30.05.2018 #1
Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Usulca fısıldanan sözler kulağıma geldiğinde nefes almayı unutmuştum..Acı tüm bedenimde sinsi bir yılan gibi kıvrılırken sadece önümdeki adama gözlerimi dikmiş bakıyordum.Yanlış anladığımı umut ediyordum.Evet kesinlikle yanlış anlamış olmalıydım çünkü benim tanıdığım Demir asla sevdiğine ihanet etmezdi.Sevdiğini görünce gözleri ışıldayan Demir yapmazdı bunu yapamazdı..Hem insan nasıl sevdiği biri varken başka kadına el sürerdi.Sızlamaz mıydı yüreği,yanmaz mıydı bedeninde dolanan elleri,kör olmaz mıydı başka tene bakan gözleri..Nasıl..Nasıl olur da bunu yapardı.Bile bile harama el sürülürmüydü,insan yanacağını bile bile cehennemin kapısını nasıl aralardı?Hangi ruh,hangi akıl seni bir dipsiz kuyunun içine atıp oraya hapsederdi?
Yutkundum..Tekrar yutkundum..Dilim damağım kurumuştu duyduklarım karşısında.Ne söyleyeceğimi bilmiyordum.Nutkum tutulmuştu.Bir yanım o kız için yas tutarken,diğer yanım belimdeki tabancayı çıkarıp karşımdaki adama hak ettiği cezayı vermek için yanıp tutuşuyordu.Arafta kalmıştım..Bir yanımda sevdiğim,diğer yanımda dostum dediğim adam..Şu saatten sonra ne desem boştu..Ne yapsam geri dönüşü yoktu ve olmayacaktı.Çünkü biliyordum ki Demir ağa bir kere söylediyse yapardı.
''Sen şerefsizin en önde gidenisin bunu biliyorsun değil mi?''dedim suratına tükürürcesine..Aslında şu anda daha fazlasını yapmak istiyordum.Onu yakasından tutup ağzını burnunu dağıtmak istiyordum ama yapamayacağımıda biliyordum..Kızgındım çünkü sevdiğim dediği kadına her şekilde ihanet etmişti..Kırgındım çünkü sevdiğim kadına iyi haberler veremeyecektim ve bunun tek sebebi karşımda ki şerefsizdi.
''Mümkün olduğunca gözüme görünme.O siktiri boktan düğününe de beni çağırmayı sakın ola aklından geçirme.''
Burada daha fazla kalmaya tahammülüm yoktu artık.Bu yüzden söylediğim sözlerden sonra hemen odadan çıktım ve hızlı bir şekilde konağın kapısından kendimi dışarı attım.Sanki birisi tepeme çıkmış ve var gücüyle boğazıma yapışmıştı.Nefes alamıyordum.Kendi acım olmasa bile içten içe canım yanıyordu.
''Seni bırakmamı ister misin?''
Arkamı döndüm ve kapıda duran Timur'u gördüm.
''Olabilir''dedim fazla konuşmaya gerek duymadan.Konuşmamak için değil,konuşacak gücüm kalmadığı için konuşamamıştım.Sanki göğsümün üstünde tonlarca ağırlık varmış gibi hissediyordum.Aksayan ayağına rağmen hızla sürücü koltuğuna geçmesini izledim ve akabinde ben hemen yanındaki ön koltuğa yerleştim.
''Hasan ve Kerim yanında kaldı''
''Niye bekçiye mi ihtiyacı varmış''
Araba çalışmış ve normal bir şekilde yolda ilerlemeye başlamıştı.Usul usul kar yağıyordu.
''Ağır konuştun''
Kafamı çevirdim ve ona baktım.Gayet sakin görünüyordu.Bir eli ile cama yaslanmış kafasına destek veriyor,diğer eli ile de direksiyona hakim oluyordu.
