The Silent One --BTS Jimin--

Testen

De arts komt binnen en Jimin loopt erachteraan. Jimin kijkt me blij aan, opgelucht dat ik weer wakker ben denk ik. 

"Hallo Eva, ik ben je arts en wil graag een paar tests bij je doen. Maar eerst heb ik nog een paar vragen" zegt de arts die op een rollende kruk naast mijn bed gaat zitten. 

"Weet je wat er hiervoor is gebeurt, voordat je hier in het ziekenhuis lag?" vraagt hij en ik slik "Het enige wat ik weet is... Jimin die ging weg voor... iets en toen kwam er iemand bij onze deur. Ik deed open en toen bleek het mijn vader te zijn" 

Ik zie in mijn ooghoek dat Jimin's ogen groter worden van verbazing en schrik. De arts ziet het ook en zijn ogen switchen kort naar mijn vriendje en dan weer naar mij "En toen?"

"Hij pakte me eerst bij mijn schouders en duwde me tegen de muur aan. Hij pakte mijn keel en kneep hem dicht" vertel ik verder en ik zie dat de arts ook wat geschrokken is van het verhaal.

"Verder kan je je niks meer herinneren?" vraagt hij en ik schud mijn hoofd "De wereld werd toen zwart". De arts kijkt naar Jimin "Gaat het?" Jimin die kijkt terug en knikt voorzichtig "Ja maar i-ik wist niet dat dat haar vader was" 

De arts kijkt bezorgt "Hij is toevallig net weg. Heeft hij dit vaker bij je gedaan?" nu kijkt de arts weer naar mij. Ik knik "Mijn vader heeft me mishandeld ja" mijn keel gaat bij elke zin iets meer pijn doen, ik slik maar het verbeterd het niet. 

"Oke... ik zal dit doorgeven" zegt de arts en schraapt zijn keel. "Ik zal nu even een paar dingen testen of de hersenen nog goed functioneren. Je had voor heel even geen zuurstof maar gelukkig heeft hij je geholpen" de arts knikt naar Jimin die mijn hand vasthoudt.

"Heb je nog ergens pijn of last van?" vraagt de arts terwijl ik in zijn vingers knijp "Mijn keel". De arts knikt "Je hals is inderdaad rood, gelukkig is er niks gebroken. Het zal een paar dagen duren voordat de pijn weg is. Heb je dan ook last van praten?" 

Ik knik en hij doet mijn bed iets omhoog. "Ik wil ook naar je ademhaling luisteren, is het oke als ik je shirt omhoog doe?" vraagt de arts en ik knik. Ik zie Jimin slikken en oogcontact maken met mij, ik lees van zijn ogen af of hij niet even weg moet gaan. 

Ik schud mijn hoofd, ik vertrouw hem. We hebben ook naast elkaar geslapen dus dit moet ook kunnen, toch? De arts doet mijn shirt omhoog vanaf de achterkant, je ziet eigenlijk niks dus ik weet niet waar Jimin over zeurde. 

De arts luistert naar mijn ademhaling en voelt dan voorzichtig aan mijn keel. Jimin kijkt de man streng aan, ogen volgen elke beweging die hij maakt. 

"Mijn advies is om zo min mogelijk te praten, dan overbelast je niks. Je ademhaling klinkt wel goed gelukkig" zegt de arts als hij weer op de kruk gaat zitten. 

"Dankuwel" zeg ik en de arts knikt "Geen probleem, het is mijn werk". Hij schrijft iets op een papier en kijkt op "Ik zal regelen dat je straks weer terug naar het hotel kan gaan" de arts staat op en loopt de kamer uit. 

Ik zie Jimin naar hem kijken en dan kijkt hij weer terug naar mij. "Waarom keek je zo?" vraag ik, mijn stem gaat nu echt naar de knoppen "Sorry, ik...  ik wil niet dat iemand aan mijn vriendin zit" zegt hij zacht maar wel met een strenge toon.