" Berika sana söylemek istediğim bir konu var. " Kollarını dizlerine dayadı ve karısına baktı.
" Tabii Yiğit söyle. "Kahvaltısını bitiren Berika ağzını sildi ve kocasına baktı.
" İki gün sonra İstanbul'a gidiyoruz. "Berika anlamayan gözlerle baktı kocasına. Neden gideceklerdi ki!
" Ağalığı bıraktım Berika. Benimle bu yolda oğlumuzla beraber var mısın? "
♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️ ♣️
Şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi Berika. Kocası Ağalığı bırakmıştı ama neden?Peki bundan sonra neler olacaktı? Neler olduğundan haberi yoktu lakin öğrenecekti.
Yiğit karısının yüzünden belli olan duygu karmaşasınn farkındaydı. Yerinden kalkıp Berika'nın bitirmiş olduğu kahvaltıyı biraz ileriye koydu ve yatağın boş kısmına oturarak karısının ellerini elleriyle birleştirdi.
"Çawreşamın cevap ver." fısıltı şeklinde çıkan sesiyle Berika düşüncelerinden sıyrıldı ve kocasının gözlerine baktı. O irislerin arkasında korkuyu gördüğüne yemin edebilirdi. Yiğit Ağa dedi içinden...
Ne ara bu kadar değişmişti. Konağa gelin geldiği günü hatırladı. İlk gün kocasının acımasız yüzüyle karşılaşmıştı. Sonraki günlerde yine devam etmişti... Kocasının ona olan nefretinin söndüğüne emindi. Peki o? Affetmiş miydi kocasını bilmiyordu!
"Konağa ilk geldiğimde bana yaptıklarını hatırlıyor musun Yiğit? " dediğinde gözlerini kırpmadan Yiğit'e bakıyordu.Açık konuşacaktı kocasıyla. Yiğit karısının sözleri üzerine kaşları hafifçe çatılsa da onayladı başıyla. Konunun nereye gideceğini tahmin edebiliyordu.
" Beni herkesin içerisinde nasıl rezil ettiğini, beni baba hasretimle vurduğunu, ailemin yanına bile gitmeme izin vermediğini hatırladın bence."Karısının sözleri üzerine ayağa kalktı Yiğit. Evet suçluydu! Geçmişte büyük hatalar yapmıştı ama adı üstündeydi işte. Geçmişti. Ellerini saçlarının arasından geçerken sinirle nefes alıp veriyordu.
"Geçmişe bakarsak geleceği inşa edemeyiz Berika. Evet hata yaptım ama sende bana bir şans verdin! Bana kendini affettir dedin ve ben sırf , sen beni affet diye bir taraflarımı yırtıyorum! Senin yanında hiç olmadığım bir adama dönüştüm. Bunun farkında değil misin hala? "Bağırmamak için zor tutuyordu kendini. Karısı dün düşük tehlikesi geçirmişti ve bağırarak korkmasını istemiyordu genç adam.
" Sözlerimi bitirmeme izin ver Yiğit! "sinirle konuştu Berika. Evet farkındaydı kocasının değiştiğinin ve ilk cümlesinde de haklıydı ama bunları şimdi söylemesi gerekiyordu ileride söylememek için.
" Sözlerinin nereye varacağını biliyorum Berika! Sırf geçmişte yaptığım hata yüzünden benimle şuan gelmemek için konuşuyorsun! Ama o soruyu sormadım farzet. İstesen de istemesen de benimsin ve benimle geliyorsun! Affedip affetmemen de umrumda değil! Senin ve bebeğim için üzerime düşen her görevi yapıyorum. " Odada sinirle birkaç adım attı. Konuşması sakinliğin bir üstü, bağırmanın de bir desibel altındaydı. Öfkeli gözleriyle karısına bakmıyordu çünkü karısının cevabı onu yaralamaya yetmişti. Karısı bazen at gözlüklü olabiliyordu. Berika kocasına cevap vereceği sırada kapı hafifçe tıklatılmıştı. Yiğit gel demeden önce koltuğun üzerinde bulunan örtüyü karısına vermişti yüzüne bakmadan. Gelen kimse karısının saçlarını görmesini istemiyordu. Gelen kişi kadın olsa bile...
Berika örtüsünü takmasıyla Yiğit
"Gel."diye konuştu. Kapıdan içeriye giren Hatice Xanım, Fırat Ağa ve Kürşat Ağa iki genci de şaşırmıştı. Hatice Xanım hızla kızına yönelirken gözlerinden yaşlar ardı ardına akıyordu.
YOU ARE READING
BERDEL
General Fiction-"Benden bir şans istemiştin değil mi Yiğit!" Diye sordu. Bir yandan gözlerindeki yaşları silerken. Yiğit başını evet anlamında salladı ama birşey anlamamıştı. -"O zaman Yiğit Ağa isminin hakkını ver . Sana bebeğimiz için bir fırsat sunuyorum. Ne ya...
