30.05.2018 #1
Ağlıyordu kadın..Aylar geçse de dinmemişti acısı,sönmemişti yürek yangını..Dilsizdi kadının acıları.Kimselere diyememişti derdini,yaktığı ağıtlar kendi canını yakmaktan başka bir şeye yaramamıştı. Hiç haketmedigi halde kanatları kırılm...
Kulaklarım duyduğu kelimeleri algılamakta güçlük çekerken,yaptığım daha doğrusu yapabildiğim tek şey annemin beyaz,kenarları iğne oyalı puşisinin (tülbent)altındaki yüze bakmak olmuştu.Sanırım sıcak beynimize vurmuştu.Ben yanlış duymuştum,annem az önceki sözleri söylememişti ve babam da koskoca Şehmuz Ateşoğlu'nu bizim yıkık dökük tahta kapıdan uğurlamamıştı..Yok yok bu gördüklerimin hiç biri doğru değildi.Sürekli bu adamı düşünmekten başıma gelmişti tüm bunlar..
"İçeri geçelim yeterince damda yatan komşulara laf verdik " diyen babamın sesi ile düşüncelerime bir son verip öylece karşımda durmuş bana bakan aileme döndüm.İşte o vakit anlamıştım ki dakikalar önce yaşanan herşey doğruydu.
"Baba " dedim utanarak..
"İçeride konuşalım kızım burası yeri değil "
"Baban haklı keçamın(kızım),görmezmisin damdan gizli gizli uzatılan kafaları "
Annem haklıydı..Bir çok insan yazın kavurucu sıcağından bir nebze olsun kaçmak için damda yatardı ve görünen o ki yarın tüm köy Şehmuz Ağa'nın geç vakit neden bizde olduğu hakkında konuşacaktı.Kimisi gördüğünü,kimisi duyduğunu,kimiside duyduğunun üstüne on koyup herkese yetiştirecekti.
"Neyi bekliyorsun Dila ağzının ortasına terliği vurmamımı de hayde dikilip durma elin alemin içinde " diyen anneme ters bir bakış atıp elimdeki tepsi ile az önce geldiğim yolu tekrardan arşınlayıp ışık hızıyla kendimi mutfağa attım.Tepsiyi beton tezgahın üstüne bırakıp derin bir nefes aldım ve küçük mutfağı bir sağa bir sola arşınlamaya başladım.
Koskoca ağa tarlasında çalışan işçisinin evine gelmişti.Buda yetmezmiş gibi birde oturmuş hal hatır etmişti.
"Dila baban çağırıyor "
Duyduğum ses ile yeni doğmuş küçük,şaşkın bir dana gibi sağa sola dönmeyi bırakıp kendime geldim yanlış anlaşılmamak için dua ederek oturma odasına ilerledim.
"Otur bakalım keçamın"
Yer minderlerinin üzere oturmuş babama bir göz atıp hemen karşısına diz çöktüm.
"Bu ilaçlar senin içinmiş" deyip elimdeki poşeti bana uzatması öylece kalakaldım.Yüzüm alev gibi yanarken ,ellerim yüzüme inat tir tir titriyordu.Korkuyordum..Babamın beni suçlamasından,başımı yere eğdirdin demesinden korkuyordum.
"Annen bugün ellerin için bir doktora göründüğünü söyler doğrumu bu ?"
"Evet baba.Ellerim için sağlık ocağındaki doktora göründüm yanımda da kadınların başında duran Feride abla vardı "
"Başka kim vardı?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
