The Silent One --BTS Jimin--

Stro

Jimin en ik stappen het grote hok in. Het is volledig van hout gemaakt en we zien boven een soort tweede verdieping waarnaast allemaal blokken stro zijn opgestapeld als een trap. 

"Daar moeten we denk ik zijn" zegt Jimin die met de zaklamp naar voren wijst. "Kom" zeg ik vrolijk en hobbel door de schuur. Jimin doet de deur achter zich dicht en volgt me.

"En hoe gaan we daar eigenlijk op klimmen?" vraag ik aan hem als hij naast me komt staan en hij lacht "Ik ga wel eerst". Jimin stapt op de eerste bonk stro en draait zich om "Als je hulp nodig hebt zeg je het he".

Het laatste stukje om op de zolder te komen is hoog, te hoog voor mij. "Jimin?" Hij loopt naar me toe en lacht als ik mijn armen naar hem omhoog doe.

"Ik help wel" zegt hij en hurkt neer "Pak mijn hand, zet je voet op die rand en dan trek ik je omhoog" Ik zet mijn voet netjes neer waar hij zei en pak zijn hand vast.

Hij strekt me met een soepele beweging omhoog maar ik val tegen hem aan, onze hoofden komen bijna tegen elkaar maar ik kan nog net ontwijken waardoor mijn hoofd op zijn schouder komt.

Hij vangt me op door zijn armen om me heen te slaan "Hey, als je me een knuffel wilde geven kon je het ook vragen he" mijn hoofd word weer rood en Jimin zet me weer rechtop.

"Zullen we het bed klaarmaken?" Vraagt hij en ik knik verlegen "Ja graag". De vrouw had ons een laken voor over het stro gegeven en 2 kussens. We leggen ze neer en Jimin pakt de deken uit de tas.

"Ben je al moe?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op "We kunnen al gaan liggen toch?" Jimin knikt en ik ga zitten op het stro. Het loopt een beetje schuin af dus helemaal liggen kan je niet.

Jimin loopt naar me toe en gaat vlak naast me zitten, hij doet de deken over mijn benen heen en over die van hem. "Het is wel knus zo he" zegt hij met een klein lachje op zijn gezicht.

Ik knik een beetje, mijn wangen zijn helemaal rood geworden omdat hij zo dichtbij zit. Niet dat ik het heel vervelend vind maar het is zo raar dat hij dit doet.

"Waar gaan we hierna naartoe?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op "Niet terug naar huis toch?"  "Nee zeker niet, zullen we naar Japan? Of naar een ander land?"

Ik kijk verbaast om naar Jimin "Je wil naar het buitenland? Maar dat is toch veel te duur?!" "We gaan niet met het vliegtuig!" Lacht hij en leunt naar achteren met zijn armen "We gaan fietsen of we doen sommige stukken met de trein"

Ik ben heel even stil, ik ben nog nooit in het buitenland geweest. "Het wordt een soort wereldreis" zegt Jimin en ik kijk in zijn glinsterende ogen. "Samen reizen, de hele wereld door?" Mompel ik "Denk er maar over na, zullen we maar gaan slapen?" Zegt Jimin en hij gaat liggen.