The Silent One --BTS Jimin--

Vertrouwen

'Oke, het gaat best goed. Probeer met een aanloopje na mijn duw naar me toe te rennen, ik ga je optillen' zegt Jimin en ik kijk hem aan 'Ik vang je op oke?' Ik slik en knik. Ik ga tegen de muur aan staan waar we eindigde met de dans en zucht diep. Een aanloop en Jimin tilt me op, hopelijk.

Ik zet een paar stappen maar stop vlak voor hem en val daarom bijna om. 'Hey wat doe je?' Schrikt hij en kan me nog net aan tegenhouden 'S-sorry, ik durf niet' Jimin kijkt me bezorgt aan en ik haal een hand door mijn haar 'Je moet me vertrouwen. Als je als duo gaat dansen is het belangrijkste dat je vertrouwen hebt in elkaar' zegt hij en ik zucht. 'Je vertrouwd me toch?' Jimin bukt een beetje zodat ik hem aankijk 'Jawel... maar het is eng'.

Jimin pakt mijn hand 'Er zal niks gebeuren, ik pak je bij je middel en til je kort op en daarna draai ik door en leg je op de grond' ik kijk hem verbaast aan 'Je pakt me bij mijn middel?' Hij knikt 'V-vind je dat erg?' 'N-nou... niemand doet dat dus het zal wennen worden voor me' geef ik toe en Jimin lacht 'Ik ben de enige die het mag doen. Zullen we het eerst op onze plek oefenen?' Ik knik.

Hij legt zijn handen bij mijn middel 'Dan pak jij mijn schouders vast, ik til je op bij 3 oke?' 'Oke' ik leg mijn handen op zijn schouders en krijg kippenvel, ze voelen heel gespierd aan. '1, 2, 3!' Ik word opgetilt en na een paar seconden weer teruggezet. 'Kijk, dat ging goed toch?' Lacht Jimin en ik lach ook 'Ja, nu wil ik met snelheid proberen' 'Yes, oke'.

We oefenen de hele middag aan die sprong. We nemen voor het laatst vandaag de hele dans door en als Jimin me op de grond legt verliest hij zijn evenwicht waardoor hij half op me valt 'Oh omg sorry' hij krabbelt snel omhoog en we kijken elkaar aan. We hijgen allebei van het harde werken en Jimin's haar is een beetje nat van het zweet. 'Zullen we maar gaan eten?' Zegt hij na een korte stilte en gaat staan. Ik knik voorzichtig en hij steekt zijn hand uit om me mee omhoog te trekken.

Tijdens het avondeten kijk ik Jimin aan. 'Wat is er?' Vraagt hij als hij opkijkt van zijn bord ik schrik op 'Oh... nee niks' ik kijk snel terug en neem een grote hap eten. Eva, je bent echt een kluns. 'Wat heb je in gedachten?' Vraagt Jimin weer maar mijn mond zit nog veel te vol om te kunnen reageren, hij lacht en eet dan ook door. 

'Ik zag trouwens in je agenda dat je volgende week jarig bent' zegt Jimin als we klaar zijn met eten 'Oja, dat was ik helemaal vergeten' 'Wat wil je voor je verjaardag?' 'Weet ik niet echt... Ik heb 4 jaar lang geen echte verjaardag gehad' zeg ik en Jimin kijkt me bezorgt aan.

'Het spijt me echt dat ik je hebt gepest' ik lach 'Hoezo dat opeens? Ik heb je toch vergeven?' 'Ja.. maar.. Doordat IK je ging pesten had je geen vriendinnen om dingen mee te doen zoals shoppen of... wat meiden ook doen' dat laatste zei hij met een scheve lach 'Dat is waar, maar dat is nu gelukkig niet meer. Je mag me verrassen, ik vind het vast wel leuk'. 

Ik ben aan het tekenen terwijl Jimin nog bezig is met zijn huiswerk. Ik zit met oortjes in dus hoor niet dat hij opeens achter me staat. 'Mooi' hoor ik opeens vlak naast me en val bijna van mijn stoel 'WOAH je liet me schrikken!' hij begint te lachen 'Oh sorry!' hij pakt mijn arm om me weer stabiel op de stoel te krijgen 'Maar het is mooi wat je tekent, doe je het uit je hoofd?'.

We kijken naar het papier op mijn bureau. Het is een tekening van een meisje waarvan je door de wind en het lange haar alleen haar gezicht niet ziet, ook zie je een paar sprankeltjes wat traan druppeltjes moeten voorstellen. 'Ik heb het geoefend tijdens kunst' zeg ik en Jimin gaat weer recht staan 'Het is heel mooi'. Hij blijft er nog heel even naar kijken en gaat weer aan zijn bureau zitten.