30.05.2018 #1
Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılm...
Anne yarısı dediğim,sofrasında yemek yediğim,gün geldi evinde yattığım kadının kızı Reyhan..Teyzemin kızı, kendime kardeş saydığım Reyhan..Böyle bir şeyi nasıl düşünür,nasıl yakıştırırdı bana.Hiç mi tanımamıştı oğlunu?
Dakikalardır beynimi siken düşünceleri bir kenara fırlatarak arkamı döndüm ve az önceki çıktığım odaya ağır adımlarla geri girdim.
"Bir daha de hele tam olarak ne dediğini anlamadım" dedim gözlerinin içine bakarak.Oda da bir başkasının olması ve bu olaya şahit olmaları,ayıplamaları umrumda bile değildi.
"Ne dediğimi duydun"
"Ne dediğini duydum ama anlamadım,sen bir daha söyle hele " dedim bir kez daha.İşler iyice çığırından çıkmadan bu işe bir son vermeliydim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Dedim ki kuremin(oğlum) ben kendi ayağımla gidipte bu eve o kızı gelin diye istememde,getirmemde.Bu evin gelini Reyhan olacaktır.Daha da söylenecek söz yoktur"
İşte bu sözlerdi içimde yanan ateşin üzerine benzin döken..İşte bu sözlerdi ağzımdan çıkan sözlere sahip olamamam..
"Benim kadınım,çocuklarımın anası olacak kadına sen mi karar vereceksin ana?" dedim zehir saçan gözlerimi gözlerinden ayırmadan.
"Ben karar veriyorum.O kız bu eve gelince gelmeyecek,torunlarımın anası,topraklarımın varisi olmayacak o kadar "
"O kadın benim karım,çocuklarımın varisi ve uçsuz bucaksız toprakların hanım ağası olacak ana..Sana da bir kenara oturup sadece seyretmek kalacak "deyip arkamda oturan ve her hafta konağa gelme nedenlerini yeni anladığım sevgili teyzem'e döndüm.
"Senin bundan haberin varmı teyze ?"
Bakışlar..Bakışlar herşeyi anlatırdı değilmi?Ve bu bakışlardan anladığım tek şey bilmeyen kişinin bir ben olduğum.
"Tabi ya neden haberin olmasın ki.Söylesene teyze ne zamandır haberin var.Evine gelip kaldığımda aklından bunlar mı geçiyordu?Yada her hafta sonu buraya geldiğinde ha söylesene teyze neden susuyorsun" dedim ve ağzımdan tükürükler saçarak devam ettim.
"Her şeyi planladığınıza göre başlık parasını,takılacak altınları felan da ayarlamışsınızdır şimdi siz?"
"Kendine gel kure-"
"Sen..Sen sus anne..Sen sus " dedim işaret parmağımı ona doğru sallayarak..
"Neyseki böyle şeyleri düşünmenize gerek kalmadı artık.Yarın gelinim olacak kadını istemeye giderken sizde gelin,en azından yaptığınız hesap kitap işleri boşa gitmesin" dedim ve kimselere söz hakkı tanımadan babamın odasına giden merdivenleri ikişer ikişer çıkmaya başladım.Olacak iş değildi.Kırk yıl düşünsem aklımın ucundan bile geçmezdi.
