Kissed by Fire (Fire Series #1)

Chapter 5: Brothers

I didn't mean what I said last time. Maven is one of the best things that ever happened to me. Hindi pa naman siya yung lalaking inaasahan ko na makakatuluyan ko yet hindi ko rin inaasahan that we'll end this way.

Kahit na napatunayan ko nang totoo ang sinasabi ng Blaise na yun, still my mind can't digest it. Maven is the last person I expected na magloloko sa relasyon dahil nasira ang pamilya nila dahil doon. When he was young, nagkaroon ng mistress ang daddy niya which led to his mom's depression. Kaya naman ipinangako niya sa sarili niya na hinding-hindi niya gagawin yun.

Yet here he comes..

Sa totoo lang kung may nararamdaman man ako ngayon yun ay ang matinding disappointment. I felt so betrayed. Hindi ako nanghihinayang sa matagal na pinagsamahan namin dahil kung siya nga nagawang itapon yun nang ganun lang, ako rin kaya ko. I won't let that heartache just break me. I'm too young to waste my time for a broken heart. Ayoko lang talaga ang ginawa niya na niloko ako. Pinagmukhang tanga.

Napabuntong hininga na lang ako. Damn, no wonder why people cut their ears off and jump off the Eiffel Tower because of this stupid love. Nakakabaliw ngang talaga.

"Ate Arya!" napalingon ako sa tumawag sa'kin then found Kristel di kalayuan sa akin. She waved at me while jumping papunta sa akin. Natawa ako. Para talaga siyang bata sa kilos pero ang pananalita niya minsan para siyang matanda. She is matured for her age.

"Bakit nandito ka pa? Kanina pa ang uwian niyo ah" sabi ko sa kanya.

"Hinihintay ko lang po yung kuya ko. Ikaw po ba hindi ka pa uuwi? Parang nakita ko si Kuya Rennan na umalis na kanina.

"Ah kasi may pupuntahan siya. Magco-commute na lang ako pauwi" nagpatuloy na ako sa paglalakad habang nakasunod naman siya.

"E di sumabay ka na lang sa'kin ate. Ipapakilala kita sa kuya ko. Gwapo yun" biro niya na ikinatawa ko naman.

"Heh tumigil ka dyan. But anyway, thanks sa offer pero magco-commute na lang talaga ako"

She shrugged her shoulders "If that's what you say, captain. Sige po bye-bye na!" she saluted before turning on her back at tumakbo. Napailing na lang ako. I wish na sana ganyan din ang level ng energy ko yet I alam kong sa ngayon imposible pa yun.

Pagdating sa bahay dumiretso na kaagad ako sa kwarto para magpahinga. Yayayain ko na lang siguro mag bar mamaya sila Trina kung hindi ako tatamarin. But as of now I just want a good sleep.

Nagbihis na ako at agad-agad na sumalampak sa kama. Nakapikit na ako yet hindi ko talaga magawang makatulog. Paulit-ulit na bumabalik sa akin ang nakita ko kanina. Maven and Snow. Well.. kung tutuusin bagay din naman sila. They're both famous in a good way sa school. A varsity and a cheer captain. Ideal. Almost fictitious. Kung darating man ang time na magseseryoso sila sa isa't-isa, for sure maraming kikiligin. Maybe even writers will be inspired to write stories based on them.

Ang problema ko lang talaga ngayon.. paano ko sasabihin yun sa mga kapatid at daddy ko?

---

Nagising ako dahil sa katok sa pintuan ako then heard one of our maid's voice. It's seven o' clock. Time for dinner.

"Bababa na!" I yelled when the knocking still continue. Tumayo na ako at agad na inayos ang sarili ko. Dad hates waiting. At gustong-gusto niya rin na magkakasabay kami na kumakain ano pa man ang mangyari unless he's not around.