The Silent One --BTS Jimin--

Waarom?

Jimin en ik lopen achter Taehyung aan over straat. Ik begrijp nog steeds niet helemaal waarom hij ons meeneemt, kunnen we hem vertrouwen? Naast me loopt Jimin ook na te denken, ik zie het aan de uitdrukking op zijn gezicht. 

Ik zucht en Taehyung draait zich om "Ik merk dat jullie me niet echt vertrouwen" zegt hij en we stoppen met lopen. De jongen voor ons kijkt mij en Jimin een voor een aan, niet boos maar juist met een lach.

"Ik begrijp het, maar vertrouw me oke? Ik wil jullie helpen, maar dat kan nu hier niet op straat" Jimin knikt "Dankjewel, maar maak je niet te druk om ons" Taehyung lacht naar hem "Komt goed" en we lopen verder.

"Oke, mijn ouders zijn allebei op de camping. Ze zullen als het goed is pas rond het eten thuis zijn. Als we binnenkomen is er een hond, alsjeblieft niet schrikken. Hij springt vaak maar zal je nooit bijten" zegt Taehyung als we voor een stalen poort stilstaan. 

"Dus, volg mij maar!" Hij opent de poort door een code in te typen en hij wuift naar ons om mee te komen. Jimin en ik kijken elkaar verbaast aan, ik zoek zijn hand op en pak hem vast. Jimin knijpt kort in mijn hand en we lopen dan achter Taehyung aan. 

We komen aan bij de voordeur en Taehyung pakt een sleutel uit zijn broekzak "Oja, ik heb ook nog een broertje en zusje... Die kunnen wel bijten". Ik moet even lachen en Taehyung maakt de voordeur open en stapt naar binnen. 

We komen in de gang en we doen onze schoenen uit. Aan je linkerhand heb je een grote trap naar boven, rechts is een glazen deur naar een kleine woonkamer en als je verder de gang door loopt is weer aan je rechterkant een doorgang naar een grotere woonkamer en voor je een grote keuken. 

"Dolly? Dolly!" roept Taehyung en er komt een hond de hoek om rennen de gang in. Het is een bruine labradoodle die vrolijk op ons af komt en eerst Taehyung begroet. 

"Hey daar ben je! Ik zocht je al gekkie" zegt Taehyung lachend terwijl hij het beest knuffelt en aait. "Heet hij dolly?" vraagt Jimin die nu wordt begroet door de hond en Taehyung knikt "Het is een zij" "Oh sorry" lacht Jimin en Dolly komt nu mij hallo zeggen.

"Dus, willen jullie iets drinken of eten? Ik heb genoeg in huis" zegt Taehyung terwijl hij al naar de keuken toe loopt. "Graag, ik heb dorst" zeg ik en volg hem de keuken in, Jimin achter mij aan en de hond huppelt tussen ons door. 

Even later zitten we in de huiskamer, Jimin en ik slurpen allebei een kom ramen naar binnen. "Dus, hoe kan ik jullie helpen?" vraagt Taehyung en Jimin kijkt op "Mag ik sowieso nog even weten waarom je ons wil helpen?" 

Taehyung kijkt hem aan "Het is toch niet gek? Jullie lagen daar als 2 zwervers op de bank. En ik kan er niks aan doen dat ik kan aanvoelen dat er iets aan de hand is" Jimin kijkt even weg en Taehyung's ogen richten zich naar mij.

"Heb ik gelijk Eva? Is er iets aan de hand? Jullie kunnen het me vertellen, ik wil jullie helpen" zegt Taehyung en ik slik mijn hap door" Er is inderdaad iets aan de hand waarom we zo op dat bankje sliepen".

"We zijn gevlucht van onze familie en van school. Al een paar dagen lang zijn we aan het reizen richting Japan om daar een nieuw leven op te bouwen met zn tweetjes" vertel ik terwijl Jimin stil zijn ramen verder eet.

Ik kijk naar Jimin en dan naar mijn eigen kom ramen "Gister kwamen we hier dus aan en hebben we besloten hier weer een nacht te slapen voordat we verder zouden gaan". 

"Zijn je vrienden niet ongerust?" vraagt Taehyung en Jimin lacht "Vrienden? Denk je dat we dit deden omdat we het zo goed hadden?" Jimin zet zijn kom neer op de tafel.