Open The Door For The Badboy ✔

10.

*Jordan*

Waarom denk ik daar aan? Ik moet echt stoppen met Easton in mijn hoofd halen. Zeven weken overleef ik makkelijk.

'Ben jij de ex van Damian?' vraagt Easton plotseling. 'Hoezo?' Ik ga rechter zitten. 'Ik heb jullie voor een tijdje met elkaar zien lopen en zo.' Easton wist dus wel dat ik bestond.

Damian en Easton hebben al jarenlang ruzie. Ze kunnen elkaar niet uitstaan. Maar ik wist niet dat hij wist dat ik Damian's vriendin was.

Easton opent zijn raam, godzijdank. Het begon warm te worden.

'Ja, ik ben zijn ex.' geef ik toe. 'Ik haat je niet, ook al heb ik een spuughekel aan Damian. Waarom zou je een relatie met hem aangaan? Hij gaat alleen maar vreemd.' Hij spreekt Damian's naam uit alsof het een scheldwoord is.

'Ik haat Damian ook.' lach ik. Easton verstelt zijn achteruitkijkspiegel op mijn gezicht. 'Dit is de eerste keer dat ik je zie glimlachen.'

Verlegen kijk ik naar mijn roomkleurige hakken. 'Ik dacht dat je naar de foto's in de gang had gekeken.' zeg ik zacht. Hij moet lachen, het is het meest sexyst wat ik ooit gehoord heb. 'Ja, dat heb ik ook. Je glimlach is alleen maar mooier in het echt.'

Flirt hij nou met me? Een blos trekt omhoog in mijn wangen.

'Ook al heb je een laag makeup op, ik kan je nog steeds zien blozen.' merkt Easton op. 'Hou je bek.' zeg ik terug. Zijn mond trekt in een scheve glimlach.

De sporthal komt in zicht, en ergens ben ik best wel een beetje droevig dat ik nu al weg moet.

'Hoe laat ben je klaar?' vraagt Easton. 'Zes uur.' antwoord ik kort voordat ik uitstap. 'Mijn footballtraining begint om vijf en eindigt om zeven. Als je een uurtje wacht, kan ik je naar huis brengen.' stelt hij voor.

Lena kan me eigenlijk ook gewoon naar huis brengen, dan hoef ik helemaal geen uur te wachten. Maar Easton zien trainen en dan ook nog eens naar huis worden gebracht...

Weer bijt ik zachtjes aan de binnenkant van mijn lip, dan knik ik twijfelend. 'Je kan dan gewoon op de tribune's gaan zitten. Als iemand je vraagt waarom je hier bent, zeg je dat je mijn vriendin bent. Er zitten grijpgrage jongens in het team.' lacht hij nerveus.

Daar weet ik alles van. Als er een meisje vreemd was gegaan, was het altijd met iemand van het team. Niemand kan een footballspeler weerstaan, zelfs ik niet. Easton is het lopende bewijs.

'Geef me je telefoon.' beveel ik. Easton overhandigt gelijk zijn iPhone 7. Een paar seconden later heb ik mijn telefoonnummer ingetikt en opgeslagen, waarna ik hem zijn mobiel weer teruggeef.

'Bel me zodat ik ook jouw nummer heb.' zeg ik wijzend naar het toestel in zijn handen. Dan draai ik me om en loop sierlijk naar de sporthal. Easton is al weggereden.

***
Wanneer ik de deur van de meisjeskleedkamer open, kijken 34 paar ogen naar me toe, inclusief die van de coach. Waarom heeft niemand me vertelt dat zoveel mensen auditie zouden doen?

Tristen kijkt vanuit een hoek met fronzende wenkbrauwen naar me toe, Hope is de eerste die wat zegt. 'Weet je, je komt audities doen. Niet op bezoek bij de president.' De hele kleedkamer lacht, behalve Lena en coach Whither.

'Het spijt me, had me verslapen. Ik ben zo snel mogelijk hiernaartoe gekomen, omdat ik nou eenmaal niet te laat wou komen voor mevrouw Whither.' Die laatste zin tovert een bewonderende glimlach op de gezicht van de coach.

'Dus ben ik maar in mijn pyjama gekomen.' zeg ik wijzend naar de beige longsleeve coat en witte bandagedress.

'Het is niet mijn schuld dat jij in Walmart ondergoed slaapt en ik in Louis Vuitton.' eindig ik met een sarcastische glimlach.

Nu is het Hope's beurt om stil te zijn. De hele kleedkamer staat opeens aan mijn kant.

Hope kan waarschijnlijk niet tegen kritiek, want ze bijt tien keer erger terug.

'Daarom sliep Damian met mij, en niet met jou.' mompelt ze hard genoeg zodat ik het kan horen.

'Wel erg van je dat je jongens pikt die al iemand hebben. Had het kunnen weten. Jouw klasse is lager dan de hangtieten van Tristen.'

Tristen en Hope kijken nu allebei beledigd naar me toe. Hope stampt de sportzaal in met Tristen op haar hielen, terwijl iedereen ze uitlacht. Zelfs Whither.

Lena geeft me een trots knipoogje en een schouderklopje.

'Kleed je om. Jij bent als twaalfde aan de beurt. Er zijn 24 audities en er worden maar vier aangenomen! Verpest dit niet, Jordan.' waarschuwt ze me. 'Relax, volgens mij staat Whither al aan mijn kant.' lach ik.

'Je hebt Hope echt vernederd. Dat gaat ze terug doen.' Ik heb mijn jas en hakken al uit. 'Trouwens, hoe was het met Aidan?' vraagt Lena nieuwsgierig. Gisteravond komt weer op.

'Lena, ik heb iets doms gedaan. Ik en Aidan hebben seks gehad.' Haar ogen sperren wijd open.

'Wat?! Voel je nou iets voor hem?' Ik schud bang mijn hoofd. 'Hoe kon je dat doen? Hoe wil je het hem nu vertellen dan? "Oh sorry, we hebben geneukt maar ik voel niets voor je."' zegt ze boos.

'Ik weet het niet! Ik kuste hem nadat hij me vertelde dat hij op me was, en toen gingen we naar mijn huis en gebeurde het gewoon. Hij zal nu echt het idee krijgen dat ik hem heb gebruikt!' vertel ik haar.

Ik lijk nu bijna op Easton.

'Dames?' onderbreekt de coach ons. 'Komen jullie zo?' Ik en Lena knikken allebei tegelijkertijd. Snel trek ik mijn outfit aan en gooi mijn haar nog in een strakke staart.

'Cheerleaders achter de tafel staan, auditievoerders op de witte lijn!' beveelt Whither ons.

Wanneer ik op de streep sta, zie ik dat Hope en Tristen aandachtig maar ook vies naar me kijken.

Pff, wat willen ze doen? De sportmat saboteren?

'Het gaat zo: je voert de kunsten uit die ik opnoem en doet uiteindelijk een stunt.' legt Whither uit. Een stunt is een soort van dansje, net zoals Lena me geleerd had.

'Ik kijk de kunsten na, en de cheerleaders stemmen op degene met de beste stunt. Onthou: er kunnen maar 4 mensen worden gekozen.' zegt de coach. Lena kijkt me bemoedigend aan.

Dit lukt me wel.

***
Ik ben hierna aan de beurt.

En op dit moment ben ik heftig aan het twijfelen of het me ook echt gaat lukken.

Want deze meiden zijn best goed.

Als het meisje, Faylinn geloof ik, klaar is met haar stunt, applaudisseert de halve zaal. Met een trotse glimlach neemt ze weer plaats op de witte lijn.

'Jordan McBella? Jouw beurt.' zegt coach met een klembord in haar handen.

Nerveus loop ik de sportmat op. 'Wacht even. Ik ga koffie halen.' Mevrouw Whithers snelt de tussenkamer in.

Lena merkt mijn trillende handen op en loopt naar me toe. 'Luister. Als je alle kunstjes goed doet, ga je sowieso over. Dat kan jij, dat weet ik. Tot nu toe heeft niemand ze allemaal gedaan. Slay daarna ook nog de stunt, en je staat op nummer 1. Dan sta je ook nog in aanmerking voor cheercaptain, want bijna iedereen mag je.' informeert Lena me. Ik knik alleen maar en adem diep in en uit.

Met een dampende koffiemok komt coach weer terug.

'Oké, we kunnen beginnen!' roept ze.