UFAKLIK(küçük gelin)**tamamlandı**

BÖLÜM 145

FİDAN

Bilmediğim bu ülkeye gelirken kendimi çok çaresiz ve bitkin hissettim.Havaalanında tüm sevdiklerim peşimden gelmişlerdi.Bir çıkar var mıydı?

Beni uğurlarken hiç bir çıkarları yoktu.Üstelik onlara bir hayat emanet etmiştim.Yaşadıkları sürece asla atamayacakları bir emanet.Kızım benim yaşadıklarımı yaşamayacaktı.Onun büyük bir ailesi vardı ve ona çok iyi bakacaklardı.Belki şımarık, belki mızmız olacaktı ama annesi gibi ailesi tarafından istenmeyen bir çocuk olmayacaktı.
Uçağa bindirilmeden önce, hepsinin gözlerine tek tek baktım.Son kez gözlerim ile vedalaştım.Annemin yanında kızımı gördüğümde bir kez daha sarılmak istedim ama bunu yaptırmayacaklarını biliyordum.O kokusu sanki cennetin kokusu gibi huzur veren sakinleştirici bir kokuydu.Bunca zaman cesaret edemediğim korktuğum şeyi yapmıştım.Çocuklarım tek kalır korkusu ile yıllarca istemedim ama göz göre göre sonunu bile bile kızımı doğurmuştum.Eşime en büyük hediyeyi vermiştim ilk aldırma kararımdan vaz geçtiğimde onları yalnız bırakacağımı biliyordum şuan da biliyorum ama içten içe de kızımdan ayrılmak istemiyorum.Şu yattığım yatakta bile içimdekileri saklamak zorundayım.Herkesi öleceğime alıştırmak zorundayım.Biraz önce Ayhan bile benim ile konuşacak konu bulamadı.Söyleyecek söz bulamadı.Kafasını dağıtmak için Mine den bahsederken bir an iyileştiğimi hayal ettim ve kendimi küçük bir hayale kaptırdım.

Ülkeme ,evime ve kızıma dönmüş, Mine ve Bora evlenmiş biz hep birlikte şirketteyiz.Birlikteyiz.Kızım büyümüş bıcır bıcır konuşuyor.

Ayhan ile konuşurken aklımdan bunlar geçerek konuşurken bana söylediği" sen bunları düşünme" cünlesi beni gerçek hayata geri döndürdü ve bir kez daha onlara umut vermenin yalnış olduğunu anlayarak sinir ile konuştum.Bana söyledikleri zoruma gitmişti.Onlara yansıttığım yüzüm bu kelimeleri hak etse de içim bunu kabul etmemişti.Ayhan' a ben ölmek istemiyorum diye haykırmamak için oda dan kovdum ve başımı yastığa koyup hıçkırarak ağlamaya başladım.Ne kadar ağladığımı bilmeden göz yaşları ile yaşadığım hayatı düşündüm.Kuzenim Özge, onu çok özlemiştim ve bir kez olsun görmek istiyordum ama sorunlu bir hamilelik geçirdiği için gelemedi.Yattığım yerden doğrulup teledonuma uzandım.Telefonu elime aldığımda şuan burada kullanabileceğim için satıcıya teşekkür ettim.Onun ısrarları sayesinde yurtdışı kullanımlarını açtırmış,yıllarca boşa para ödemiştim.Şimdi işe yarayacaktı.

Telefonu elime alıp Kuzummm ismini bulup aradım.Üçüncü çalışta açtı.

Alo kuzummm.

Fidan'ım.Nasılsın?

Beni boşver sen nasılsın?Yiğenim nasıl?

İyi teyzesi,beni yatırdı.Şimdi kendiside keyif yapıyor.Prensesimiz nasıl?

İ-iyiydi.Taburcu oldu.Babaannesi ve yengesi ile birlikte.

Fidan'ımmm, en kısa zamanda annesi ile birlikte de olacak.Biz de doğum sonrası döneceğiz.Benim ki memleketini istiyor mecbur senin oraya geliyoruz.Birlikteyiz bundan sonra.

Ahhh dönmene çok sevindim.Zaten gitmene uyuz olmuştum.

Aynen iki kuzen birlikte büyüyecekler.Tıpkı bizim gibi dost olacaklar.Kardeş olacaklar.

Gerçekten kardeş olacaklar değil mi?Kuzummm döndüğünde senin sevgine ihtiyacı olan ikinci bir çocuk olduğunu unutma.Kızım teyzesi ile de vakit geçirsin.Onu yalnız bırakmayın.Tanıdığım tüm sevdiklerime bir çocuk emanet ettim.Bu kadar insan bakarsınız değil mi?Size bu çocuk ağar gelmez değil mi?

Fidan'ım lütfen, biz ikisinide birlikte büyüteceğiz.Asla aklından ayrılık geçirme.İyileşeceksin ve bu hayattan yaşayarak intikam alacaksın.Herkese mutluluğunu göstererek intikam alacaksın.