Open The Door For The Badboy ✔

25.

*Jordan*

'Het enige wat ik van je vraag, is dat je je moet inhouden.' Easton legt zijn hand op mijn bovenbeen. 'Jordan? Heb je me gehoord?'

Ik bijt zo hard op mijn lip dat ik denk dat het bijna zal bloeden. Langzaam knik ik ja.

We zijn onderweg naar Faylinn's huis. Ik bij Easton in de auto, en de rest bij Anthony.

'We weten niet of haar ouders ook thuis zijn.' zegt Easton. We slaan af en parkeren voor haar huis. Het is geen eens de helft van die van mij.

Een voor een stappen we uit.

'Iedereen blijft hier.' beveel ik ze. Easton aarzelt om wat terug te zeggen, maar zwijgt dan toch. Vastberaden loop ik naar haar deur.

Ik bel één keer aan. Net wanneer ik weer wil aanbellen, gaat de deur open.

'Wat doe jij hier?' vraagt Faylinn. Mijn nagels hebben al wondjes gemaakt in mijn handpalmen. 'Boos dat ik je ga inmaken?' wrijft ze erin.

Wanneer ze de rest achter me ziet staan, verslapt haar zelfverzekerde blik.

'Ik weet niet waar je mee bezig bent, Faylinn, maar het zou leuker voor je zijn als je ermee stopt.' zeg ik kalm.

'Waarom zou ik er mee stoppen? Dit is geweldig!' schaterlacht ze. Ik doe een stap naar voren.

'Ik waarschuw je. Je gaat verliezen. Daarna zal ik er voor zorgen dat er niemand nog bevriend met je wilt zijn. Dat niemand nog naar je wilt omkijken. Ik maak je sociale leven kapot.' reageer ik.

Ik hoor voetstappen achter me. Ze zijn erbij komen staan. Faylinn sluit half haar deur.

'Ben je bang? Goed zo. Zou ik zeker zijn als ik jou was.' zegt Julina, terwijl ze haar losse haar in een staart zet.

'Bang? Pff.' zegt Faylinn, met haar deur nog steeds half dicht.

'Ik ga winnen. Weet je hoe ik dat zo zeker weet? Iedereen heeft nu een slecht beeld over jou, miss McBella. En weet je wat ik ook weet? Ik heb mensen betaald. Betaald om op mij te stemmen en iedereen over te halen, en daar kan jij niks meer tegen doen. Als je iets wilt gaan zeggen hierover, zullen ze je niet vertrouwen. Weet je waarom? Omdat iedereen al weet dat je liegt. En je hebt geen bewijs. Als je me nu wilt afranselen, ga je gang! Valsspelen is slim spelen.' ratelt ze.

Uit blinde woede duw ik haar de gang in. Met mijn knieën aan weerskanten ram ik in haar gezicht. Ze probeert me eraf te duwen, wat niet lukt. Twee sterke armen pakken me op en trekken me van het jankende stuk ongeluk. Tuurlijk neemt Julina het van me over.

'Jul! Zo is het genoeg!' Anthony en Valerie proberen haar eraf te trekken, maar ze is te sterk. Dan horen we iets krakken. Ik denk dat Julina Faylinn's neus heeft gebroken. Ze laat haar nu pas los.

'Naar de auto. Allemaal!' roept Easton. 'Haal die website eraf!' schreeuw ik naar Faylinn. Ze bedekt haar bloedende neus met haar ene hand en met de andere steekt ze haar middelvinger op.

Julina doet een stap naar voren, waardoor zij een beetje terugdeinst.

'Oké, oké!' zegt ze dan. 'Check maar of het er nog opstaat over 5 minuten.' Dan slaat ze de deur dicht.

'Ze zullen me nooit geloven als we vertellen over dat ze mensen betaalt.' zucht ik. 'Wij spelen toch ook niet vals?' voeg ik eraan toe. Easton trekt een wenkbrauw op, waardoor ik naar hem toe sein dat hij zijn mond dicht moet houden.

'Wel als we bewijs hebben.' zegt Valerie dan. Ze is de hele tijd al stil geweest. Wanneer we ons naar haar toe omdraaien, zien we dat ze aan het filmen is.

'Valerie!' gilt Lena. Van blijdschap knuffelt ze Val, en de rest volgt ook al snel.

'Ik heb ook het stukje gefilmd met dat jullie vochten. Moet ik dat eruit knippen?' lacht ze.

***
'De website is eraf. Gelukkig voor haar.' zucht Lena. Easton staat op van de bank en trekt mij overeind.

'Het is tijd voor mij en Jordan om naar huis te gaan.' zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Het is pas zeven uur.' zegt Anthony.

'Daarom juist. Ik en Jordan moeten nog iets... doen.' Hij krabt in zijn nek. 'Oh. Ja, dat moeten we zeker.' lach ik. Ik weet zelf geen eens wat hij bedoelt.

'Oh. Oké. Tot morgen op school.' zegt Julina. We zeggen even gedag en wandelen dan naar onze auto's.

***
'Wat moesten we "doen"?' lach ik, terwijl ik aanhalingstekens met mijn vingers maak. Hij doet de deur achter zich dicht en slentert naar me toe.

'Haal je makeup eraf, doe je haar in een losse knot, trek een leuke bikini aan, en kom dan naar het zwembad.' zegt Easton. Ik bijt lachend op mijn lip en draai me om, richting mijn kamer.

'Niet te lang!' roept hij me na.

***
Is deze bikini goed? M'n borsten komen hierin te dik over. En in een badpak lijkt het net alsof ik geen nek heb of zoiets. Zuchtend loop ik mijn kleedkamer weer in.

'Jordan?' Easton klopt een paar keer op mijn slaapkamerdeur. 'Waarom duurt het zo lang?'

Ik ga nog een keer door al mijn bikini's heen. 'Ik moet me nog omkleden!' roep ik. Ik hoor de slaapkamerdeur opengaan. 'Waar ben je?' zegt hij.

'Kleedkamer.' Snel sla ik een handdoek om mijn middel, net voordat hij de deur opendoet.

'Je hebt al een bikini aan.' zegt hij wijzend naar me. Blijkbaar ziet hij er een beetje van.

'Ik wil hem niet dragen.' antwoord ik. Hij rukt de handdoek van mijn lichaam en gooit hem op de grond. Als mijn simpele witte bikini zijn oogzicht vult, blijft hij stil.

'Easton.' Lachend sla ik hem op zijn borst.

'Hoezo wil je dit niet dragen? Hij staat je perfect!' Zijn hand pakt die van mij vast en draait me in een rondje, terwijl hij tussendoor op mijn achterwerk slaat.

'Oké, kom we gaan.' Easton sleurt me mijn kamer uit, de tuin in. Het is laat in de avond en de zwembad lampen staan aan. Het bubbelbad is bezig met bubbelen.

'Hoe weet jij hoe dat ding aanmoet?' zeg ik, mijn handdoek op een ligstoel leggend. 'Ik ging snuffelen in het tuinhuisje en zag toen de afstandsbediening liggen.' Easton wilt erin stappen, maar trekt zich dan terug.

'Oh wacht, shit. Ik kom er zo aan.' Hij rent het huis weer in en komt even later terug met een dienblad. Op het dienblad zit er een kom met aardbeien bedekt in chocolade, nog een bord met wentelteefjes en honing, een kommetje met snoepwormen, mijn lievelings, en nog twee glazen witte wijn. De wijnfles doet hij in de bak met ijs, op de tuintafel.

Ik verdien hem niet.