Open The Door For The Badboy ✔

49.

*Easton*

Zuchtend pak ik mijn boeken weer in. De bel is net gegaan, waardoor iedereen opstaat om als eerste bij hun volgende les te zijn.

Wade tikt me aan. 'Heb je niet geslapen vannacht?' vraagt hij me. 'Hoe bedoel je?' We staan allebei op en lopen de gang in.

'Je wallen onder je ogen zijn net zo groot als je wang, en je reageert chagrijnig op alles.'

Onderweg zie ik Jordan. Ik probeer oogcontact op te vangen, maar ze kijkt afwezig voor zich uit. Als er iemand niet geslapen heeft, is zij het wel. Ze reageert kortaf op alles wat haar vriendinnen zeggen en haar huid is bleker geworden. Volgens mij voelt ze zich niet goed.

'Nee, man. Ik krijg gewoon mijn slaap, ik denk teveel 's nachts. Er is... er zijn gewoon te veel dingen gebeurd in de laatste paar dagen.'

'Weet je het zeker? Als je het niet wilt zeggen, vind ik het oké, maar laat het me gewoon weten als ik iets kan doen.' We delen nog een handgebaar en gaan allebei richting onze les.

***
Tijdens de pauze laat ik mijn ogen over de tafels in de kantine glijden. Ik zie nergens Jordan. Ik moet haar zien. Het doet me niet goed dat ik helemaal niets doe, terwijl zij ergens onder lijd.

Dan zie ik Julina. Julina is de vriendin van Jordan, dat weet ik.

'Heb jij Jordan gezien?' Geschrokken kijkt ze me aan. 'Oh, Easton. Ja, ze is naar de wc.' Ze richt zich weer op haar lunch.

Ik baan me een weg door de leerlingen, naar de meisjes-wc.

Terwijl ik de deurklink omlaag duw, merk ik Jordan op. Ze ziet er lijkbleek uit.

Ik duw de deur verder open, dat is wanneer ze mij ziet.

'Je mag hier helemaal niet zijn.' zegt ze zachtjes. 'Maakt me niet uit.' Ik doe de deur achter me dicht en loop naar haar toe. 'Gaat het wel? Het ziet eruit alsof je zojuist hebt overgegeven.'

'Nee, het gaat niet. Ik heb net ook overgegeven.' Het kost haar alle energie om die woorden uit te spreken.

'We gaan naar huis.' zeg ik vastbesloten. 'Nee, nee. Het is oké, ik kan op school blijven.' gaat ze tegen.

'Jordan, je bent ziek. Je kan niet blijven.'

'Ik wil niet dat ze weten dat ik me niet lekker voel! Is het zo duidelijk dan?'

'Wáárom niet? Ja, het is overduidelijk. '

Ze houdt haar mond weer. 'Laat... laat maar. Ik ga naar huis.'

Verbaasd staar ik haar na, terwijl ze haar tas weer oppakt. 'Jordan, kan je-'

'Ja, Easton, ik ben in staat om alleen naar huis te rijden.' snauwt ze. Dan slaat ze de deur dicht.

Kort daarna hoor ik een kleine kreet achter me. Ik draai me om, om recht in de ogen te kijken van een geschrokken meisje.

***

Het schoolterrein stroomt weer vol, net nadat de bel is gegaan. Het is dinsdag, dan is bijna de hele school rond dezelfde tijd uit. Geroezemoes, geklets en gelach vult mijn oren, als ik onderweg naar mijn auto ben. Het enige waar ik aan denk is Jordan. En Chanel. En mijn ouders.

Wanneer is mijn leven net een fictioneel boek geworden?

'Hey, East!' Vragend draai ik me om. Calvin komt grijnzend aangeslenterd, met Carter aan zijn zij.

'Kom je mee naar Carter's plek? Z'n sex-doll bekijken.' Calvin krijgt een gemene elleboog tegen zijn bovenarm, als grap van Carter. Ze lachen het weg.

'Nee, man. Jordan is ziek thuis.' Zuchtend ontgrendel ik mijn auto. 'Easton, ze heeft een huishoudster. Wat moet ze met haar vriendje? Je bent geen dokter,' zegt Calvin geërgerd. 

'Geen idee, troost of zo. Dat helpt ook,' haal ik mijn schouders op. Ik wil mijn autodeur opendoen, maar Calvin duwt hem dicht.

'Maak je geen fucking zorgen, East. Stuur een app met dat je na jaren weer gaat chillen met je vrienden. Dat begrijpt ze vast wel.'

Jordan leek geïrriteerd toen ik me ermee bemoeide. Ik denk dat ze het zo ook niet zo geweldig zou vinden. Ze heeft Sandra toch al.

'Is goed,' geef ik toe. Calvin geeft een hoek in de lucht. 'Eindelijk, ik heb je gemist. Wade komt ook.'

***

Calvin gooit doelloos een bal in de lucht. 'Tess uit 6D?' Hij vangt hem weer op.

'Die met de Swarovski-ketting? Een 7,' zegt Carter. 'Wát? Een 5. Volgens Alex kan ze niets onder de lakens.' Wade graait naar de zak chips.

'Jij, Easton?'

'Ik ken haar niet,' lieg ik. Ik heb gewoon geen oog voor haar. 'Liegbeest, jij kent letterlijk iedereen van school, zelfs de eersten,' klaagt Calvin. 'Ja, maar ik ken geen Tess,' snauw ik.

Calvin gaat weer door met namen opnoemen. 'Natalie?' Carter denkt eventjes na. 'Een 8.' Wade geeft gelijk antwoord. 'Een 10. Wat ik met haar zou doen...' zucht hij vastbesloten.

'Zeg, hadden jij en Julina niet iets?' merk ik op. Geïnteresseerd in zijn antwoord ga ik met mijn ellebogen op mijn knieën leunen. 'Jawel, maar ik mag toch wel wat fun hebben? Dat heb jij toch ook?' antwoordt Wade.

'Echt niet, Easton denkt alleen maar aan Jordan. Hij is bijna geobsedeerd door haar,' vult Calvin voor me aan.

'Sorry, ik kan er niets aan doen. Ze is ziek. Ze voelt zich duizelig, misselijk... uit het niets gewoon. Sinds gister,' zucht ik.

Er is een paar seconden stilte. Ik ben dit niet gewend.

'Wanneer hadden jullie voor het laatst seks?' vraagt Calvin, angstaanjagend serieus.

'Rot op, Calvin. Dat zijn mijn za...' Mijn woorden sterven langzaam weg.

Het lijkt nu net een puzzel, die zijn laatste stukje gevonden heeft.

'Dus?' dringt hij aan. 'Een paar dagen geleden, zaterdag.'

'Was dat veilig?'

Shit, shit, shit.

'Nee, maar ze is aan de pil,' antwoordt ik gefrustreerd. 'Dat helpt zelden niet, ze is dus waarschijnlijk zw-'

'Ja, dat weet ik, Calvin!' Ik sta zo snel op dat Wade ervan schrikt. Ze staren me alle drie geschrokken aan, terwijl ik nerveus de woonkamer uitloop, naar de voordeur.

Wat moet ik met dit nieuws?

Eenmaal in mijn auto ga ik naar de dichtstbijzijnde drogist.