The Silent One --BTS Jimin--

Nayun

~~~ 4 Jaar Later ~~~

"Jimin?" zeg ik als ik de telefoon opneem. "Hey koala, hoe is het?" vraagt hij "Wel goed, waarom bel je?". Het is even stil aan de overkant "Ik kan Nayun niet ophalen..." zegt Jimin en ik zucht diep. 

"Sorry koala. Ik kan niet gaan, daar is het veel te druk voor. Ik ben er wel voor het avondeten dat beloof ik" gaat Jimin verder. "Oke, ik zal wat regelen" zeg ik "Hou van je" zegt Jimin "Ook van jou" en we hangen op. 

Ik sta op van mijn bureau en loop naar mijn manager. "Je kan iets eerder gaan, als je maandag maar iets eerder komt" zegt de manager met een diepe zucht en ik buig diep "Dankuwel". 

Als het tijd is pak ik mijn tas en geef door dat ik al wegga. Ik loop het gebouw uit, ik werk als receptioniste bij een klein bedrijfje die eigenlijk net is begonnen. 

Ik stap de auto in en begin te rijden naar de kinderopvang. Het is gelukkig niet heel ver rijden, eenmaal aangekomen ga ik snel naar binnen. 

"Ah Eva daar ben je" zegt een van de meisjes die er werkt en ik lach ongemakkelijk "Sorry dat ik laat ben, Jimin kon haar niet op tijd halen". Het meisje lacht ook naar me "Het is niet erg, Nayun was vanmiddag heel even aan het huilen omdat ze heimwee had. Voor de rest was ze lekker aan het spelen" 

Ik kom de kamer binnen en zoek naar Nayun, ze zit aan een tafel te kleuren. "Nayun, mama is er!" roept het meisje en Nayun kijkt direct om. Er komt een grote lach op haar gezicht, de lach van haar vader.

"Mama!" ze rent met de tekening in haar handen naar me toe en houdt het omhoog "Kijk mama! Ik heb getekend!". Ik til haar op en kijk naar de tekening "Die is mooi! Zullen we die thuis ophangen?" Nayun knikt en ik bedank de vrouwen daar voor het oppassen.

Nayun is bijna 3 jaar. We hadden haar niet gepland, maar het is zo gelopen. Jimin en ik hadden een tijdje de discussie om haar weg te laten halen of niet, maar ik was er op een gegeven moment gehecht aan geraakt.

Thuis belt Jimin me weer "Ik mag nu gaan van mijn baas, zal ik eten halen voor ons of ga je koken?" "Als je iets wil halen lijkt me dat fijn, ik ben ook net thuis met Nayun". 

"Dan kom ik eraan, ik hou van je" zegt hij en ik lach "Ook van jou" en we hangen op. Jimin zegt het heel vaak, ik hou van je. Niet dat ik het een probleem is maar ik vind het grappig.

Na 3 kwartier komt Jimin binnen "Ben thuis!" roept hij en Nayun rent de gang in "Papa!" "Hey! Daar is mijn meisje! Geef dit maar aan mama". 

Nayun komt de huiskamer weer binnen met een plastic tas en geeft het aan mij. "Laat je mooie tekening zien aan papa" fluister ik tegen haar voordat ze weer terug hobbelt naar haar vader. 

Jimin tilt het kleine meisje op "Heb je het leuk gehad op de opvang?" vraagt hij en ze knikt "Ik heb een tekening gemaakt!" ze wijst naar de tekening die op de salontafel ligt en Jimin gaat op de bank zitten. 

Ik ben bezig de tafel klaarmaken terwijl ik rustig luister naar het gesprekje van Jimin en Nayun. Het is ontzettend leuk om die twee te horen praten, Jimin gaat ook wat hoger praten tegen Nayun. 

Voor de grap doet Taehyung Jimin altijd na met het hoge praten en Jimin bloost dan direct. "Eten" zeg ik als alles klaarstaat en de 2 komen richting de tafel. 

We eten met zn drieën, Jimin neemt de tafel af en ik richt mijn aandacht op Nayun. Dan gaat de deurbel en ik kijk op, we krijgen zelden bezoek.

~~~~~~

Wie komt er langs?