UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Bölüm 6

Sabah uyandığımda başım çatlıyacak kadar ağrıyordu dün akşam üstünden beri aralıksız ağlayıp, isyan etmiş , elime geçeni sağa sola savurmuştum.Elim çok fazla acıyordu bir an ne yaptım diye düşünürken duvarlara attığım yumruklar geldi aklıma , sanırım oyüzden şişmiş ve morarmaya başlamıştı.Dayım yüzüğü taktıktan sonra çıkardığım isyanda beni kimse tutamamış kendimi parçalarcasına ağlamış, ilk bulduğum fırsatta da ellerinden kaçıp önce mezarlığa gidip ağlamış , haykırmış ,bağıra bağıra ağlamıştım.Mezarlığa yakın köyden komşumuz bizimkilere haber vermiş onlar benim yanıma gelince hepsini oradan kovmuş tekrar kayıplara karışmıştım.Tek dinleyen kişiye ağacıma gitmiş gövdesinde saatlerce ağlamıştım.

Bu işin artık şakası yoktu ve en güvendiklerim bile yengemden yanaydı.Hiç şansımın olmadığını parmağa geçirdikleri halkaya baktığımda daha iyi anlamıştım.

AYHAN 

Duştan çıktığımda canım karşında tişörtümü üzerime giyinirken Fidan ile halasının bize doğru gelmekte olduğunu gördüm.Genç bir kızı yıllar gençleştirmeden sanki yaşlandırmaya başlamıştı,gözlerindeki ışıltı her geçen gün sönüyordu sanki hiç gelişmiyordu Fidan.Onu görünce yüzüme yine bir gülümseme kondu ve dudaklarım istemsizce ufaklık diye geçirdi.1,57  boyuna, 45 kilo ağırlağında baktığında insanın kaybolacağı yeşillikte gözleri , beline kadar uzanansaçlarının  uçları özenle kıvrılmış gibi ama tamamen doğal maşa , güneşten açılan gölgeleri ile ufaklık hep aynı küçüklüğündeki ufaklıktı , zayıf çıtı pıtı minyon bir kızdı Fidan.Üzülüyordum bu kıza her baktığımda herkesten gizlediği , sakladığı acıyı tam olarak göremesemde yinede en iyi gören biriyim, peki bu kızın evlenmesi korunmasız oluşundan kaynaklı mı? Başına bir şey gelse kimsesi yoktu hele Fidan kendisini bu kadar gizlerken anlatmaz kendine saklarken her şeyi, nasıl savunucaktı kendini?Düşüncelerimi kafamdan silip aşağı indiğimde babannemin konuşmalarından daralmış mutfakta nefes almakta zorlanarak su içmesini izlerken onu izlerken hissettiğim şey benim de nefesimi kesmişti, bu kadını şakası yoktu ..Aysel teyze 40 yaşında biri de gelse ufaklığı ona verirdi, bir anda Fidanın başka birisi ile evli olduğunu düşünmek nefesimi kesti soluksuz bıraktı.Bu kızdan birde 9 ayda çocuk isterler diye geçirdim içimden ozaman daha çok içim acıdı , ben bu kıza acımaktan üzülmekten çok seviyormuydum ne oluyordu böyle bana .Burada olduğumda ufaklığı birgün görmesem özleyip merak ediyordum, Nevşehire her gittiğimde neden hep onu düşünüyorum niye özlüyorum kendime bile itiraf edemedim ama ben Fidanı seviyorum.

Baba ! Sizle bişey konuşmalıyım az önce Perihan teyze ile olan konuşmayı duydum.Aysel teyze kesin kararlımı ilk gidene vericek mi Fidanı diye sorduğumda babam ;  ''aynen oğlum inşallah hayırlı biri olur yoksa bu kız nasıl dayanacak daha ne kadar sınıyacak Rabbim bilmiyorum.Çocukuğundan beri az şeymi yaşadı bu kız kaldi ki, şuan neyin beklediğini dahi hiç birimiz bilmiyoruz elden bir şey de gelmiyor.'' ... diye derin bir offf çekti . Yüzü donuklaştı , daldı gitti. Ozaman biz gidip isteyelim ben Fidanı seviyorum kendime bile itiraf edemiyordum ama göz göre göre de başkasına gitmesini istemiyorum gidin bana isteyin ufaklığı .

Babaannem gözleri parladı , heyecan yaptı direk ''Allah ım sana kurban olayım dualarımı duydun hem torunumun mürvetini , hemde şu kızın emin ellerde olacağını göreceğim , gel yavrum gel benim paşam seni bir öpeyim '' diye ağlamaya başladı.Hemen araya girerek yalnız bir şartım var önce tüm sülalesi ile konuş ,fazla uzatmayalım ayrıca okula gitmek istiyorsa da gidicek benim ufaklığım deyip müzipce güldüm.Babam  ;aradım bile diyerek .. telefonu eline alıp önce dayısına anlattı , detayları konuşalım dedi.Sonra Perihan teyzeye anlattık, ki onun tepkisini gördük gözlerinen yaşlar akarak kabul etti.aklına takılan soruyu babam anlamış olucak ki ; ''Hasan'ın emaneti bize de emanet o bizim gelinimiz değil kızımız olacak Perihan abla sen bir rahat ol ''dedi... Gözleri anneme takılan Perihan teyze öylemi dedi.

Annem : Ne diyosun Perihan abla o çocuğun ne yaşadığını hepimiz biliyoruz hem artık bırakalım da benim canım arkadaşım da rahat uyusun diyince hep birlikte bir matem havasına büründük.

babam: hadi burası cenaze evi değil düğün evi gelin alıyorum ben deyip kalktı bir müzik açtı , hanım akşam ziyafet istiyorum bunu kutlayacağız Perhan ablalarda yemeğe gelicek ama kimse Fidan a bir şey demiycek Aysel buna da taş koyar dedi.Ayırca Fidan da bilmeyecek kim olduğunu son ana kadar hatta yarın yüzüğünü siz takarsınız bizde gidip düğün hazırlığına başlarız on beş gün sonra da yaparım düğünü alırım gelinimi''  dedi... Evleniyorum hemde ufaklığımla ,hemde onbeş güne nasıl bir hafiflik nasıl bir huzur bu Allah ım başkasına yar olduğunu değil , kendime gelin edeceğim ben bu kızı.

*********** Hikaye aslında biraz da bundan sonra başlıyor , sırf kurgu değil biraz da yaşanmışlıklar olduğunu hatırlatmak isterim... ***********

Umarım beğenirsiniz ...