UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Adsız Bölüm 93

FİDAN

Teyzemlerden sinirle çıktım.Ayhan'ın gelmesini beklerken bir sigara yaktım.Sigaramın bitmesine yakın Ayhan arabaya geldi.Hiç konuşmadan arabayı çalıştırdı.Yolda otele doğru giderken derin düşüncelere dalmıştım.

Bu gece herşey geride kalmış, hiç bir şey yaşanmamış gibiydi.Anne tarafından tüm yakın akrabalarımı görmüştüm.Çok güzel ve mutlu bir akşam geçiriyorduk.Arada içimi bazı huzursuzluklar kaplasa dahi güzel ve neşeli bir akşamdı.Yıllar sonra yanlarındaydım.Annemleri kaybettikten sonra belki de ilk defa yanlarında tek olduğumu hissetmeden geçen bir akşamdı.Sorduğum soruya kadar herşey çok güzeldi ama duyduğum şeyler ve teyzem ile dayımın bana ısrarcı davranmaları beni sinirlendirmiş, içimdeki acıları gün yüzüne çıkartmıştı.

Hadi inip biraz deniz havası alalım.

Ayhan'ın söylediği şey ile beynimde kendim ile konuşmamdan sıyrılıp dışarıya baktım.Bir deniz kenarındaydık.Arabanın kapısını açarken, çantamdan sigaramı ve çakmağımı alıp, çantayı torpidonun altına doğru attım.Kapıyı kilitlermisin?Çantamı burada bırakacağım.

Tamam canım kilitlerim.

Söylediği tek cümle bu olmuştu.Ondan biraz uzaklaşarak denizi izlemeye başladım.Arkamda kalmış bir şekilde beni izlediğini farkındaydım.Bir süre sonra içimdeki düşünceler beni boğmaya başladığın da konuşmaya başladım.

Taziye ziyaretleri bittikten sonra, evine gitti.Kendisine de gelenler oluyormuş.Uzun bir süre görmedim.Hatta çok uzun bir süre.Okulun başladığı ilk haftalar çok zordu.Herkes tüm öğretmenler olay hakkında sorular soruyordu.Yeni gelen öğretmenler bizleri tanıdıktan sonra ailelerimizi soruyordu.Hepsinin yüzündeki tepki aynıydı.Rehber öğretmenin dersin de sınıfa girdi ve hepimizi tek tek kaldırdı.Sıra bana geldiğin de ismimi ve soyismimi söyledim.

''Kaç kardeşsiniz?Babe annen ne iş yapar?Bu yaz neler yaptınız?'' Bunlara cevap vermek için sıradan destek aldım.Ellerimi sıraya dayadım, derin bir nefes aldım.Ağlamadan bu sorulara cevap vermek istiyordum.Önder ve diğer arkadaşlarım rehber öğretmeninin sorularına karşılık ders kaynatma çabasına girmiş olsalar da öğretmen herkesi susturdu.Kendimi sıkarak konuştum.Kaç kardeş olduğumu, annemi , babamı sanki yaşıyorlarmış gibi anlattım.Bu yaz neler yaptınız sorusuna cevap verirken kendimi sıktım ve bu yaz onların cenaze ve defin işlemlerini yaptık , sonrasında taziye kabulleri dedim.İzin almadan sınıfı terk ettim.Sonraki derslerimin hepsini rehberlik öğretmenimin yanında geçirdim.Onun soruları ve benim cevaplarım.

Bana söylediği bazı şeyler asla aklımdan çıkmıyor.''Sana tavsiyem, teyzenin yanına git yada anneannen var ise onun ile kal.Sana anneni anlatır.Kendi kızı gibi bağrına basar, senin saçını her okşadığında annen gelir bir nevi yanına o parmaklar onun saçlarında gezdi, o gözler yıllarca onu büyüttü.Birbirinize merhem olursunuz.Annenin kokusunu alırsın.''

İki elim ile gözyaşlarımı sildim ve konuşmaya devam ettim.

Ben ogün okul çıkışı anneanneme gittim.Kapıyı çaldım açtı.Bana duygusuz bir ifade ile baktı.Ne istediğimi sordu.Öğretmenimin söylediği şeyleri saydım ve ben senin ile kalmak istiyorum dedim.Buna hazır olmadığını söyledi.Bir ay sonra belki tekrar gittim.Yine aynı şey.Defalarca aylarca gittim.Artık görünce kapıyı kapatmaya başladı.Bir gün, komşusu ile dışardan geldi.Kapıyı açtı, içeri girdim.Tekrar yalvardım senin ile kalayım dedim.''Sana ben bakamam , amcan baksın.Bir daha bu konuda bana ağlama '' dedi.Pes etmedim yıllarca pes etmedim.Bana en son ''Annen öldü, bizim de bağımız kalmadı '' bu cümleye kadar pes etmedim.