Open The Door For The Badboy ✔

6.

*Jordan*

'Goeiemorgen, Jor.' Ik schrik wanneer ik Sandra hoor. Ze is nooit zo vroeg op zaterdag bij ons thuis.

De eettafel is bedekt met lekker ontbijt. Van fruitsalades tot gebakken eieren met spek. Ze zet haar beste (korte) beentje voor Easton.

'Hey, wat doe jij hier?' vraag ik terwijl ik plaats neem aan de gigantische eettafel. Alles in dit huis is gigantisch.

'Ik moest toch bevestigen dat Easton hier was? En je hebt vast ook mijn gezelschap nodig, neem ik aan.' Ze kan echt mijn gedachten lezen. Ik heb genoeg aan Sandra. Waarom moest Easton nou komen?

Ik doe de tv aan en ga zitten. Terwijl ik van mijn cornflakes geniet, kijk ik even naar het nieuws.

Net wanneer ik wil zappen naar een andere zender, komt er iemand binnenlopen.

'Ik dacht dat je een grapje maakte toen je zei dat ik het plattegrond van het huis in het nachtkastje kon vinden. Zonder dat ding was ik nu verdwaald geweest.' zegt hij bewonderend tegen Sandra.

Hij heeft gedoucht en zijn haar zit warrig. Hij draagt een versleten t-shirt met het Adidas logo erop en een donkerblauwe zwembroek. Ik draag gewoon mijn lichtroze nachtpon.

'Goedemorgen, meneer Depont! Neem plaats, ik heb ontbijt gemaakt.' zegt Sandra enthousiast.

'U kunt me ook gewoon Easton noemen, hoor.' Van alle 18 stoelen, koos hij precies de stoel tegenover mij.

Ik pak mijn bord van tafel en loop naar het terras.

'Jordan?' Ik gooi de glazenschuifdeuren open. 'Ik eet op het terras.' Ik hoor haar zuchten. 'Ze draait wel bij.' verzekert ze Easton.

Ik draai helemaal niet bij. Mijn ouders hebben die vreemde jongen gewoon mijn huis binnengelaten.

Het ergste nog is dat ze niet weten wat hij allemaal doet.

Als ik klaar ben met mijn ontbijt, moet ik Lena even bellen. Ze zou vandaag komen om me te helpen bij het cheerleaden. Daarna heb ik ook nog eens de date van mij en Aidan.

'Ik moest van Sandra bij je komen zitten.' hoor ik de zware stem achter me. 'Tuurlijk moest je dat.' Ik blijf kijken naar het strand.

'Jullie hebben echt een groot zwembad.' zegt hij terwijl hij ook aan tafel gaat zitten. 'Dat weet ik. Ik woon hier.' Ik prik net iets te hard in mijn worstjes waardoor mijn bord een piepgeluid maakt.

'Jordan was het toch?' Ik knik. 'Waarom haat je mij zo? Ik ken je geen eens.' zegt Easton.

'Ik ken jou wel. Weet je waarom? Omdat je de badboy bent. Je bent mijn buurjongen, en je weet geen eens wie ik ben. Je wilt niet weten hoevaak ik je dingen heb zien doen door mijn raam.' zeg ik nijdig.

'Stalk je mij?'

'Nee.'

'Ja ja.'

'Alsof ik dat zou willen.'

'Weet je, je bent best mooi wanneer je niet zo chaggie bent.' complimenteert hij me.

Ik ga niet blozen. Ik ga niet blozen. Ik ga niet blozen.

'Wanneer heb je me niet chaggie gezien dan? Sinds jij hier bent wil ik het liefst wegrennen.' zeg ik terug.

'Jullie hebben foto's opgehangen in de gangen.' Hij heeft zijn bord al op.

'Volgens mij ben jij degene die mij stalkt.' Ik sta op en wil weglopen. 'Zou je wel willen, hé?' roept hij me na. 'Pfft. Doe je gordijnen is een keer dicht.' Ik leg mijn bord op het aanrecht en loop naar mijn kamer.

'Sandra?' Ze komt aanrennen. 'Lena komt vandaag, kan jij zometeen de deur voor haar openen? En Aidan haalt me op om 18.00 uur, kan je hem dan naar de woonkamer toe leiden?' vraag ik haar.

'Welke woonkamer?' vraagt ze, terwijl ze haar kladblok pakt. 'Die met uitzicht op het strand.' Ze knikt en schrijft het op.

'Gaan jullie op date?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Ik weet niet. Ik hoop van niet.' antwoord ik. 'Hoezo? Aidan is een leuke jongen.'

'Als vriend, ja. En ik ben nog niet echt over Damian...' zeg ik iets zachter.

Damian is mijn exvriendje. We hebben 7 maanden gehad, totdat hij vreemdging. Ik hield echt van hem, hij is degene aan wie ik mijn maagdelijkheid heb toevertrouwd. Toen we hadden gehoord dat hij het met Hope had gedaan, hebben Aidan en Anthony daarna met hem gevochten, en werden 5 dagen geschorst. Soms hou ik echt van ze.

'Oh ja. Easton mag niet in de oostelijke vleugel van het huis komen.' beveel ik haar. Dat is míjn kant van het huis. De zuidelijke vleugel is van mijn ouders, de westelijke is voor iedereen.

Weer knikt ze. 'Trek dat leuke broekpak aan die je had gekocht in Ibiza.' adviseert ze me.

Eenmaal in mijn kamer kleed ik me om in een simpel grijs shirtje en een short. Mijn haar doe ik gewoon in een staart.

Dan vliegt mijn deur open.

'Leg me uit waarom ik Easton zojuist in de zitkamer zag.' vraagt Lena. 'Ook een fijne zaterdag. Neem plaats, dan vertel ik je alles.' glimlach ik. Ze luistert naar me en gaat zitten op de pastelroze bank in de hoek van mijn kamer.

'Easton blijft 7 weken in dit huis.' Haar ogen worden groot. 'Waarom?' Ik leg haar alles uit.

'Jordie. Ik heb oprecht medelijden met je.' Ze legt haar hand op haar hart. 'Spaar dat maar voor de audities. Laten we gaan trainen.' Ik loop met haar naar de sportzaal, in de westelijke vleugel.

Als ik de deur opendoe, zie ik Easton gewichtheffen alsof het een veertje is.

'Ahum.' kuch ik. Geschrokken legt hij de halter weer op zijn plek. Lena kijkt over mijn schouder mee.

'Wij hebben de sportzaal nodig.' zeg ik. 'Sandra zei dat ik er ook gebruik van kon maken. Hij is groot genoeg.' Hij knakt zijn vingers. Zijn sixpack blijft niet onopgemerkt. Zijn zwembroek is een beetje gezakt, waardoor ik zijn tanline zie.

'Dit is mijn huis. Mijn beurt. Ga naar de gameroom. Wachtwoord van de playstation is "FuckOff02".' Ik hoor Lena's adem stokken.

Hij veegt zijn lip met zijn duim af. 'Pittig. Vind ik wel leuk.' Het boeit me geen fuck wat hij leuk vind, ook al is het Sandra's moeder.

'Boeit me geen ruk. Ga weg.' probeer ik nog. 'Wat gaan jullie doen?' Hij heeft Lena opgemerkt. 'Trainen.' zegt ze.

'Voor?' Easton pakt zijn shirt. 'Ik wist niet dat je op een sport zat.' Ik irriteer me hier echt aan.

'Zoals je zei, je kent me niet. Ik ga audities doen voor de cheerleaders en dan cheercaptain.' Ik wil het liefst de boksbal van het plafond rukken en kapot knippen.

'Ha. Je gaat het niet halen. Laat staan cheercaptain.' lacht Easton.

Excuseer mij? Wie denkt hij wel dat hij is?

'Oh ja? Tot volgende week vrijdag, ik zal de cheercaptains kostuum dragen. Misschien kan je me dan nog zien aanmoedigen, als je ego je zicht niet in de weg staat. En nu uit mijn sportzaal of je staat op straat.'

Hij trekt zijn shirt aan en loopt langs me heen de gang op, nadat hij me een knipoog heeft gegeven.