The Silent One --BTS Jimin--

Verder

Jimin doet zijn tas op zijn rug en draait zich om naar mij "Ben je klaar?". Ik doe mijn tas ook op mijn rug en knik "We kunnen".

We komen aan in de lobby van het hotel en Namjoon kijkt ons aan "Jullie gaan dus?" We knikken en Jimin geeft de sleutel terug "Heel erg bedankt".

"Ik heb nog een vraagje" zegt Jimin en Namjoon legt de sleutel terug "Heb je nog een fiets die je niet meer gebruikt?". Namjoon kijkt wat verbaast naar ons "I-ik denk het wel"

Een kwartier later hebben we een fiets in onze handen en bedanken Namjoon. Hij heeft ons heel goed geholpen. "Kom Eva, ga zitten" Jimin gaat klaarstaan met de fiets en ik klim op de bagagedrager.

Jimin rijdt weg en ik ben verbaast hoe snel hij is. We gaan over veel verschillende soorten wegen. Namjoon had ons verteld hoe we het dorp uit konden en richting het oosten konden fietsen.

Als we over een weg tussen het platteland fietsen sla ik mijn armen om Jimin heen. Ik weet niet waarom, ik wilde hem gewoon een knuffel geven denk ik.

"Jimin" "Koala" ik lach heel even "Moeten we niet even wisselen? Je fietst al de hele tijd, je moet moe zijn" "Het valt mee, dit is een goede fiets" zegt hij en ik voel zijn hand over die van mij "Maak je geen zorgen".

We stoppen even voor een pauze bij een verlaten speeltuin. Jimin zet de fiets neer tegen een muurtje en gaat met een diepe zucht ernaast zitten.

Ik rek me uit en kom naast hem zitten "Ik vraag me af hoe ver we zijn" zeg ik en Jimin knikt "Misschien zien we straks borden". Ik laat mijn hoofd op zijn schouder vallen.

"Jimin" mompel ik "Hm?". "Ik begrijp niet waarom je me leuk vindt" zeg ik tegen hem en wacht gespannen op antwoord. Ik weet het niet waarom, ik weet niet wat hij in me ziet.

Ik ben gewoon dat stille en verlegen meisje die werd mishandeld door haar vader en nooit vrienden heeft gehad. Waarom vind hij me leuk?

"Je bent lief" zegt Jimin en laat zijn hoofd op die van mij rusten. "Je hebt een leuk karakter. Je bent mooi. Je zorgt voor me" somt hij op en het is even stil.

"Je wilt niet weten hoe veel spijt ik nog elke dag heb over het feit dat ik je gepest heb" Jimin doet een arm om me heen. "Ik kende je nog niet, maar na een aantal weken voelde ik me thuis"

Jimin moet even lachen "Ik weet ook niet waarom jij mij leuk vindt". Ik kijk verbaast op en onze ogen ontmoeten elkaar "Nee?" Vraag ik verbaast.

"Ik ben klein, ik heb mijn eigen wil.." ik stop hem door mijn hoofd te schudden. "Jimin je bent leuk zoals je bent. Al die meiden op school wilde je als vriendje!" Zeg ik en hij kijkt even weg.

"Omdat ik zo populair was.. maar dat is geen echte liefde" zegt Jimin "Wat ik net zei.. dat was wel echte liefde" hij slikt "Er is een verschil".

Ik begin opeens te blozen en Jimin moet even lachen omdat ik mijn hoofd verberg onder mijn haren. "Verlegen?" Vraagt Jimin terwijl hij mijn haar opzij wilt doen.

"Eva kom is hier~" zegt hij weer en ik draai met mijn rug naar hem toe "Hoe durf je je vriendje dit aan te doen" lacht hij achter mijn rug. Zijn handen knijpen in mijn zij.

Het zinnetje staat voor heel even op repeat "Hoe durf je je vriendje dit aan te doen?". Ik draai me om en Jimin kijkt me verbaast aan "Oh het werkte" ik lach en doe een pluk van mijn haar achter mijn oor.

Hierdoor kan hij me beter zien en ik hem ook. Jimin lacht naar me en doet een arm over me heen. Zijn hand aait over mijn hoofd en hij komt dichterbij.

Ik kijk naar zijn lippen die ook dichterbij komen en niet veel later die van mij raken. Zijn hand zakt naar mijn wang, ik zoek naar zijn hand en onze vingers vlechten in elkaar.