UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Adsız Bölüm 68

AYHAN

Hey kim o!Bağarmam ile tüm ev nerede ise inlemişti.Başımı çevirdim  ve Fidan 'ın içinden çıkıp,bornozu kapattım.Hızla sesin geldiği yöne gittim.Zeynep!Senin ne işin var burada!

Şşş-eyyy Ayhan abi...

Evet ! Seni dinliyorum.Ne işin var burada!Yine kükreyerek bağarmıştım.Sesimi duyan ev halkından önce annem,peşinden teyzem ve abim odanın sonuna kadar açık olan kapısında belirdi.

Ne oluyor oğlum!Ne bağarıyorsun!Beni görünce bir kaldı.Bornozu Zeynep'i gördüğüm de ne kadar kapatmış olsamda,ne kadar üstümdeki kalın bir bornoz olsa dahi hepsinin yaşamış olduğu,gördüğü geçirdiği şeyler olarak tahmin etmişlerdi.Fidan annem sesi ile aynı anda arkamda belirmişti.Annemleri kapıda görünce kenara saklanmıştı.

Ben Doruğa bakıcaktım.O o yüzden şey onun odası sandım.Sesleri duyunca...

Söylediği söz ile kapının önünde dikilenler gülmemek için dudaklarını ve yanaklarını ısırmaya başladılar.

Bu oda oradan bakınca Doruğun odasına mı benziyor.Madem değil niye giriyorsun?

Dedim ya abi!Ben Fidan abla çığlık atınca...Ben ona bir şey oldu sandım.Oyüzden geldim.

Zeynep!Odaya giriyorsun Doruk diye,sonra Fidan'a bişey oldu sanıyorsun,oyüzden mi sessiz geliyorsun.Delirtme beni,madem seslenseydin?Kapıdan seslenseydin iyimsin diye.

A-abi!Bak ben çıkıyordum,yani sizi çıplak ve inliyorkan...

Kes!Tamam kes sesini dedim!Uzatma birde anlatıyor...

Ayhan abi,ben özür dilerim.Haliniz çok komikti...

Sana kes dedim!Şimdi elimde kalıcaksın!Haliniz komikti derken,o kadar hızlı söylemişti ki susturamamıştım.Annemler kapı da elleri ağzında kıs kıs gülerken,sinirim kat kat artmaktaydı.

Bu sırada yan tarafımdan bir gürültü koptu.Baktığımda tekrardan kükredim Fiddaaannn!

Fidan yerde yığılmış,başı duvara dayalı bir şekilde duruyordu.Hemen yanına çöktüm.Çok fazla sarsmadan,Fidana dokundum.Baktım ses yok,onu kollarımın üstünde kendime çevirdim.Alnını çarpmış ve oraya sıçrayan cam kırığı kesmişti.Benim sesime annem içeri dalmış,yanıma gelmişti.

Fidan,Fidan aç gözünü.Yatağa oğlum yatağa yatır.Zeynep koş kolonya ve tentirdiyot iste aşağıdan.

Abi !Araba hastahaneye gidelim...Abim kapının ağzında kalmıştı.Annem önce ayıltalım,sonra götürürsünüz diye ikna etmişti.Yüzüne su çarptık.Ayaklarını havaya kaldırdık.Fidan kendine gelmeye başladı.

Fidan kızım,iyimisin?Dur çocuğum kalkma.Tamam panikleme biz alışkınız seni baygın görmeğe.

Annemin bu söylediğine kahkaha atmıştım.

Abim kapıdan huysuzca seslendi.Bak geliyorum.Elleri ile gözünü kapatmış yavaş adımlar ile yatak odasının olduğu bölüme girdi.Şu kızın üstüne çarşaf atın,pike atın örtün üstünü.Merak ettim ne yapayim.

Tamam oğlum abarttın ama aaaa.. Annemin bunu söylemesi ile abim gözlerini açtı.Üstüne beni fırçaladı.Niye girmeyin diye bağarmışım,üstünde bir şey varmış işte.

Abi sen bugün iyi olduğuna eminsin?Saçmalamanın boyutlarını geçtin de oyüzden.Biz böyle tartışırken,Fidan bir anda öğürmeğe başladı.Hızla yataktan kalktığı için tekrar sendeledi ve koşarak lavaboya gitti.Tekrar midesi bulanmıştı.Biraz çıkarttıktan sonra yüzünü yıkarken aynada bir süre bana baktı ve gözünden yaşlar süzülmeye başladı.Odaya girdik yatağa uzandı.Hepsi bizi kahvaltıya beklediğini söylediğin de Fidan yemeyeceğim,başım ağrıyor diye söylendi.