DÖRT HAYAT Wattys2017

3x1- Yetişemedin!

Müzik: Epic Music World kanalı:  "World's Most Emotional Musics"

3. SEZON --> KARANLIK VAKTİ

11 Ocak Çarşamba 2017

*ASHLY*

Karı kütürdeten adımlar yanıma doğru sokulmaya başladı. Arkamı döndüm. Bulmak istediğimi bulamamıştım. Neyi bulmayı bekliyordum ki ? Alan'ın cansız bedeni karşımda ve bense sadece ona sarılmış göz yaşlarımın karı ıslatmasına müsaade ediyordum.

Birden aynı tını kulağıma çalındı. Ses bu sefer daha net geliyordu. Arkamı dönmeye fırsat kalmadan karşımda dikilmekte olan simsiyah -hatta rengi bile yok- sadece karanlık bir silüet vardı. Saniyesinde çenemde hissettiğim eliyle "Yüzüme bak!" dedi kulağımı adeta pençesiyle kana bulayan sesiyle. Anlam verememiştim. Korkmak şu an hissedebildiğim en güçlü duygu olmasa gerekti. "Kimsin ?" dedim yuvarlanan dilimle. "Kim olduğum bir işine yaramayacak." çenemi yana silkip bıraktı.

Birden "O" nu elinde iğneyi Alan'ın kalbine saplamış halde buldum. Adeta ışınlanmış gibiydi. Bu nasıl olurdu ? "Bırak onu!" diyip engellemeye çalıştığım esnada koluyla beni geri savurdu.

Başımı ağaca çarpmıştım. Kendime gelmeye çalıştım. Gözlerim dengesini kaybetmiş görüntüyü odaklamaya çalışıyordu. En son görebildiğim şey ise Alan'ın açılan gözleriydi. Kısık sesle sadece "Alan" diyebildim. Elimi kafama götürdüğümde bir ıslaklık hissettim. Elime baktığımda kan olmuştu. Karşımdaki banka baktım kimsecikler yoktu. Birden bire yok olmuştular.

*ALAN*

Birden ağlama sesiyle gözlerimi açtım. Kendimi yatakta yatarken buldum. Hemen doğruldum ve sağa sola bakındım. Hiçbir şey hatırlamıyordum. En son banka uzanmamış mıydım ben ? Ağlama sesi bir bebeğe aitti. Karşımda odanın diğer ucunda bulunan beşikteki bebeğe. Yataktan kalktım ve beşiğe doğru temkinlice yürüdüm. Ne görmeyi bekliyordum ki -hortlak falan mı- ? Alt tarafı bir bebekti.

Beşiğin yanına vardığımda ağlamayı birden kesiverdi. Bana uzun süre baktı "Vava, vava..." Bu bebek de neyin nesiydi ? Daha doğrusu kimin bebeğiydi ? İçeriden gelen bir sesle daha bambaşka bir şok daha yaşadım bu Ashly'nin sesiydi:

-Aşkıııım

Aşk, kim aşk ? Ne saçmalıyor bu Ashly böyle ? Birazdan odaya girdi ve elini beline koyup: 

-Ya aşkım bir de çocuğuma ben senden daha iyi bakıyorum diyorsun.
-Çocuk ? Çocuğum ???

Yok yok bu Ashly başını bir yere filan vurmuş olmalıydı.

-Ashly sen ne yapıyorsun Tanrı aşkına ?
-Ben mi ne yapacağım birazdan annengil gelecek onlar için yemek hazırlıyorum. Hayatım sanırım sen aklını kaybettin iyice. Bugün annengil gelecek ya sen de "Çocuğa ben bakarım." demiştin. Zaten ben diyorum Cerrah bir kocan mı var derdin mi var diye ? Her gün aklını ameliyathanede unutup getiriyorsun.

Gülümseyip yanıma geldi ve tam dudağıma öpücük konduracakken kendimi geri çektim. Yüzüme garipseyen bir bakış attı. "Aşkım bir şeyin mi var yoksa."

-Bana 'aşkım' demeyi kes Ashly!

Niye böyle çıkışmıştım ki şimdi ben ? Ayrıca, ayrıca... Aslında bu işin hiçbir ayrıcası yoktu. İçimden "Kalk Alan" diye atılan bir çığlık duydum. Sadece kavramaya, anlamaya çalışıyordum. Lakin bu düpedüz bir rüyaydı. Öyle olmalıydı demi ? Yoksa şu yaşadığım anın gerçek olması mümkün değildi. Ayrıca annemgil mi ? Benim annem mi var ? Yok artık daha neler sözü vücut buluyordu. Bir süre sadece Ashly'nin masum, hiçbir şeyden haberi olmayan yüzüne baktım. Gerçi benim neyden haberim varsa ? İki elimi omzuna koydum: