The Silent One --BTS Jimin--

Wil je...?

"Uw dessert" zegt de ober en zet een bordje voor me neer met een taartje. Maar dan is het ook echt een taartJE. De ober loopt weg als hij Jimin ook zijn dessert heeft gegeven en Jimin kijkt met een grote lach naar mijn taartje. 

"Volgens mij konden ze hem niet kleiner maken" mompel ik en we schieten in de lach. Ik pak het lepeltje en Jimin blijft me aankijken, ik kijk weer op voordat ik de lepel in het taartje zet.

"Wat is er?" vraag ik en Jimin schudt zijn hoofd "Niks, eet maar" zegt hij nog steeds met een lach op zijn gezicht. Ik duw de lepel in het taartje maar voel dat er helemaal niks qua inhoud in het taartje zit. 

Ik frons en open het taartje verder met mijn lepeltje "Huh". Het taartje is hol van binnen en ik zie dat er iets glinstert. Voor me zie ik Jimin opstaan van zijn stoel en hij knielt voor me neer. 

Mijn ogen switchen naar hem en dan weer naar het taartje. Ik haal de glinsterende ring uit het taartje en kijk weer met grote ogen naar Jimin. 

"Eva, het is misschien wat onverwacht maar..." hij slikt heel even en pakt de ring uit mijn hand om het voor me te houden. 

"Wil je met me trouwen?" 

Het is doodstil geworden in het restaurant maar ik hoor mijn hartslag duidelijk kloppen, en snel ook. "Eh" krijg ik er alleen uit en Jimin kijkt me met grote ogen aan. 

Dan komt alles binnen en ik doe mijn handen voor mijn gezicht van verbazing "J-ja" zeg ik heel zacht. Ik begin te lachen "Ja natuurlijk" ik buig naar hem toe om hem een knuffel te geven.

Jimin slaat zijn armen ook om me heen en we gaan staan. Opeens hoor ik een golf van applaus om me heen en Jimin en ik kijken tegelijk op. 

Mensen staan om ons heen te klappen, sommigen staan met een mobieltje op ons gericht. Jimin laat me los en pakt mijn hand om de ring om mijn ringvinger te doen, ik bekijk de ring van dichtbij en kan de lach op mijn gezicht niet tegenhouden. 

Er komen dan ook tranen in mijn ogen en Jimin ziet ze als ik opkijk. "Eva?" vraagt hij bezorgt, ik lach en leg mijn hoofd tegen zijn schouder "Ik ben zo blij".  Ik voel zijn hand over mijn hoofd en hij duwt mijn haar iets uit mijn gezicht. 

"Kom, nu krijg je je echte dessert" zegt Jimin die me weer naar het tafeltje duwt. We gaan weer zitten en de andere mensen om ons heen nemen ook weer plaats om verder te gaan eten. 

"Hoe heb je dit kunnen regelen?" vraag ik nieuwsgierig en dan komt de ober van net weer langs, maar dan met een echte taart, een die niet gevuld is met een zilveren ring. 

"Door hem" Jimin kijkt naar de jongen die het bord voor me zet. Ik kijk naar de jongen die breed naar me lacht, zijn witte rechte tanden trekken de aandacht en ook zijn rood-oranje haar kan je niet missen. 

"Ik kwam hem tegen bij de bar" gaat de jongen verder en buigt even naar me "Jung Hoseok, het is leuk om je nu zo te kunnen ontmoeten. Ik heb veel van Jimin gehoord" ik buig ook even en kijk naar Jimin.

Nu vraag ik me af wat hij over me heeft vertelt maar kijk dan weer naar Hoseok "Ik ben Eva". De twee mannen praten nog heel even als ik mijn taart inspecteer om te checken of er dit keer geen sieraden in zitten en neem een hap.

"Fijne avond nog verder" zegt Hoseok en loopt weg om andere klanten te gaan helpen. Ik kijk de jongen na en zie Jimin naar mijn hand kijken. 

"Hij staat je mooi" zegt hij met een lach en ik begin te blozen "Dankje". Hand in hand lopen we weer terug naar huis en komen binnen.

"Het is hier verdacht stil" mompel ik als we in de gang staan. Meestal hoor je de tv aanstaan beneden als Taehyung op Nayun past. 

Jimin en ik lopen de huiskamer in en zien Taehyung met zijn hoofd op zijn handen op de eettafel liggen. Het licht van zijn laptop schijnt op mijn gezicht en je ziet dat hij diep in slaap is gevallen. 

Jimin loopt naar hem toe en kijkt op het scherm "Die is in slaap gevallen tijdens het huiswerk maken" zegt hij en we beginnen te lachen als we Taehyung zacht horen snurken.