He's the Brother of My Kuya's Bestfriend (Book 2 Of MKB) (Boyxboy)

Final Chapter: Part I

This final chapter part 1 is dedicated to david_brigguy1
as you requested. :)

Enjoy sa pagbabasa at sana magustuhan ninyo.

Ps. This is not the final chap kung 'di pa obvious. Parang nakukulangan kasi ako eh. Hahaha. Naku, pero pabor naman sa inyo eh.

Pps. Sa mga nagmumura sa comment section. Si Lord na ang bahala sa inyo.

Kamsahamnida. O siya! Basa na.
  

***
 
  
Trey's POV
  
  
If you've given a chance to return in the past just to correct your mistakes, will you take the opportunity?

Siguro kung ako ang tatanungin, hindi na.

Kasi, first of all, napakaimposibleng mangyari 'yon nu! Walang time machine para magtravel pabalik sa nakaraan.

Washing machine meron pa. Vending machine, ganon!

Pero sa totoo lang, hindi na talaga. Hindi naman kasi isa sa paraan na kailangan pang bumalik sa nakaraan para itama ang isang pagkakamali. Pero of course, wala kang itatama kapag walang kang nagawang mali. Boba lang.

But seriously, ang pagkakamali ay hindi na pwedeng bawiin dahil natapos na. It can't be undone. And its inevitable. It always happen because we, humans commit mistakes. We're not perfect.

Ang pagkakamaling nagawa, sa halip, pwede pang itama o 'di kaya'y gawing basehan para hindi na muling maulit pa ang pagkakamaling iyon.

Minsan ang pagkakamaling iyon ay pwede ring maging tama. Nakadepende na lamang sa sitwasyon at kung paaano titingnan kung mali  ba ito o tama.

Actually, hindi ko alam kung ano ba itong pinaghuhugutan ko. Wala naman itong kinalaman sa buhay ko.

Marahil.

Pero ewan ko kung bakit ito tumatak talaga sa isipan ko matapos basahin ang post ng isang kaibigan ko sa facebook. Para kasing natamaan ako.

Yes, I regretted that I broke up with Summer because I love him so much. Pero naipit lang kasi ako sa sitwasyon. Natakot ako para sa kanya at para sa mga tao sa paligid namin. And I feel guilty that I did not told him the truth why I ended our relationship. I'm being selfish for doing it.

But its in all the past. I should not be bothered by it. And besides, we already had a closure and forget everything. I just need to focus whats in front of my eyes. Hindi na rin naman maibabalik 'yon at isa pa, maayos na ang lahat para sa aming dalawa.

I sighed.

Pinapagulo ko lang ang isipan ko. Nang dahil lang 'to sa post eh! Nakakainis! Hindi nga ito malike.

Mean!

In-off ko na lang ang data at nagfocus sa trabaho. Pagkatapos ng mga gagawin sa kompanya ay tumungo na ako sa restaurant ko.

Sa umaga ay nagtatrabaho ako sa kompanya at pagkatapos, deretso na ako roon. I opened the restaurant from 11:00 am until 9:00 pm. Mondays to Saturdays. I've been busy since the opening of my restaurant. Sobrang nakakapagod but I did not complain because I love what I'm doing and it makes me happy.

Pagdating ko roon ay nakahanda na ang lahat para sa buong araw. I greeted my employees and checked everyone of them. They are the life blood of my restaurent and I need to know if they are in good condition. At isa pa kapag hindi mo aalagaan ang mga empleyado mo, they can't be productive.

I don't have a specific job in my restau except for being the owner. Kapag nandito ako, multi-task ang ginagawa ko. Nagiging waiter, cook, cashier at minsan pa nga, dishwasher pa ang trabaho ko lalo na kapag sobrang busy. Hindi sa pagmamayabang, pero maraming customer ang restaurant ko at minsan nagkakaubusan na ng table plus may nagpapareserve pa. Nagpapasalamat ako na maraming tumutulong sa akin lalo na ang pamilya ko.