Open The Door For The Badboy ✔

60.

*Jordan*

Shit! Shit shit shit shit...

'Easton.' Heftig schud ik zijn schouder. 'Easton!'

Hij wordt eindelijk wakker en kijkt me met een verward gezicht aan. 'Wat? Waar moet je me zo gewelddadig voor wakker- Fuck, hebben we school?' Zijn ogen sperren wijd open.

'Het is drie uur 's middags! School is al voorbij!' roep ik geïrriteerd. 'Dus? Waar stress je nog over?' Hij gaat weer liggen. Ik klap hem op z'n achterhoofd. 'Hallo? Zo simpel is het niet, hoor.'

Pijnlijk wrijft hij over z'n achterhoofd. 'Uh... jawel? Het is geen groot probleem, Jordan. Kom gewoon weer liggen.' Hij houdt zijn armen open. Hij ziet er extra leuker uit doordat zijn haar door de war zit. En omdat hij naakt onder het laken ligt. Hm, misschien overdrijf ik, dus ga ik meteen weer bij Easton liggen. Zijn ene arm ligt op mijn rug en de ander in mijn haar.

'En,' Hij zucht. 'Wat ben je van plan te doen vandaag?' Verbaasd kijk ik op. 'Je weet dat onze ouders vandaag terugkomen, hé?'

'Ja, maar dat is 's avonds pas.' Hij haalt zijn schouders op. 'We hebben nog een paar uurtjes voordat ze terug-'

Easton wordt onderbroken door een beltoon. Het is mijn telefoon die afgaat, in een tasje helemaal aan de andere kant van de kamer. 'Ga je die nog pakken?' vraagt hij. 'Nee, ik blijf liever liggen. Als het echt belangrijk is belt diegene wel weer opnieuw,' zucht ik. 'Waar waren we?' Het gebel is inmiddels gestopt.

'Ik weet niet... we kunnen gewoon in bed blijven?' probeer ik. Hij glimlacht en trekt me dichterbij. 'En misschien iets anders...?' vraagt ie voorzichtig, wiebelend met z'n wenkbrauwen. Giechelend druk ik mijn lippen op die van hen. Net wanneer ik bovenop hem wil klimmen, horen we mijn telefoon weer gaan.

Zuchtend gooit Easton zijn hoofd weer tegen het kussen. Hij laat me los en wijst gefrustreerd naar waar het geluid vandaan komt. 'Pak hem nou maar.' Wat een vibekiller.

'Ogen dicht,' zeg ik, voordat ik opsta. Ik heb geen kleding aan en ik wil niet dat Easton staart, ook al heeft ie al elke moedervlek op mijn lichaam gezien. Hij gehoorzaamt grinnikend. Na gestrompeld naar mijn tas te hebben, pak ik mijn telefoon. Snel kijk ik achterover of Easton z'n ogen open heeft gedaan.

Sandra belt. Sandra belt! Waarom belt ze? Ben ik iets vergeten te doen? Heeft school iets gezegd? 'Neem op dan!' roept Easton. Shit. Ik neem op.

'Hey, Sandra! Is er iets?' Ik probeer neutraal te blijven. Ik wil niet dat ze opmerkt dat ik niet naar school ben geweest. 'Hey, mija. Sorry dat ik wat later ben, ik heb even een paar voorbereidingen gedaan. Er komt zo een crew langs. Kan je ze binnenlaten en naar de tuin leiden?' Opluchting overspoelt me. 'Ja, tuurlijk.' We zeggen allebei nog even gedag en hangen dan op. Verheugd draai ik me om naar Easton.

'Ik moet zo gewoon even opendoen voor de catering. Niets aan de hand,' vertel ik hem. Hij kijkt me met een denkende blik aan. Zijn ogen zijn niet gericht op mijn ogen. Dan besef ik het me. 'En stop met staren!' Lachend gooi ik mijn tas naar zijn hoofd. Easton vangt het net op tijd behendig op. 'Sorry, macht der gewoonte,' grinnikt hij.

***

'Mevrouw McBella?' Ik draai me om. Een vrouw in pak komt met een houten klembord naar me toe lopen. 'Alles is klaar. De hapjes staan uitgestald en we hebben precies genoeg stoelen voor alle gasten. Is er nog iets anders dat u wilde hebben?' Het is heel mooi ingericht. Er zijn veel witte statafels rondom het zwembad en een lange tafel aan de zijkant dat vol zit met drankjes en hapjes. Zo hier en daar staan er lange vazen met planten erin. Langs het huis zijn er ballonnen opgehangen.

'Nee, het is oké zo, dank jullie wel. Jullie kunnen allemaal pauzeren in de keuken, de gasten komen pas over een half uur,' zeg ik tevreden. Ze knikt, geeft een bedankje, en roept dan naar de crew dat ze naar binnen kunnen komen. Er blijft één iemand staan bij de hapjes.

'Easton!' Hij schrikt op en laat z'n cakeje vallen. 'Die zijn niet voor jou! Ga je omkleden!' roep ik. Soms gedraagt ie zich echt als een kind... Het is gewoon vermoeiend. 'Ja, baas!' En rent dan naar binnen.

Sandra is er nog stééds niet. Ik begin me nu wel degelijk zorgen te maken. Ik heb haar twee keer gebeld, maar ze neemt niet op. M'n ouders zijn hier over een uur. Help.

***

Nerveus sta ik met een drankje in de tuin. Het is cola met een bodempje vodka. Mijn ouders' zakenvrienden mogen niet weten dat ik drink, maar ik heb echt even een slok nodig.

Ik draag een lange witte jurk met een hoge split, eventuele sieraden en mijn haar zit in een strakke lage staart. Ik vond het eerst te overdressed, maar de stylist (dank je, Sandra!) vond het goed genoeg voor de "evenement".

Easton daarentegen draagt een donkerblauw chique pantalon met een witte overhemd. Z'n haar is geweldig gedaan. Hij ziet er gelijk een jaar of drie ouder uit. Vooral met het glaasje whisky in z'n hand.

'Gaat het wel? Je lijkt zo bleek,' fluistert Easton me toe. Bullshit, ik draag vier lagen foundation. Ik haal m'n schouders op. 'Ik vraag me gewoon af waar Sandra is.' Ze is er nog steeds niet. Ach ja, komt wel goed. Sandra heeft het vast druk.

Het is bomvol. Ik schat rond de tweehonderd gasten. Allemaal mensen van werk, maar ook vrienden en familie. Er zijn ook veel mensen voor Easton's ouders gekomen. Alle gasten worden aan de voordeur verwelkomd. Er zitten superveel auto's voor ons huis, maar de meeste mensen worden afgezet door hun chauffeur. Er is gelukkig genoeg personeel voor alles. Van het schoonmaken tot het eten serveren. Ik vind dit maar raar.

'Vind jij het ook niet verdacht dat er zoveel mensen zijn? Dit is normaal nooit zo,' vraag ik Easton. Hij knikt. 'Je hebt gelijk, maar ja. Het is niet zo erg, toch?' Zuchtend haalt hij zijn hand door zijn haar. 'Misschien zijn ze wel gewoon heel enthousiast over dat ze terug zijn? Of een hele goeie businessdeal?'

Ik overdrijf. Easton heeft vast gelijk. En wat maakt het uit als ze een feestje willen houden? Ze maken er ook nooit een probleem van als ik het doe. Ik moet echt even gaan rusten. Dit zijn allemaal onnodige vragen die ik heb.

Plotseling komt er een meisje naar ons toe lopen. Ze draagt een schort, ze is dus van de catering. 'Mevrouw en meneer? Jullie ouders zijn gearriveerd. Loopt u mee?'