Kissed by Fire (Fire Series #1)

Chapter 66: Dead

This is the sad truth about the society today.

It's not about what you know anymore. It's not about your knowledge. Nowadays, it's all about who you know already.

Nabubuhay tayo sa lipunan na mas pinahahalagahan ang koneksyon mo kaysa sa talino at kaya mong gawin. Na ang pag respeto at pagtanggap sa'yo ay naka depende kung gaano makapangyarihan ang mga tao sa paligid mo. Kahit nga sa mga trabaho ay ganyan na rin. Karamihan sa mga tao ngayon ay gumagamit pa ng koneksyon para makapasok sa kumpanya na gusto nila. Na kung minsan nga, sinasadya pa nila na mag apply sa mga kakilala nila o kakilala ng mga magulang nila para siguradong makapasok agad sila.

But I think it's more sadder.. that most people do that these days dahil wala silang pagpipilian. Kahit kasi siguro gaano mo pa gusto maging patas sa mundong to ay hindi mo pa rin mapaninindigan yun. Dahil kung ganun ang gagawin mo, siguradong mapag-iiwanan ka.

Kagaya ko na lang. God knows I want to face Glicerio Enriquez the right way pero alam kong matatalo ako kung ilalagay ko ang hustisya sa kamay ng ibang tao. Na walang mangyayari kung magsusumbong lang ako sa mga pulis dahil sigurado akong kayang-kaya niyang bayaran ang mga yun.

When the door of the palace's great hall opened, ay sandali kong inayos ang collar ng damit ko and with my two hands hold my tray properly. Ito ang plano na napag-usapan namin ni President Eduarte last night. Today, I have to pretend that I am just a part of his helpers na magse-serve ng mga pagkain sa kanila ng sa ganun ay makapasok ako sa great hall and witness how things will go down for Glicerio Enriquez.

One of the guards gestured at us na pumasok na kami ng mga kasama ko and we did. Napataas ang kilay ko when I see na hindi lang pala si Glicerio Enriquez ang nandito. All of his cabinet members are here. For a moment ay nakatanga lang ako dahil sa pagkamangha. Commonly, I just see these guys in television and not this close.

Glicerio is not looking at me dahil abala sila sa pag-uusap ni President Eduarte. I smirked at the sight of him. Tumatawa kasi siya ngayon and I wonder if he can still laugh after what's bound to happen here today.

"Oh I see that foods have been served. Pwede ba na i-play ko yung video nung proposal habang kumakain tayo?" President Eduarte said na sinang-ayunan naman ng lahat.

Kaming mga servers ay nag stay din at nandito kami sa pinaka likod. Everyone's eyes are on the screen at naghihintay na nung video na sinasabi ni President Eduarte. Hindi naman nagtagal ay nag play na yun.

Agad akong tumingin kay Glicerio. At first he's just dumbfounded until when maybe he has realized kung ano yung video na pinapalabas ay nanlaki ang mga mata niya. He looked at President Eduarte with widened eyes.

"You litte shit.." President Eduarte hissed at him.

"Is that you, Glicerio?" the secretary of the health department asked habang nakatakip ito sa bibig. Halatang hindi makapaniwala gaya ng iba. Glicerio has no answer at that. Nanatili lang siya na nakatingin kay President Eduarte whose gaze is surely piercing him already. Bago pa tuluyang makarating sa parteng kahindik-hindik yung video, ihininto na yun ng secretary ni President Eduarte.

"So apparently.. the claims that you raped that college student two years ago is true. Hindi lang yun.. I have also found out that you used your power and connections para ipakulong yung mga highschool students na nakaaway ng anak mo without further investigation.. sa katunayan, napanood ko nga yung CCTV footage kung saan nangyari yung away and I saw na ang kaklase pala ng anak mo ang nauna at may sinaksak pa nga yun. Ibang-iba sa alam ng mga pulis.."

I smirked as Glicerio's horrified face satisfies me. Hindi ko nga maintindihan kung gusto niya nang umiyak o umihi sa takot.

"Mr. President.. allow me to explain" Glicerio said in a shaking voice but Mr. President snarled at him at kinwelyuhan siya.