Open The Door For The Badboy ✔

37.

*Jordan*

'Jordan, godverdomme, waarom kijkt hij jou aan?' snauwt Julina. Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik veel. Heb ik teveel highlighter op of zo?' antwoord ik.

'Kijk naar je menu.' sist Lena. 'Zometeen is het te duidelijk.'

We luisteren naar haar bevel en bestellen allemaal iets. Mayra is de enige die 18 is, dus bestelt zij de drank. Ik kies uiteindelijk voor een "licht-geroosterde zalmfilet met raviolijus en asperges".

Pas na een tijdje merk ik op dat Wade wegkijkt.

Waarom zou Wade naar me kijken? Hij voelt toch niets voor me? Dat kan je niet doen, met de ex van je beste vriend gaan. Misschien ben ik volgens iedereen zijn ex niet.

Ik denk dat niemand dat nog weet, over dat het uit is tussen mij en hem. Als ze dat wel weten, denk ik dat ze ook begrijpen waarom het uit is gegaan. Easton was uit op één ding, dat heeft hij tegen me gezegd, nadat we het hadden uitgemaakt. Hopelijk neemt hij gewoon niet meisjes mee naar mijn huis.

Ik haat dit zo erg. Ik haat Easton, maar voel nog steeds iets voor hem. Niet eens iets, een hele boel. Easton heeft mijn hart vastgehouden en daarna een vijver in gegooid, kijkend naar hoe het op de bodem zonk.

Ik denk dat ik Easton nog nooit heb verteld dat ik echt van hem hou. Dat ik niet meer verliefd op hem ben, maar echt, echt, echt van hem hou. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, het was het toch niet waard.

Ik lijk wel een klein kind. Hoelang duurt het nog voordat ik niet meer elke seconde aan hem denk? Dagen, maanden, misschien wel jaren?

'Hallo, Jordan? Jordan?!' Mayra port me in mijn zij. Ik was zo aan het denken dat ik niet besefte dat mijn eten al op tafel lag.

'Ik en Jor moeten naar de wc.' besluit Lena opeens. Ik sta verward op en volg haar naar de damestoilet. Ze checkt snel of we alleen zijn en begint haar verhaal.

'Je dacht aan hem, hé?' begint ze. 'Hoe wist je dat?' vraag ik quasi overrompeld. 'Waar moest je anders aan denken? Wade, Easton's beste vriend zat daar, makkelijke connectie hoor. Je zat waarschijnlijk niet aan Wade zelf te denken.' Jezus, Lena is wel heel slim.

Ik hou mijn neusbrug vast met mijn wijsvinger en duim en kijk zuchtend naar de grond. 'Ik mis hem zo erg en vraag om je advies.' mompel ik. 'Wat? Ik hoor je niet.' zegt ze om me te plagen.

'Ik mis Easton en vraag je om hulp.' geef ik toe, harder nu.

'Negeer hem.' zegt ze kort. Wat? Ik dacht dat ze zou zeggen dat ik nu naar hem toe moest en lingerie moest dragen en smeken om zijn lul. 'Hoe bedoel je?'

'Negeer hem.' herhaalt ze. 'Negeer hem zo lang totdat hij gek wordt en naar jou toe komt. Negeer hem bij alles. Als hij naar je zwaait, als hij naar je glimlacht, zelfs als hij met je praat. Pas wanneer hij iets zegt dat lijkt op "ik wil je wat vertellen", stop je met negeren.'

'Vanmiddag zei je nog dat ik hem terug moest bellen. Hoezo moet ik hem nu compleet uit mijn leven knippen?'

'Weet ik veel. Ik experimenteer met tactieken.' Ze wuift het weg.

We lopen met zijn tweeën weer de wc's uit, Lena voorop. Net voor de deur zien we Wade tegen de muur leunen.

'Jordan. Mag ik je even lenen?' vraagt hij vrijwel gelijk als hij mij ziet. 'Nee.' snauwt Lena. Ik kijk haar waarschuwend aan, ze loopt verontschuldigend weg.

'Ik weet niet of je erover wilt praten, maar het gaat over Easton.' Het is attent van hem dat hij dat eerst zegt. Ik knik kort als teken dat hij door moet gaan.

Hij slikt eventjes en ik zie zijn adamsappel omhoog en omlaag gaan.

'Hij is niet oké. Echt niet. Hij vecht meer, hij wordt vaker dronken, en neemt volgens mij pilletjes. Hij lijd eronder, Jordan. Ik wil niet zeggen dat het door jou komt, want hij heeft het uitgemaakt. Maar vertrouw me. Gelóóf me. Wat hij zei tijdens het uitmaken, klopt niet. Hij heeft je niet belazerd, of misbruikt of gebruikt. Je kan misschien wel zelfs zeggen dat hij met jou zijn, boven seks verkiest, en dat is erg. Heel erg. Ik ken Easton. Ik weet niet meer hoelang geleden, maar we hadden een discussie op de gang, en ik zág in zijn ogen dat hij het meende over jou, Jordan.'

Ik ben verward, overrompeld, bang, trots, gevleid, noem maar op, van wat Wade net zei. Er is een bom van emotie in me ontwaakt, en ik heb geen idee welke emotie. Ik voel gefladder in mijn buik.

'Dank je, Wade, denk ik.' zeg ik schor. 'Ik, ik weet het echt niet. Iedereen zegt dat hij loog. Dat hij het niet daarom heeft uitgemaakt.'

'Ik heb het gevoel alsof dat zo is. Als we er iets over vragen, ontwijkt hij de vraag, of hij word boos en loopt woedend weg.' stelt Wade vast.

Ik kijk snel naar de meisjes vanaf hier, en zie een pissige Julina. Shit.

'Wade. Bedankt. Ik moet gaan.' zeg ik vluchtig. 'By the way, Julina heeft nog gevoelens voor je en ik weet dat jij dat ook voor haar hebt, dus doe me een plezier, wil je?'

Ik loop weg van Wade, zonder op antwoord wachtend. Als ik aankom bij tafel, staat Julina met een ruk op dat haar stoel naar achter valt. Met haar pas bijgewerkte nagels, gooit ze haar servet van haar schoot op haar bord en loopt weg.

'Wat heb ik gedaan?' vraag ik verward. 'Wade.' Valerie knikt naar hem. 'Ze denkt dat je het met hem aanpapt.'

'Maar dat doe ik niét!' jammer ik. 'Dat weet ze toch?

'Sorry, babe. Ik ga achter haar aan.' zegt Lena. Ik bedank haar snel en pak mijn tas op. Snel haal ik er een ober bij en vraag om de rekening. Met een extra fooi van 10 betaal ik alles en neem dan afscheid van de rest.

Ik vind het wel genoeg voor vandaag.