UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

Adsız Bölüm 29

AYHAN 

Murat bey!Ben bu anlattıklarının hiç birini bilmiyordum.İnanın şimdi öğrendim.Daha önceleri bir kaç defa gece ağlarken konuşma seslerini duydum.Anlam veremedim ,belki de bu düşünceler üzerine sayıklıyordu.

Anladığım kadarı ile eşiniz çok fazla ağır şeyler yaşamış ve söylediği kişinin etkisinde çok fazla kalmış.

Aslında o kadının hiç bir dediğini yapmaz ama bu sefer onu ikna edebilmeyi başarmış.Öfkeden kuduruyorum.

Sakin olun!Şimdi eşinize bu anlatılanların gerçek olmadığını inandırmak zorundayız.Özür dilerim bu arada , eşinizin böyle bir şey anlatacağını bu kadar çabuk anlatacağını düşünmemiştim.Normalde hastalarımla yalnız konuşurum.Bu sefer bir gaflete düştüm.

Sorun değil.Hayır konuşmanız iyi oldu bizde öğrendik.Bir sıkıntısı olduğunu tahmin etmiştim ama böyle bir şey olduğunu bilmiyordum.Normal de onu konuşturmak kendisi ile ilgili konularda zordur fakat sizden önce sakinleştirici yapılmıştı.Sanırım onun etkisi ile bu kadar rahat davrandı.

Biliyorum.Doktorunuz bilgiyi verdi.Hatta ayılırken de sayıklayınca doktorunuz biraz konuşmuş aslında yüzeysel biliyordum konuyu ama arkadaşları filan korkuttu sanmıştım.Neyse bakın Ayhan Bey ,eşiniz iki gece daha misafirimiz olsun,bırakın biraz daha konuşalım,ona anlatılanların yalan olduğunu söyleyelim.

Tabii siz öyle daha uygun diyorsanız kalalım.Elini omzumdan çekti ve koridorda yürümeğe başladı.Odaya geri dönmek için arkamı döndüğümde ağabeyimin öfke ile nefes aldığını gördüm.

 Ayhan benim için parçalandı bu her insanın en doğal yaptığı şey bir ilişkiden zevk almak bunu kıza işkenceye çevirmiş.Allah'tan kızı sünnet etmeye filan kalkmadı.Düşünsene başka biri ile evli olsa.. offf bu kıza neler yaparlardı.

Ağabey yeter!Ne olur yeter! diye isyan ettim.Senin yüreğin dayanmaz iken beni anla ve sus ne olur başkası deme bana.Dizlerine kafamı koyup,ağlamaya başladım.

Hemşire kapıyı açtı ve ''isterseniz içeri girin sizin bırakıp gittiğinizi düşünmeye başladı.''

Hemen içeri girdik.Odaya girdiğimizde Volkan kolumdan tutup, ''evdekiler az sonra yokluğumuzu fark eder.Ne diyeceğiz.Birlikte gideriz söyleriz ' dedi.Olumlu anlamda kafamı sallayıp,Fidan'ın yanına gittim.Yanına oturup,ellerini tuttum.

Artık ağlamak yok.Seni asla bırakmam sen benim Ufaklığım,hayat enerjimsin dedim.Gözleri dolu dolu yüzüme baktı ve elimi dudaklarına götürüp öptü.

Ayhan ben şeyy yani yanında olmaktan,şeyy ben iyi ki varsın.

Bu sözler oda da herkesin kahkaha atmasına sebep oldu.Sıkıca sarılıp,başını göğsüme yasladım ve kafasına öpücük kondurdum.Kulağına eğilip,bende seni seviyorum Ufaklığım dedim.

Gözleri kocaman açıldı ve kafasını kaldırıp bana baktı,utanmış yüzle kıpkırmızı idi.Şimdi bize izin ver,gidip sana yiyecek bir şeyler alalım ve çamaşır getirelim.Böyle olmaz dedim.Yüzünü hüzün kapladı ve gelecek misin? gözler aşağı bakarak sordu.Yüzünü kaldırıp,alınına öpücük kondurdum ve tabi ki geleceğim.Karımı burada tek bırakamam dedim.

Volkan araya girerek.'' Hadi ama çifte kumrular ayrılın da gidip gelelim bir an önce''.. dediğinde Fidan ağabeyime bakarak.

Ağabey ben özür dilerim... Gözlerinden yaşlar süzülerek söylemişti ve yüzü kızarmıştı.

Saçmalama Ufaklık ne özür dilemesi senin bir suçun yok hiç bir şeyde,sen dünyanın en iyi insanısın.Şimdi gidip sana yiyecek bir şeyler alalım ve giyecek bir şeyler getirelim sana. diyerek elini içtenlikle tutu ağabeyim.

Bahçe kapısından içeriye girip arabanın el frenini çekti Volkan ve koltuğa yaslanıp,her şeyi anlatmayı düşünüyor musun?

Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum ağabey,ben nasıl söyleye bilirim ki!Ellerimi yüzüme kapatıp,mutlu etmek için,mutlu olmak için çabalarken,her şey karışıyor.

Bahçedeki masaya oturup,ne yapacağımızı düşünürken annem,babam ve Saliha masaya geldiler.Öyle derin düşüncelere dalmışız ki,masanın hazır olduğunu anlamadık bile.

Günaydın muhabbetinden sonra Aydan balkona çıkıp,geliyorum diye seslendi.Annem;

 Fidan'ı da çağır ! diye seslendi.Anne Fidan yok ..

Nasıl yani?Nerede ?

Çığlık sesi tüm mahalleyi kaplamıştı.Anlaşılan Aydan çoktan bizim odaya girmişti.

Herkes bana bakıp,koşarak odaya giderken ben arkalarından sadece bakmakla yetiniyordum.Biraz sonra hepsinin yüzü bembeyaz Aydan korkudan titreyerek yanıma geldiler.

Ne olduğunu anlatacak mısın! diye kükredi annem.

Ellerimi başıma koyarak her şeyi kısaca anlattım.Herkes nefesini tutmuş dinledi.Kafamı kaldırdım ve şimdi ne olacak? Bu sorunun cevabını bana biri bulsun dedim.

Babam : Öncelikle sakin olacaksınız ve sabrını koruyacaksın.O kız bize emanet.Aysel sessiz kaldı derken en büyük pisliği yapmış.Önce onu daha fazla utandırmayacağız.Biz özellikle ben bilmiyormuş gibi davranmak zorundayız o kızı utandırmayın.

Söylediklerinde haklıydı,benim güzel minik Ufaklığım,ay başlarında bile benden utanırken şuan yerin dibine geçerdi.

Yatağı atalım,başka alalım.Anne sen de ona benzer yada ne bileyim işte başka takım al.Onların hepsini yok edelim.Offf temizlemekte lazım oraları.Ne zaman yapacağım.

Sen bunları düşünme biz Saliha ile hepsini hallederiz oğlum.Sen kendini topla önce gir bir duş al.Sonra da çıkalım beraber.Dönüşte ben çarşıya uğrar hepsini hallederim... Sadece başımı olumlu anlamda sallayıp,odaya girdim.Önce Fidan'a çamaşır aldım.Sonra duşa girip üstümü değiştim.

Hep birlikte yola çıktık.