Open The Door For The Badboy ✔

34.

*Jordan*

Het gebeurde gewoon. Ik zocht troost, Aidan was er, en toen gebeurde het.

En nu wil ik dat het zo gauw mogelijk stopt.

Aidan's hand schuift verder onder mijn shirt, deze keer wat meer richting mijn bh.

Geschrokken trek ik terug van de kus en kijk Aidan aan.

'Sorry, ik wil... wil het niet,' stamel ik. Aidan's hand is nu veel te dichtbij. 'Kom op, je wilde het.' draaft hij door.

'Nee, Aidan. Nu niet meer.' Ik wil zijn hand vanonder mijn shirt halen, maar hij trekt ruw mijn shirt eraf.

'Aidan!' Vanuit frustratie sla ik zijn hand weg. 'Ik zei nee!' Hij trekt zich niets aan van wat ik zeg.

Voordat ik het weet pint hij me tegen de bank aan met allebei mijn polsen.

'Je hebt mij seksueel misbruikt, net zoals Easton bij je deed. Je bent een slet, Jordan. Je maakte de eerste stap, dus waarom maak je het niet af?!' roept hij.

Mijn geschrokken gezicht verandert in pure walging.

Ik weet mijn rechterpols los te krijgen en sla hem zo hard mogelijk in zijn gezicht. Met mijn jas, tas en schoenen in mijn hand, ren ik naar buiten. Mijn shirt mag hij houden, ik had niet genoeg tijd die te pakken.

Ik kan maar niet stoppen met huilen. Snel trek ik mijn jas aan, rits hem dicht, glip mijn schoenen aan en ren door tot het park. Met mijn gezicht in mijn handen ga ik zitten op een bankje.

Werd ik zojuist bijna verkracht door mijn beste vriend? Alles gaat fout. Ik ben fysiek, mentaal en emotioneel gebroken.

Ik wil naar huis, maar dat word te lang lopen en ik ben te bang voor het openbaar vervoer.

Snikkend druk ik op de sneltoets op mijn telefoon. Hij neemt niet op. Hopelijk heeft hij nog een klein beetje sympathie in zich.

Ik verstuur mijn locatie en wacht af. De lantaarnpalen staan aan en zorgen voor een late night sfeer. Ik zie er niet uit. Mijn ogen zijn zwart door mijn uitgelopen mascara, mijn lippen gezwollen, mijn haar kan niet slechter.

Ik schrik van mijn ringtone en kijk naar degene die belt. Nog steeds huilend neem ik op.

'Ik kom eraan. Blijf waar je bent.' is het eerste wat hij zegt.

'Niet ophangen, alsjeblieft. Ik ben bang en alleen en ik weet niet wat ik moet doen. Doe alsjeblieft snel, Easton.'

'Wat is er gebeurd? Ik ben er in 5 minuten.' Op de achtergrond hoor ik een autodeur dicht slaan.

'Hij- hij ging te ver. Ik wilde niet met Calvin naar huis, dus ik stapte uit en belde hem, daarna kwam hij me ophalen en zijn we naar zijn huis gegaan. Hij zei dat ik mocht blijven slapen en hij was zo aardig en behulpzaam en de perfecte troost, en toen deed ik iets doms. Ik kuste hem, sorry, en toen wilde hij meer. Ik zei nee, maar hij ging toch door, en hij zei iets wat me oprecht heeft gekwetst, dus ik heb hem geslagen en ben weggerend en nu ben ik hier.' ratel ik aan één stuk door.

'Heb je honger?' vraagt hij. Hij zegt niets over wat er zojuist is gebeurd. Ik denk dat hij het ontwijkt en me aan iets anders wilt laten denken. 'Een beetje.' zeg ik zacht.

We praten over de meest randomste dingen totdat hij er is. Ik stap in en zeg niets. Hij legt gelijk een papieren zak McDonald's op mijn schoot en rijd weer verder.

'Wat zei hij?' zegt Easton opeens. 'Ik wil het er niet over hebben.' Stilte. 'Het ging over mij, hé?' vraagt hij.
Ik knik langzaam.

'We moeten daarover pra-' Ik onderbreek hem. 'We praten over niets, Easton. Ik waardeer het dat je me bent komen ophalen, maar wat je vandaag zei heeft er voor gezorgd dat ik je haat.' Ik probeer enige kilte in mijn stem te laten klinken.

Zijn adem stokt en hij knikt. Voor de rest van de autorit is het stil.

***
Hete stralen water kletteren op de grond, ik in het midden.

Ik zou niets anders willen dan Aidan spijt zien hebben. Of in elkaar geslagen worden.

Wat voel ik voor Easton? Ik hou van hem, maar ik háát hem ook. Ik geef hem geen één enkele kans meer.

Ik heb mezelf blootgelegd aan hem. Hij weet alles over mij en heeft me gevoeld zoals niemand anders dat deed.

En nu knijpt hij letterlijk mijn hart fijn.

Hoelang moet ik nog met hem? Vier weken?

Sandra. Waar is ze? Ze zou al terug moeten zijn.

Ik spoel me snel af en stap de douche uit. Met een handdoek om mijn lichaam ren ik naar de huistelefoon.

Ik ken Sandra's nummer uit mijn hoofd. Ze heeft me met letterlijk alles geholpen. Met kleine dingen, zoals veters strikken, maar ook met autorijden en koken.

Na twee keer overgaan word er opgenomen.

'Mija! Hoe gaat het? Je belt echt net op tijd, ik ben net geland!' roept ze enthousiast door de telefoon. Wauw, mijn timing is wel goed.

'Hey, Sandra. Eerlijk gezegd, gaat het echt niet goed. Kom alsjeblieft snel weer naar huis.' zeg ik oprecht.

'No, no, no, wat is er gebeurd? Nee, wacht, zeg niets. Ik kom eraan. Drink een kopje thee, mija. Waar is Easton?' Ik hoor haar schoenen tikken op de achtergrond, alsof ze aan het rennen is.

'Ik wil niet praten over Easton.' zeg ik, terwijl ik op mijn bed ga liggen. 'Oh, is Easton de reden dat het niet goed gaat?' Haar stem klinkt bezorgd. Ik antwoord met een zielige, kleine ja. Ze troost me nog 10 minuten voordat ze ophangt.

Thee, dat zou me nu goed doen. Ik kleed me snel om in iets comfortabels, en wil net mijn kamer uitgaan, als er word geklopt. Wantrouwig doe ik de deur open.

'Ik dacht dat je misschien wat wilde eten. Als je me nodig hebt, ik ben over een half uur weer thuis.' Hij loopt langs me heen de kamer in, en legt het dienblad met daarop lemon tea en een fruitsalade op mijn bureau. Daarnaast een glas water met een paracetamol.

Ik knik kort als bedankje. Hij loopt de kamer uit en doet de deur achter zich dicht.

Waarom doet Easton zo aardig? Hij heeft het uitgemaakt met de gemeenste woorden ooit. Hij heeft me misbruikt. Waarschijnlijk doet hij dit alleen maar omdat hij nog een paar weken met me moet.l

Frisse lucht. Ik heb frisse lucht nodig. Ik neem het dienblad mee naar mijn balkon en ga zitten aan het tafeltje. De lampen rondom het huis staan aan, dus ik zie goed genoeg wie het huis uitloopt en dat hij aan het bellen is.

Ik hoor niet alles, maar hoor nog net dat hij Aidan's adres opnoemt.

Ik eet snel alles op, druk de thee en paracetamol achterover, en ga dan weer naar binnen.

Ik stuur Sandra snel een bericht dat ze lekker naar huis mag gaan en morgen vrij kan nemen.

Gapend ga ik in bed liggen, en val met voldoening in slaap, want iets zegt me dat Easton met een paar andere mensen Aidan helemaal in elkaar zal slaan.

En daar ben ik geen eens boos om.