30.05.2018 #1
Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılm...
Dilimin ve kalbimin her zerresi zehir saçtığım sözler yüzünden kan ağlıyordu..Yüreğim yanıyordu lakin yangınıma çare yoktu..Canlı canlı gömülmüştüm ağıtlar yakılmadan.Kimsesiz,çaresiz bırakmıştı beni..Oysa ki tek suçu sevmek olan bir kadına yakışan bu muydu?Hani sevgi bu dünyadaki her canlının yaşaması gereken bir duyguydu?Hani sevgi nefes gibiydi?Peki benim nefesimi neden kesmişti bu adam?Neden beni çaresiz bırakmıştı?
Çaresizlik...
Belkide insanın belini büken,insanı insanlıktan çıkaran tek duyguydu.Ve ben yeni yeni öğrendiğim bu duygudan nefret etmiştim.Ağzımda zehir gibi bir tat bırakmıştı ama ben ne olursa olsun o zehri temizleyecek yaşadığım ne varsa beynimden,bedenimden kısacası her hücremden silip atacaktım.
Yapmalıydım..
Başarmalıydım ve başaracaktım..Çünkü ben kadındım..Yaradan beni yaratırken öyle özene bezene,güçlü yaratmıştı anlatmaya kelimeler yetmezdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derin bir nefes aldım ve söylediğim sözlerden sonra yerinden kıpramadan daha doğrusu kıpırdayamadan yaşlı gözleri ile bana bakan adama baktım..Üstüne basa basa söylediğim her söz canını yakmıştı besbelli..Bir zamanlar maviliklerine hayran olduğum o gözlerde can kalmamış feri sönmüştü.Beyazları kıpkırmızı olmuş,kan toplamış damarlar bilinmezliğe doğru yol almıştı.Saçı sakalı birbirine karışmış,tenime değen dudakları suya hasret toprak misali kurumuş yer yer çatlamıştı..Gözyaşları bir yolunu bulup o çatlaklara can verirken yüreğim yanıyordu..Boynuna sarılıp buda geçecek demek istiyordum lakin olmuyordu ve biliyordum ki bir mucize olmadiktan sonra da olmayacaktı..
Şartlar belliydi..Ya ölecektim,ya da evlenecektim.Birinci seçeneğim bu adam tarafından elimden alınmıştı..Peki ya ikinci seçeneğim?
"Bak Şehmuz"dedim acı acı gülümseyerek ve devam ettim..
"Gencecik yaşımda çürüttüğün,izler bıraktığın bedenime bak..Rızamı almadan yaptiğın namussuzluğun sonucu karnım da can bulmak için anasının merhametini bekleyen çocuğa bak..Bak bakta beni ne hale getirdiğini gör Şehmuz ağa." dediğim de sözlerimin ağırlığına dayanamayarak dizlerinin üstüne çöken adama baktım..
"Öldür beni..Öldür ki kurtulayım Dila"diye fısıldadığında akan gözyaşlarıma inat kahkaha attım.
"Ben.." deyip sustum.Boğazım düğümlemişti..Nefes alışlarım sıklaşmıştı..Göz yaşlarımın ardı arkası kesilmiyordu lakin konuşacaktım.Son bir kez konuşup hayatıma bir şekilde devam edecektim.Derin bir nefes aldım ve konuşmama zor da olsa devam ettim.
"Ben..Ben kendi ellerim ile gözyaşlarımı sildiğim gün sen zaten öldün Şehmuz ağa"dedim ve ardıma bakmadan kızıl topdaklara basa basa yürümeye başladım.Geldiğim gibiydim.Ayaklarım yalın,elimde çocukluğumun en güzel hediyesi olan bez bebeğim ve omuzlarım da salınan yazmam..
