DÖRT HAYAT Wattys2017

3x14- Bir araya gelmeden önce

Hastaneye Ashly ile beraber girmiştik. Robert'in yoğum bakımda kaldığı kata geldiğimizde il duyduğum birisinin "Doktor yok mu ?" diye bağırması olmuştu.

*JULIE RUTHEFORD*
Gözümün önündeki sonsuzluğa hayranlıkla bakıyordum. İnsanların sonsuz maddesel evren karşısında hayrete düşmesi gibi ben de sonsuz zaman alemini görüyordum. Sonsuz olasılıklar, ölümler, hayatlar, savaşlar, zaman çizgileri...

∞∞ Ölümünüzün benim elimden olacağını bilmek sizzler için zor olmalı ∞∞
∞∞ Bizi rahat bırak!! Ne istiyorsun ? Ne ?? ∞∞
∞∞ Bilmediğim bir şeyin cevabını sizlere veremem. ∞∞
Bir ses duymaya başlamıştım. Ama tok ve gürültülü bir sesti. Net bir şekilde anlıyordum ne dediğini.

<< Sana ihtiyaçları var. Alan, Savannah, Nathan... Düşman sizden daha hızlı(!) hareket ediyor.
-Sen kimsin ?
Ses kesilmişti. Kimsin ? >>
***

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Babam iki elinin arasına almıştı elimi. İyi misin kızım ? Ne iyisi bana ne olmuştu.
-Baba!
-Bir şeyin yok sadece bayılmışsın. O aynanın başında bu kadar zaman geçirmemeliydin.
-Ne kadardır ? Nasıl bayıldım ?
-Anlaşıldı baştan her şeyi tane tane anlatayım. Neredeyse 2 saattir aynanın başındaydın. Ben sen odanda dinleniyorsun filan sanmıştım. Ne de olsa yorucu bir gün geçirmiştik. Seni bulduğumda burnundan kan geliyordu. Ama mühim bir şey değil ben de aynısını yaptığımda bana da oluyor. Her ne kadar Yarı Tanrı olsak da bizim da vücudumuzun ve ruhumuzun kaldırabileceği bir yük var.

O ses aklıma geldi. Sesin sahibini bilmiyordum ama nedense dediklerini yapmam gerektiğini düşünüyordum. Ama bunu babama sormaktan kendimi alıkoyamamıştım.
-Baba.
-Efendim kızım.
-Ayna alemindeyken bir ses duydum. Bana 'Sana ihtiyaçları var diyip üç tane isim saydı.'

-Bunu söylemek bana düşmez kızım.
Tamam konuşacaken işaret parmağını kaldırdı "Daha fazla soru yok." Baş parmağını indirip üstüme hastanenin beyaz çarşafını çekti. "Sen biraz dinlen ben bir kahve içsem iyi olacak. Bugün yaşananlar benim için bile fazlaydı. Sen de ister misin ?" Kafamı hayır manasında salladım.
Babamın uzaklaştığından emin olduğunda kolumdaki serum iğnesini çıkartıp ayağa kalktım. Bir an başım dönüyor gibi oldu lakin hızlıca geçmişti. Aceleci adımlarla odayı terketmiştim.

Hastanenin koridorlarında sadece yürüyordum. Nereye gittiğim konusunda hiçbir fikrim yoktu. Ayaklarım beni nereye götürüyorsa oraya gidiyordum. Birden bir ses duydum lakin bu seferki ileride kucağındaki kızı kaldırmaya çalışan kıvırcık saçlı bir gençten geliyordu. Biraz sonra el ele tutuşarak gelen bir çift de donakalmış bir şekilde onlara bakıyordu. Kıvırcık saçlı "Doktor yok mu? diye bağırıyordu."