The Silent One --BTS Jimin--

Awake

//EVA POV//

Ik heb mijn ogen dicht maar ben wakker. Ze zijn zwaar, te zwaar voor me om ze te kunnen openen.

Ik kan me niet goed herinneren wat er is gebeurt. Het enige wat ik weet is dat mijn vader me tegen de muur aan duwde, handen om mijn keel.

Ik krijg een rilling over mijn rug wat me weer een beetje meer wakker maakt.

"DOOD! JE MOET DOOD!"

Deze zin galmt door mijn hoofd. Ik krijg er hoofdpijn van. Dan voel ik iets over mijn gezicht en iets bij mijn arm.

Ik probeer mijn ogen te openen. Er komt een vel licht mijn ogen binnen en ik sluit ze snel weer, dit helpt mijn hoofdpijn niet.

Ik voel mijn hoofd bonzen. Alsof mijn hersenen mijn schedel uit proberen te rammen. Ik adem diep en doe weer een poging om mijn ogen open te doen.

Het licht komt nu wat minder hard binnen en ik kijk rond. Ik lig een klein beetje rechtop, een zacht kussen achter mijn hoofd.

De kamer is vooral wit, een kleine tafel met een stapeltje tijdschriften en een vaasje met 1 bloem erin.

Ik kijk verder en zie dan een jongen. Hij zit op een stoel naast mijn bed, zijn hoofd ligt op de rand van mijn bed. Hij heeft oranje haar, volle lippen en zijn ogen zijn gesloten.

De jongen heeft mijn hand vast en dan komt het binnen. Het is Jimin. Er komt zonder dat ik het kan tegenhouden een voorzichtige lach op mijn gezicht.

Ik zie dat ik in mijn andere arm een infuus heb. Ik til het voorzichtig op om te kijken of ik mezelf verder kan bewegen. Ik draai mijn hoofd weer naar de jongen als ik ook mijn benen probeer te bewegen omdat ik tegen zijn hoofd aan kwam.

Ik slik en Jimin knijpt even in mijn hand, zucht en zijn ogen gaan open. Hij kijkt naar mijn hand en dan langs mijn arm naar mijn gezicht.

We kijken elkaar in de ogen aan en Jimin gaat meteen rechtop zitten "Eva". Ik lach weer zonder dat ik het door heb en krijg waterige ogen. "Eva oh mijn god-" Jimin staat op en lacht ook.

Ik trek zacht aan zijn hand als teken dat hij dichterbij moet komen en hij stapt naar me toe. "Ik was zo bang-" gaat Jimin verder maar ik leg mijn hand op zijn wang. 

Hij slikt en kijkt me aan. "Kom..." mompel ik in mijn kapje en doe het dan af. "Heb je het-" Jimin wil praten maar stopt als ik hem verder naar me toe trek. 

Jimin blijft me maar aankijken in mijn ogen, zijn haar zit een beetje door de war. Hij komt meer naar me toe, voorzichtig. "Dankjewel" fluister ik als hij dichtbij genoeg is en druk mijn lippen op die van hem. 

Als we loskomen kijkt hij me verbaast aan "H-hoe voel je je?" "Ik heb last van mijn keel" zeg ik heel zacht, harder lukt het niet.

Ik zie nu dat Jimin ook waterige ogen heeft gekregen hij geeft me weer een kus. "Ik was zo bang" zegt hij weer als onze voorhoofden tegen elkaar drukken "Ik ook" zeg ik en er rolt een traan over mijn wang. 

"Ik zal de dokter halen, hij moet een paar tests doen" zegt Jimin en hij gaat weer recht staan "Ik ben zo terug" Ik knik en hij knijpt nog kort in mijn hand voordat hij richting de deur loopt.