde inmiş,gıcırdayan tahta kapıyı açarak içeri girmiştim.Annem her zamanki gibi ateşin başında oturmuş yemek yapıyordu..

"Kolay gelsin anne" dedim gülümseyerek.Ne kadar yorgun olsamda bunu alışkanlık haline getirmiştim..

"Hoşgeldin keçamın (kızım)"

"Hoşbuldum annem.Ne pişiriyorsun bana"

"Taze fasulye,bulgur pilavı,turşu "

"En sevdiğim teşekür ederim annem " deyip yanaklarına öpücük kondurdum ve banyo yapmak üzere kerpiç evin içine doğru ilerledim..Seviyordum evimizi.Küçük olmasına rağmen bize yetiyordu.Bir mutfak,bir oturma odası ve annemlere ait bir yatak odası vardı.Ev kerpiçten olduğu için yazları serin oluyordu,kışları da ılık tuttuğu söylenirdi ama ben çok üşüdüğüm için bunun farkına bile varmazdım.