SİYAH MASAL

33.BÖLÜM

Ahmet  Ateşoğlu

Kelimelerin ilmek misali boğazıma dolandığı,ellerimin titrediği,yüreğimin yandığı ve söyleyecek tek bir sözcüğün dahi olmadığı yerdeydim şu an.

Bir baba düşünün..

Hayatı boyunca evladına her şeyini veren,yanlışın ve doğrunun ne olduğunu beynine nakış gibi işleyen..

Bir baba düşünün..

Yetim kalmanın ne olduğunu bildiği için her şeye göz yuman..

Derin bir nefes aldım ve silahı tutan ellerimin titremesine aldırmadan oğlum'un hayran olduğum mavi gözlerine baktım.Küçükken ne çok severdim onu.Gizli gizli kucağıma alır kendi odamda ki yatağın üstüne koyar doyasıya oynardım.Sonra da hiç bir şey olmamış yoluma devam ederdim.

Keşke..Keşke yaşadığım hayal kırıklığını,çektiğim acıyı,hissettiğim utancı anlatacak kadar dile getirebileceğim sözcüklerim olsaydı.Ama yoktu işte.

İçim yanıyordu.Sanki birileri kızgın demiri acımadan saplıyordu bedenime.Ellerim titriyordu.Emek vererek büyüttüğüm,gözümden sakındığım oğlumun bunu yapması beni yıkmıştı.Ne yapmıştım,kimin günahını almıştım ki bunlar başıma gelmişti?

''Yapmayacaktın'' dedim kafamı sallayarak..Hala duyduklarıma inanamıyordum.

''Bir hata yaptım baba..Hem de öyle bir hata ki affı yok,özrü yok.Ama Allah kahretsin ki yaptım işte.''

Erkek adam ağlar mıydı?

Peki bir Baba'nın evladının karşısın da bunu yapması ne kadar doğruydu?

''Neden?''dedim sesimi yükselterek..

''Neden böyle bir kahpelik yaptın?.Karşıma geçip baba ben bu kızı seviyorum dediğin halde neden o kıza bunu yaşattın neden?''

''Baba..''

''Böyle bir şerefsizliği yapan benim oğlum olamaz.Ben hangi günahı işledim ki bana bu acıyı yaşattın?.Elimden ne geliyorsa yaptım senin için.Bumu hakkı mı ödeme şeklin?''

''Baba ne desen haklısın ama şunu bil ki çok pişmanım.''

''Pişmanlık fayda etmez evlat''

Burnumun direği sızlıyordu.Hayatım boyunca adaletten şaşmayan ben şu anda arafta kalmıştım.

''Bilirim adaletin şaşmaz baba..Belki de hak ettiğimi yaşamanın vakti çoktan geldi.Bana silahın namlusunu doğrulttuğun için sanma ki sana kızgınım..Asla,asla kızgın değilim çünkü bunu hakettim.''

Gözlerinden akan her bir damla yüreğimi yaksa da silahın namlusu hala ona doğru bakıyordu..

''O hamile baba..Onlara iyi bak ve annemi onlardan uzak tut''

Gözlerimin içine bakarak söylediği bu sözler bir kez canımı tarif edilemeyecek şekilde yakmıştı.

''Ben evlat katili olmayı hak etmedim oğul''

''Ben de böyle olmayı hak etmedim baba ama oldu işte.Sebepler her ne olursa olsun sonuç değişmez''

''Doğru evlat sonuç değişmez hem de hiç bir şekilde'' deyip omzuna denk getirecek şekilde silahı indirdim ve ateş ettim.Bu kurşun onu öldürmezdi, lakin acısını da yaşadığı asla sürece unutturmazdı.

''Iskaladın baba''

Canı çok yanıyordu belli ki..Omzunu tuttuğu eli kana bulanmıştı.Suratı desen zaten yakın mesafeden vurmanın etkisi ile kıpkırmızı olmuştu.O sıra da konağı yıkarcasına bağıran bir ses duyuldu.Bu oydu..Dila Ateşoğlu..