Open The Door For The Badboy ✔

35.

*Jordan*

'Waarom kijk je steeds zo walgend naar elk stelletje?' vraagt Valerie zich af. Julina trekt grote ogen op en kijkt haar aan met een waarschuwende blik.

'Wat? Oh, is er iets gebeurd?' Valerie's wenkbrauwen gaan gelijk bezorgd omlaag, en kijkt me dan vanonder haar lange wimpers lief en vragend aan.

'Weet zij het nog niet?' vraag ik aan Julina en Lena. Julina schudt haar hoofd van niet en Lena haalt haar schouders op. Mayra neemt gelukkig het woord voor me.

'Easton was al die tijd al een klootzak.' zegt ze kort. Valerie slaat haar hand op een overdreven manier op haar mond. 'Heeft hij je, misbruikt?'

Tranen wellen op, maar ik negeer ze en knik flauw glimlachend. De glimlach is zo nep, dat het pijn doet.

'Daarom gaan we na schooltijd naar de salon, en dan de spa, en daarna gezellig uiteten met zijn vijfjes. Zal ik Anthony en Aidan vragen mee te gaan?' zegt Julina.

Mijn adem stokt als ik zijn naam hoor. Op dit moment is dat de laatste naam die ik wil horen, naast Easton. Maar híj het minst.

'Néé.' zeg ik nors. Ze schrikken alle vier van mijn reactie. Ik herstel me weer en zucht diep, alsof er een lang verhaal aankomt. Maar niet hier, niet in de kantine met de hele school en op de eerste schooldag nadat ik gehuild heb om Easton en die kutbrand en die kut-"beste vriend".

'Ik vertel het wel, maar pas als we ons opmaken bij Mayra thuis. Ik wil zijn naam, Aidan, niet meer horen.' spuug ik eruit. Ik spreek zijn naam uit alsof het een scheldwoord is.

Er komen duidelijk vraagtekens bij iedereen. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Valerie. 'Jezus, Val. Ze zegt net dat ze het pas later zegt. Begrijpend luisteren.' Julina stoot haar aan en kijkt boos naar haar. Ergens moet ik er om lachen.

'Ik heb hem by the way vandaag niet op school gezien. Ik heb economie met hem, en ik zag hem niet in de les.' vertelt Lena.

Mayra prikt met haar vork wat rond in haar salade. 'Hij spijbelt vandaag.' mompelt ze. 'Hoe weet je dat?' vraagt Julina. 'Er was geen melding van zijn ouders, en de docenten gaven aan dat hij niet in de les was. Hij heeft me geappt en gevraagd of hij hem als ziek wilde opgeven, maar eigenlijk spijbelt hij.' vertelt Mayra.

Ik was bijna vergeten dat Mayra assistent is bij de mediatheek en zulke dingen regelt en zo.

'Hij heeft vertelt dat ie had gevochten,' Met Easton. 'En zichzelf niet wilde vertonen op school. Hij schuilt voor een week bij Anthony tijdens schooltijd.' biecht ze op.

'Oké, Jor, maar je maakt me echt nieuwsgierig naar het verhaal nu.' dringt Lena aan.

De drang om te spijbelen is nu best groot. Easton is ook op school en het is pas de eerste pauze, dus de kans dat ik hem zie is groot, en dat wil ik dus niet.

'Laten we spijbelen. Voor de rest van de dag.' stel ik impulsief voor.

Julina pakt snel haar tas en springt op. 'Yes! Laten we gaan.'

De rest is in tegenstelling tot Julina niet zo enthousiast.

Valerie: 'Wát? Als mijn ouders dit ontdekken, zetten ze me op een normale middelbare school.'

Lena: 'Bio-toets.'

Mayra: 'Ik moet na schooltijd de papieren van een uitschrijving klaarzetten. De directie is best pissig daarover, dus ik heb geen zin om het te laten liggen.'

'Goed. Dan gaan ik en Jordan alleen wel, ze vertelt het verhaal over meneer Klootzak, Aidan dus, alleen tegen mij. Ciao.' zegt Julina. Ze haakt haar arm om de mijne.

'Oké, oké. Ik ga mee.' zegt Lena. Valerie gaat ook mee,  maar kijkt heel schuldig, alsof ze een moord heeft gepleegd.

'Ik zweer jullie, als ik word ontslagen, hang ik jullie bij je wenkbrauwen op.' klaagt Mayra. Ze pakt haar tas nu ook op en volgt ons naar de uitgang.

'Ik zie jullie bij mij thuis.' roep ik voordat we allemaal in de auto stappen. Ze stemmen allemaal toe met een knikje of wat geroep.

***
'Maak het jezelf gemakkelijk. Ik ga even wat te eten halen.' Met mijn telefoon in mijn hand loop ik naar de voorraadkast. Vanuit de grote woonkamer hoor ik Mayra en Valerie ruziën om de zitstoel, terwijl ik twee zakken chips pak.

Sandra is gisterochtend weer teruggekomen. Gelukkig doet ze nu boodschappen, want als ze mij thuis zag tijdens schooltijd, zou ze het de hele tijd hebben over dat ik kostbare tijd verspil en al dat andere soort dingen.

Easton is gisteren bijna de hele dag niet thuis geweest. Ik heb hem maar één keer gezien, en dat was door mijn raam. Om 03.41, stomdronken, door Wade thuisgebracht.

Sandra weet het nog steeds niet over ons. We zouden vandaag weer bijkletsen en zo, dus ik kijk er wel naar uit.

Plotseling trilt mijn telefoon. Mijn bekende ringtone gaat af, en vertelt mij dat iemand belt.

Easton.

De knop om op te nemen lokt me uit, maar ik weet dat ik hem moet laten. Ik weet niet meer hoeveel weken hij nog met me doorbrengt, maar hopelijk zijn het er weinig.

Ik druk op rood en schuif de telefoon in mijn broekzak.

'Bel terug.'

Met een gil laat ik de zakken vallen.

'Jezus, Lena. Ik schrok me dood.' Ze staat in de deuropening, met haar armen gevouwen, leunend tegen de rand.

'Sorry, maar bel terug.' herhaalt ze. 'Hoezo? Het is Easton. Ik neem niet op en bel al helemaal niet terug.' ga ik er op in.

Ze doet een stap naar me toe.

'Ik heb het gevoel alsof Easton liegt. Alsof hij het niet wilde uitmaken. Als je eens met hem zou praten, zou het dingen ophelderen.'

Sinds wanneer is Lena zo serieus over relaties? Ze heeft er al een paar jaar geen één gehad.

'Lena. Neem eerst eens een relatie. Misschien weet je dan hoe het voelt.' zeg ik bot.

Ze zucht. 'Kan ik niet.'

'Hoezo niet?'

'Omdat ik lesbisch ben, Jordan.'

Wow. Dat wist ik niet. En dat is pijnlijk aangezien ik één van haar beste vriendinnen ben.

'Oh. Hoe komt het dat ik dat niet weet?' zeg ik, deels gekwetst. 'Ik support je trouwens echt helemaal honderd procent. Ik hou van je en het boeit me niet dat je uit het rijtje stapt. Ik sta altijd achter je, bij elke beslissing.' ratel ik snel met een flauw glimlachje.

Lena lacht eventjes. 'Dat is fijn om te horen. Ik twijfelde ongeveer een jaar erover. Een maand geleden begon ik het steeds meer te beseffen, en sinds eergisteren weet ik het. Jongens zijn niets voor mij.'

'Dan waarom ontmoet je niemand? Er zijn genoeg lesbische of biseksuele meisjes op school.' Ze schudt haar hoofd. 'Het is niet zó makkelijk. Ik word niet gelijk verliefd op de eerste lesbienne. Dus neem Easton niet voor granted, en bel hem terug.' Ze knipoogt en loopt dan de voorraadkast uit.

Het kostte me elk sprankeltje moed, maar ik bel hem terug.

Er word gelijk opgenomen.

'Waarom ben je niet op school? Is het vanwege Aidan? Moet ik hem weer vuisten? Ik doe het wel, hij is aan het spijbelen, maar ik weet waar hij is. Ik kan in de pauze, of na school gaan, of misschien nu ook spijbelen. Moet ik trouwens langskomen met chocoladetaart voor het geval je ongest-'

'Stop. Ik spijbel. Er is niets. Ik hoef niets. Ik wil niets. Easton, bel me niet meer.'

'Jordan. Ik weet dat je koppig bent, en me haat. Maar praat met me.'

Bij het woord 'praat' hang ik gelijk op. Er valt niets te bespreken. Ik ben nu al boos op mezelf dat ik terug heb gebeld.

Met de twee zakken chips loop ik weer terug de woonkamer in.

Ik begin gelijk met waarvoor ze hier eigenlijk zijn.

'Aidan heeft me geprobeerd te verkrachten.'