UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Bölüm 12

Arabaya bindik ve tekrar yola çıktık, artık tüm tantana bitmişti, ayaklarımı hisetmiyordum..

''Peki şimdi ne olacak '' diye geçirdim içimden , bundan sonra bu evde mi yaşayacaktım.Nasıl biri ile uyuyacağım ? diye düşünürken ,bir den aklıma daha kötüsü geldi . Gelin arabası durduğunda herkes çoktan bizden önce gelmişti.

Kapıyı anahtarla açmaya çalışanlara bakarak günün bittiğine  biraz önce sevinirken şuanda üzüldüğümü fark ettim ve  içimdeki korku kat kat artıyordu , sesleri duymuyordum aartık  sanki herkesin sesini uğultu gibi duymaya başlamıştım. '' İyi misin '' diyerek kolundan tutdu Ayhan ...

- iiyiyim Ayhan AA dedim  ve bir anda duraksayıp öylece  kaldı cümlem ,   yutkundum ve iyiyim .. diyebildim.

Yıllarca abi dediğim insana bir tek isim ile ifade etmek çok zordu ,üstelik bir tek isim bile değildi artık birde kocam dı ...yine düşüncelere dalmaya başladığım  sırada;

''Hadi geçin artık içeri ''diyen kişiye odaklandım, .Erhan Amcam  yanı kayınpederim  gülümseyerek bize  bakıyordu.Ağır adımlarla bahçe kapısından içeri girdik, Gece ve karanlıktı nasıl bir yer olduğunu göremiyordum bile .Bizim arkamızdan tüm ev halkıda peşimizden geliyordu,nefesim daralıyor , zor nefes alıyordum.İç kapıya geldğimizde ne anahtarla nede zile basmadan kapı açıldı ve içeriden iki gülen surat bize enerji dolu bir sesle '' hoş geldiniz '' diye konuştu.Ayhan gülerek hoşbulduk diye cevap verdi.Kelimeler boğazımda düğümlendiiği hatta kendi tükürüğümü bile yutamadığım için kafamı hoşbulduk anlamında hafifçe salladım.

İmam nikahı kıyıldı , içeride tanımadığım insanlar ordusu oturmuş muhabbet ediyorlardı, Sevgi teyze bize'' dönerek çok yorgunsunuz hadi gidin yatın artık'' diye başı ile de üst katı gösterdi.İçerideki herkes koro halinde ''hadi gidin siz bizde kalkarız birazdan ''deyip kıkırdaşmaya başladılar.Erha amca olaya el koyarak'' gençler yatsın biz oturuyorzu işte ne gitmesi arka bahçeye çıkar bişeyler içeriz itiraz istemem kimseden ''dediğinde bacaklarımın bağı çözüldü sanki yürümekte zorlanır bir şekilde Ayhan' ın peşinden gitmeye başladım.Biraz ilerlediğimizde elimi tutdu ve öylece merdivenleri çıkmaya başladık.Korkumu belli etmemeye çalışıyorudum ama korkuyordum.İlk kattan sonra labirent gibi geçip bir odanın önünde durduk.Kapıyı açtı,  eli bir elini karnına diğer elini kapıya doğru uzatıp hafif eğilerek buyrunuz ufaklık diyip , sırıttı.

Kapıdan içeri girdim ama daha fazla yürüyemiyordum,boğazım kurumuş, dilime yapışmıştı.Elimden tutdu, odanın ortasına getirdi,elimi bıraktı tam bişey söylemeye yeltiğinde kafamı yukarı gözlerine doğru kaldırıp,gözlerine baktım,yaprak gibi titrediğimi farkındaydım ve görmesin diye dua ediyordum .Konuşurken çenem birbirine vurmasın diye içimden geçirerek ben benn susadım dedim.Bir an duraksadı , bana baktı ve bekle getireyim, duvağı kapattı kendisi ve odadan çıktı.Odada çıktığında bir an olsun rahatladım,çok geçmeden geri geldi , bir elinde sürahi, diğer elinde bardak belki bir bardak daha istersin diye sürahiyi getirdim dediğinde çıkış yolu, yada kaçış yolu olmadığını anladım.Suyu içerken bardağı iki elimle tuttum ki tek elle o bardaktan su içebileceğime inanmadım.Çünkü ellerim titriyordu.Suyu duğan altından ağzıma götürüp içtim,bitirdiğim anda elimden aldı ve başka istermisin dedi.

Hayır anamında kafamı salladığım .Bardağı bıraktı ve bana doğru yavaş ama büyük adımlarla yaklaştı bir anda duağı kaldırıp , bana doğru iyice yaklaştı.Okadar yakındıki nefeslerimiz bir biri ile çarpışıyordu.Dudaklarını yaklaştırıp anlıma  eğildi ve bir anda her yer karardı .

''Bu bölüm biraz kısa oldu farkındayım ... Ama ameliyatlı olarak ancak bu kadar yazabiliyorum , affedin.... Gelecek bölümde görüşmek üzere ....''